Plamiak

Opis

Ta północna ryba pozwala ugotować tak wiele ciekawych potraw, że możesz bez końca zaskakiwać swoich gości. Plamiak doskonale się przyrumienia na grillu, piecze w piekarniku, filety rybne są składnikiem sałatek, można też gotować oryginalne pasztety.

Ryba przemysłowa, taka jak plamiak, należy do rodziny dorszy. Plamiak zamieszkuje północne morza Atlantyku i Oceany Arktyczne. Ryba ta zamieszkuje również wybrzeża Europy, Ameryki Północnej, wokół Islandii oraz Morza Norweskiego i Barentsa – w przyległym Oceanie Arktycznym. Spotkanie plamiaka w odsolonym Bałtyku lub Morzu Białym jest prawie niemożliwe. Ta ryba żyje głównie w słonych morzach.

Plamiak pod względem połowu zajmuje trzecie miejsce wśród wszystkich dorszy. Przed nami tylko dorsz i mintaj. Morza Północne i Morza Barentsa, wybrzeża Nowej Szkocji i Anglii – gdzie plamiak jest ważnym łowiskiem. Chociaż znajduje się w Międzynarodowej Czerwonej Księdze, około 0.5-0.7 miliona ton tej ryby łowi rocznie.

Plamiak to stosunkowo duża ryba. Długość ryby to 50-70 centymetrów, średnia waga plamiaka to 2-3 kilogramy. Ale zdarza się, że okazy dostają się do sieci rybackich, których wymiary osiągają 15-19 kilogramów wagi i 1-1.1 metra długości. Ciało plamiaka jest lekko spłaszczone po bokach i stosunkowo wysokie. Srebrzysta ryba wyróżnia mlecznobiały brzuch, ciemnoszary grzbiet z liliowym odcieniem i jaśniejsze boki.

Tuż pod grzbietem wzdłuż tułowia plamiak ma czarną poziomą linię. W pobliżu głowy z każdej strony znajduje się ciemna owalna plamka. To właśnie ta plamka jest rodzajem znaku identyfikacyjnego dla tego gatunku ryb. Na nim plamiaki rozpoznają się nawzajem, gromadzą w duże stada. Takie zachowanie pozwala im wcześniej dostrzec drapieżniki, w szczególności duże ryby drapieżne i foki.

Charakterystyczną cechą plamiaka są 2 płetwy odbytowe i 3 grzbietowe (pierwsza jest wyższa niż pozostałe).
Ta północna ryba jest świeża w supermarketach. Możesz również kupić go suszonego i wędzonego. Ale najczęściej zamarza. Jako pokarm dietetyczny mięso plamiaka ma wysoką wartość - jest białe, nie tłuste i ma bardzo delikatny smak.

Skład plamiaka i użyteczne właściwości

Ponieważ mięso plamiaka, podobnie jak inne dorsze, jest niskotłuszczowe, idealnie nadaje się do żywienia dietetycznego. Plamiak gromadzi tłuszcz w wątrobie. Tych producentów tłuszczu z dorsza topi się i wykorzystuje do celów medycznych.

Plamiak jest bogaty w białko, witaminę B12 i selen. Ryba zawiera pirydoksynę, sód, potas, brom, żelazo, cynk, jod, fluor, witaminy z grupy B oraz A i D.

Podobnie jak większość innych ryb, plamiak jest bogaty w niezbędne aminokwasy; jego tłuszcze zawierają wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega-3 - alfa-linolenowy i eikozapentaenowy. Kwasy te są niezbędne do normalnego funkcjonowania oczu i mózgu; pozwalają obniżyć poziom cholesterolu we krwi, aby radzić sobie z procesami zapalnymi w organizmie.

Mięso plamiaka nie zawiera nierozpuszczalnego białka elastyny, co zapewnia mu znacznie szybsze i łatwiejsze (w porównaniu do mięsa zwierzęcego) trawienie w przewodzie pokarmowym.

