Spis treści
Specjaliści porodowi: jakie wsparcie dla przyszłej mamy?
Ginekolog, położna, anestezjolog, opiekunka do dziecka… Pracownicy służby zdrowia tworzący zespół położniczy różnią się w zależności od wielkości oddziału położniczego i rodzaju porodu. Portrety.
Mądra kobieta
Specjalistki zdrowia kobiet, położne ukończyły 5-letnie szkolenie medyczne. W szczególności odgrywają kluczową rolę u przyszłych mam. Pracując w gabinecie prywatnym lub w szpitalu położniczym, mogą, w kontekście tzw. ciąży fizjologicznej, to znaczy ciąży przebiegającej normalnie, zapewnić kontrolę od A do Z. Mogą potwierdzić ciążę i wypełnić deklarację, zlecić badania biologiczne, zapewnić comiesięczne konsultacje prenatalne, wykonać skriningowe USG i sesje kontrolne, zaszczepić przyszłą mamę na grypę, jeśli ta zechce… Również z nimi przyszli rodzice będą śledzić 8 sesji przygotowań do porodu i rodzicielstwo refundowane przez Ubezpieczenie Zdrowotne.
W dniu D, jeśli poród odbywa się w szpitalu i przebiega bez zarzutu, położna towarzyszy przyszłej mamie przez cały poród, sprowadza dziecko na świat i wykonuje pierwsze badania, udziela pierwszej pomocy, asystuje przy opiece nad dzieckiem asystent. W razie potrzeby może wykonać i zszyć nacięcie krocza. Z kolei w klinice ginekolog położnik będzie systematycznie wzywany do fazy wydalenia.
Podczas pobytu na oddziale położniczym położna sprawuje nadzór medyczny nad matką i jej noworodkiem. Może interweniować w celu wsparcia karmienia piersią, przepisać odpowiednią antykoncepcję itp.
Anestezjolog
Od czasu planu okołoporodowego z 1998 r. kobiety wykonujące mniej niż 1500 porodów rocznie muszą mieć anestezjologa na wezwanie. W szpitalach położniczych, w których rocznie odbywa się ponad 1500 porodów, anestezjolog jest na miejscu przez cały czas. Jej obecność na sali porodowej wymagana jest jedynie w przypadku cięcia zewnątrzoponowego, cięcia cesarskiego lub użycia narzędzi kleszczowych wymagających znieczulenia.
Niezależnie od tego, wszystkie przyszłe matki przed porodem muszą spotkać się z anestezjologiem. Niezależnie od tego, czy planują skorzystać ze znieczulenia zewnątrzoponowego, czy nie, ważne jest, aby zespół medyczny, który będzie się nimi opiekował w dniu D, posiadał wszystkie niezbędne informacje, aby móc bezpiecznie interweniować w przypadku znieczulenia. .
Wizyta przed znieczuleniem, która trwa około piętnastu minut, jest zwykle wyznaczana między 36. a 37. tygodniem braku miesiączki. Konsultacja rozpoczyna się serią pytań dotyczących historii znieczulenia i napotkanych problemów. Lekarz dokonuje również inwentaryzacji historii choroby, występowania alergii… Następnie przeprowadza badanie kliniczne, głównie na plecach, w poszukiwaniu ewentualnych przeciwwskazań do znieczulenia zewnątrzoponowego. Lekarz korzysta z okazji, aby udzielić informacji na temat tej techniki, jednocześnie przypominając, że nie jest to obowiązkowe. Po raz kolejny udanie się na konsultację przed znieczuleniem nie musi koniecznie oznaczać chęci znieczulenia zewnątrzoponowego. To po prostu gwarancja dodatkowego zabezpieczenia na wypadek nieprzewidzianych okoliczności w dniu dostawy. Konsultacja kończy się przepisaniem standardowej oceny biologicznej w celu wykrycia ewentualnych problemów z krzepliwością krwi.
Ginekolog położnik
Położnik ginekolog może zapewnić obserwację ciąży od A do Z lub interweniować tylko w momencie porodu, jeśli kontrolę zapewniła położna. W klinice, nawet jeśli wszystko przebiega normalnie, systematycznie wzywa się położnika ginekologa, aby wyprowadził dziecko. W szpitalu, kiedy wszystko idzie dobrze, położna również przystępuje do wydalenia. Ginekolog położnik jest wzywany tylko w przypadku konieczności wykonania cięcia cesarskiego, użycia narzędzi (kleszczyków, przyssawek itp.) lub przeprowadzenia rewizji macicy w przypadku niepełnego porodu. Przyszłe matki, które chcą urodzić dziecko u swojego ginekologa położnika, muszą zarejestrować się w szpitalu położniczym, w którym praktykuje. Nie można jednak zagwarantować 100% frekwencji w dniu dostawy.
Pediatra
Ten specjalista ds. zdrowia dzieci czasami interweniuje nawet przed porodem, jeśli w czasie ciąży zostanie wykryta anomalia płodu lub jeśli choroba genetyczna wymaga specjalnego monitorowania.
Nawet jeśli pediatra jest systematycznie dyżurowany na oddziale położniczym, nie ma go na sali porodowej, jeśli wszystko przebiega normalnie. To położna i opiekunka udzielają pierwszej pomocy i dbają o dobrą kondycję noworodka.
Z drugiej strony, wszystkie dzieci muszą być przynajmniej raz zbadane przez pediatrę przed powrotem do domu. Ten ostatni zapisuje swoje spostrzeżenia w swojej kartotece zdrowia i jednocześnie przekazuje je do służb ochrony matki i dziecka (PMI) w formie tzw. świadectwa zdrowia „ósmego dnia”.
Podczas tego badania klinicznego pediatra mierzy i waży dziecko. Sprawdza tętno i oddech, czuje brzuch, obojczyki, szyję, bada narządy płciowe i ciemiączko. Sprawdza też wzrok, zapewnia brak wrodzonych zwichnięć biodra, monitoruje prawidłowe gojenie się pępowiny… Na koniec przeprowadza badanie neurologiczne sprawdzając obecność tzw. odruchów archaicznych: dziecko chwyta za palec, który ' dajemy mu go, odwracamy głowę i otwieramy usta, kiedy muskamy policzek lub usta, wykonujemy ruchy chodu nogami…
Pielęgniarki żłobkowe i pomoce w opiece nad dziećmi
Pielęgniarki przedszkolne to dyplomowane pielęgniarki lub położne, które ukończyły roczną specjalizację w opiece nad dziećmi. Posiadacze dyplomu państwowego, pomocnicy w opiece nad dziećmi pracują pod opieką położnej lub pielęgniarki przedszkolnej.
Pielęgniarki przedszkolne nie są systematycznie obecne na sali porodowej. Najczęściej są wywoływane tylko wtedy, gdy wymaga tego stan noworodka. W wielu strukturach to położne przeprowadzają pierwsze badania stanu zdrowia dziecka i udzielają pierwszej pomocy przy asyście opiekunki.