Często można usłyszeć te słowa: „Kiedy nasi przodkowie zaczęli jeść czerwone mięso, ludzki mózg zaczął rosnąć. Polowanie nauczyło nas myśleć. Czerwone mięso jest częścią diety najbardziej zaawansowanych gatunków na świecie. Jedzenie mięsa to instynkt. Musimy jeść mięso”.
Mówią nam to wszystko, jak się wydaje, ze szkoły podstawowej. Mówi się nam, że jedzenie mięsa jest ważnym krokiem w naszej ewolucji jako gatunku, że jedzenie mięsa oznacza życie na swoim miejscu w łańcuchu pokarmowym.
Ale mięso, które dzisiaj jemy, to mięso zwierząt hodowanych na farmach i ubitych w rzeźniach. A to mięso podawane bezpośrednio do naszych rąk, pokrojone i doprawione natką pietruszki, leży w zgrabnych opakowaniach na półkach w supermarketach, w bułkach w fast foodach.
Dzisiejsze mięso ma niewiele wspólnego z mięsem, które nasi przodkowie pozyskiwali z polowań, a współczesne procesy przekształcania żywego zwierzęcia w kawałek mięsa są zupełnie inne niż kiedyś.
Jednak w dyskursie publicznym konotacje łowiectwa, ewolucji i panowania nad naturą są nadal nierozerwalnie związane ze spożyciem mięsa.
Cała ta rozmowa o jedzeniu mięsa jest związana z koncepcją „ludzkiej wyłączności”, w której ludzie są lepsi od wszystkich innych żywych istot.
Ludzie są pewni, że jedzenie zwierząt jest właściwe, ale zwierzęta jedzące nas już nie. Jednak przez długi czas w historii ludzkości ludzie byli drapieżnikami średniego zasięgu. Do niedawna byliśmy stworzeniami, które były zarówno drapieżnikami, jak i ofiarami – jeśli byliśmy, to one również nas zjadały.
Nasza kultura tłumi ten fakt w każdy możliwy sposób i widać to na różne sposoby.
Ostra reakcja na przypadki, gdy drapieżne zwierzęta ośmielają się traktować człowieka jak mięso, jest jednym z przykładów tego tłumienia – zdumiewa nas sam fakt, że w ten sposób można zakończyć ludzkie życie.
Innym przykładem jest to, jak oddzielamy się od rzeczywistości pochodzenia naszej żywności: mięso zwierzęce często jest nam oferowane w zmienionej formie, takiej jak mięso mielone, kiełbaski i czysta, biała, wykrwawiona pierś kurczaka.
Zwierzęta hodowlane – zarówno ich życie, jak i nieunikniona śmierć – są usuwane z naszego pola widzenia. Zwiększona niewidzialność zwierząt, których używamy do jedzenia, jest spowodowana okrutnymi praktykami rolnictwa przemysłowego.
И, наконец, еще один пример – это то, как мы поступаем с человеческими трупами. Даже человеческая смерть скрыта от всего мира в больницах, и мы не можем стать пищей для ервеми мира в больницах Вместо этого трупы сжигаются, забальзамируются или, по крайней мере, хоронятся в земле, забальзамирутся или, по крайней мере, хоронятся в земле, которая илиста. Таким образом, люди не могут стать источниками удобрений, i nasze sвязи пищевой цепью разрываются.
озможно, именно поэтому современный человек борется за поиски смысла i против смерти. В книге постгуманистического философа Донны Харрауэй «Когда встречаются виды» делается попытка принять и поставить на передний план нашу связь с другими живыми существами, и это идет вразрез с тенденцией людей думать о собственной жизни как о единственно важной и значимой.
Pamiętając, że jesteśmy częścią natury, musimy też pamiętać, że kiedyś umrzemy. Musimy jednak również pamiętać, że ze śmierci nieuchronnie rodzi się nowe życie. A nawet jeśli nie jest człowiekiem, bez niego nie byłoby nas.