Zawartość kalorii

• 100 gramów plamiaka zawiera średnio 73 kcal.
• Białka, g: 17.2
• Tłuszcz, g: 0.2
• Węglowodany, g: 0.0

Szkoda i przeciwwskazania

Plamiak jest przeciwwskazany dla osób z indywidualną nietolerancją.

Interesujące fakty

Plamiak to dość cenna ryba morska, która zachwyci każdego wędkarza. Świetnie smakuje i nie wymaga sztuczek w łapaniu, dzięki czemu w miejscach, w których mija, można cieszyć się procesem łowienia bez zaciągania się wędką spinningową w pogotowiu. Opowiemy Ci kilka interesujących faktów na temat tej ryby, aby zawsze pochwalić się swoją wiedzą.

Plamiak to właściciel o bardzo nietuzinkowym wyglądzie, który trudno pomylić z czymkolwiek innym. Na przykład jego płetwy grzbietowe są podzielone na trzy. Druga i trzecia całkowicie powtarzają kształt płetw na brzuchu, ale pierwsza, trójkątna i wysoka, jest bardzo podobna do płetwy grzbietowej rekina.

Ryba ta prowadzi życie na dnie, zwykle nie tonie na głębokość większą niż 100-200 metrów. Ponadto bardzo rzadko pływa daleko od lądu. Są jednak wyjątki. Przypadki plamiaka odnotowano na głębokości jednego kilometra i dość daleko na otwartym morzu.

Historia i geografia

Chociaż plamiak zajmuje trzecie miejsce na świecie pod względem połowów wśród dorsza, jego podejście w różnych krajach może być odwrotne. Jeśli w Rosji, Niemczech i kilku innych państwach plamiak ma wyraźnie gorszą popularność niż dorsz, to na przykład w Wielkiej Brytanii plamiak jest ceniony znacznie wyżej.

Istnieje nawet kilka legend związanych z tą rybą. Większość Brytyjczyków uważa, że ​​charakterystyczna czarna plama na boku plamiaka to odcisk palca św. Piotra. Ale mieszkańcy Filey w Yorkshire mają zupełnie inne założenia.

Według lokalnej legendy, decydując się na skrzywdzenie rybaków i stoczniowców, zły duch, a nawet diabeł, postanowił zbudować most w mieście. Praca szła pełną parą, ale nagle duch upuścił młot do wody. Złoczyńca zdenerwował się i poczerniał ze złości. Ale wszystkie jego próby znalezienia instrumentu w wodzie powstrzymały nagłe stado plamiaka.

Zamiast młotka, palce cały czas chwytały srebrzystą rybkę, po której bokach na zawsze pozostały ślady węgla. Od tego czasu plamiak nosi takie piętno.

A w Szkocji słynie i uwielbia wędzony plamiak z miasta Arbroath, którego pojawienie się jest, jeśli nie cudem, to z pewnością szczęśliwym wypadkiem. Kiedyś na terenie portu oraz w magazynach, w których składowano beczki wypełnione solonym plamiakiem, doszło do silnego pożaru.

Ogień szalał przez całą noc, a kiedy rano mieszkańcy doszli do popiołów, w spalonych beczkach znaleźli pachnące wędzone ryby. Od tamtej pory plamiak jest tu wędzony na otwartym ogniu, a tylko ryba gotowana nie dalej niż cztery kilometry od miasta jest uważana za znak rozpoznawczy Arbroath Smokie.

Plamiak występuje dość często na wodach północnych. Łowi się u wybrzeży Nowej Anglii i Szkocji, na Morzu Północnym i Barentsa. Zarówno islandzcy rybacy, jak i Amerykanie po drugiej stronie Atlantyku zajmują się połowami plamiaka.

Właściwości smakowe plamiaka

Białe, chude mięso plamiaka ma gęstą, elastyczną konsystencję i przyjemny smak z charakterystycznym jodowym posmakiem. Plamiak dobrze znosi gotowanie i nadaje się do wielu metod gotowania.

