Paneer to rodzaj sera szeroko rozpowszechniony w Azji Południowej, zwłaszcza w Indiach, Pakistanie i Bangladeszu. Przygotowuje się ją przez zsiadanie gorącego mleka z sokiem z cytryny, octem lub innym kwasem spożywczym. Samo słowo „paneer” ma pochodzenie perskie. Jednak miejsce narodzin samego sera pozostaje pod znakiem zapytania. Paneer występuje w historii wedyjskiej, afgańsko-irańskiej i bengalskiej. Literatura wedyjska odnosi się do produktu, który niektórzy autorzy, tacy jak Sanjeev Kapoor, interpretują jako formę paneer. Jednak inni autorzy twierdzą, że zakwaszanie mleka było tematem tabu w starożytnej kulturze indoaryjskiej. Istnieją odniesienia do legend o Krisznie (wychowywanych przez hodowców mleka), które wspominają o mleku, maśle, ghee, jogurcie, ale brak informacji o serze. Opierając się na tekstach Charaka Samhita, najwcześniejsze wzmianki o produkcie mlecznym z kwasem koagulowanym w Indiach pochodzą z lat 75-300 naszej ery. Sunil Kumar zinterpretował opisywany produkt jako nowoczesny paneer. Według tej interpretacji paneer pochodzi z północno-zachodniej części Azji Południowej, a ser przywieźli do Indii afgańscy i irańscy podróżnicy. Tę samą opinię podziela dr Ghodekar z Narodowego Instytutu Badawczego Mleczarstwa Indii. Możliwości przygotowania paneer są bardzo różnorodne: od smażonego w głębokim tłuszczu po faszerowane warzywami. Podstawowa wegetariańska kuchnia indyjska z Paneer: 1. (Paneer w szpinakowym sosie curry)
2. (paneer w sosie curry z zielonym groszkiem)
3. (Panir marynowany w przyprawach smażony jest w piecu tandoor, podawany w sosie z papryką, cebulą i pomidorami)
4. (paneer w sosie śmietanowym z pomidorami i przyprawami)
5. (smażony w głębokim tłuszczu paneer z różnymi składnikami takimi jak cebula, bakłażan, szpinak, kalafior, pomidory) i wiele wielu innych potraw… Paneer zawiera dość dużą ilość tłuszczu i białka, a także minerałów takich jak wapń i fosfor. Ponadto paneer zawiera witaminy A i D.