Wzrasta również wartość kulinarna ryb, ponieważ praktycznie nie ma w niej małych kości i twardych włókien. Jednak długotrwała ekspozycja na ciepło może wpłynąć na wygląd potrawy i smak ryby. Plamiak zaczyna się łuszczyć; mięso traci swoją soczystość i smak.

Wybierając rybę, należy zwrócić uwagę na jej świeżość. Zamrażanie, zwłaszcza podczas okresowego rozmrażania, powoduje wysuszenie plamiaka, zwłaszcza filetów i gotowych dań tej wyśmienitej ryby.

Wątroba plamiaka jest mniej tłusta niż wątroba dorsza, ale jej smak i aromat są bardzo podobne do tego produktu. Doskonale sprawdza się zarówno w potrawach dietetycznych, jak i przy produkcji wykwintnych dań.

Aplikacje do gotowania

Świeży, pachnący morzem plamiak to nie lada gratka dla kulinarnego specjalisty. W Anglii żartują, że jedyne, czego nie potrafią ugotować, to deser, ponieważ plamiak jest zbyt dobry w innych potrawach.

Ryba gotowana z ziemniakami, doprawiona masłem i świeżą pietruszką, wszystkie te dania przypominają ludzi w Skandynawii. Poddani królowej Wielkiej Brytanii nie mogą żyć bez Fish and Chips, smażonego w głębokim tłuszczu łupacza i plasterków ziemniaków. Do tego dania zawsze będzie pasować jasne piwo lub nowo zdobyte tradycyjne ale. Ryba dobrze komponuje się z sherry lub innym białym winem.
Łagodny smak plamiaka harmonijnie łączy ostre i ostre sosy, wszelkiego rodzaju przyprawy i dodatki.

Plamiak na parze będzie delikatnym i prawdziwie dietetycznym daniem; gotowane mięso doda uchu smaku i sytości. Ryba smażona na złoty kolor lub zapiekana z serem lub warzywami będzie wspaniałym rodzinnym obiadem.

Brak małych kości u plamiaka oraz dość duży plon filetów pozwala na wykonanie z tej ryby kotletów i klopsików, nadzień do pierogów oraz popularnych w Finlandii pasztetów rybnych i zapiekanek. Wędzony plamiak Findon jest ceniony w zachodniej Europie i Ameryce. A w Norwegii i Islandii na ulicach z widokiem na port można zobaczyć, jak suszy się plamiak, przygotowując narodową potrawę - sztokfisz.

Smażony plamiak z zielonym sosem chili

SKŁADNIKI

• sok z połowy cytryny
• sól
• garść liści bazylii
• 4 gałązki mięty
• 4 filety rybne (plamiak, dorsz, morszczuk lub tuńczyk)
• 7 łyżek. l. Oliwa z oliwek
• Na sos:
• Ząbki czosnku 2-3
• 1 łyżka. l. musztarda Dijon
• oliwa z oliwek
• 4 łyżki. l. kapary
• 2 ostre zielone papryczki chili
• pół puszki filetów z sardeli
• masło - 1 łyżka. l.
• posiekana pietruszka
• 1 kg młodych ziemniaków

PRZEPIS NA GOTOWANIE KROK PO KROKU

• Krok 1 Potnij ziemniaki wzdłuż na pół.
• Krok 2 Zanurz w oliwie z oliwek i soli. Wyłożyć na blachę do pieczenia i piec 40 minut w temperaturze 200˚С, obracając raz po 20 minutach.
• Krok 3 Po ugotowaniu ziemniaków dopraw rybę. Na patelni rozgrzać masło i smażyć rybę na dużym ogniu przez 2 minuty z każdej strony, aż do uzyskania wyraźnego złocistego koloru.
• Krok 4 Przełóż na blachę do pieczenia i piecz przez 5 minut.
• Krok 5 Wszystkie składniki sosu, oprócz oliwy, cytryny i pieprzu, wrzuć do blendera i szybko ubij, wlej oliwę z oliwek, dopraw sokiem z cytryny i pieprzem. Podawaj na stole.