Kurki

Opis

Kurki. Grzyby te trudno pomylić z innymi, ponieważ mają niezwykle niezapomniany wygląd. (łac. Cantharellus) to grzyby należące do działu Basidiomycete, klasy Agaricomycete, rzędu Cantarella, rodziny Chanterelle, rodzaju Chanterelle.

Ciało kurków w kształcie wygląda jak korpus grzybów szypułkowo-główkowych, jednak czapka i nóżka kurków stanowią jedną całość, bez widocznych granic, nawet kolor jest mniej więcej taki sam: od jasnożółtego do pomarańczowego.

Wygląd grzyba

Kapelusz

Kapelusz kurka ma średnicę od 5 do 12 cm, nieregularny kształt, płaski, z zawiniętymi, otwartymi falistymi krawędziami, wklęsły lub zagłębiony do wewnątrz, u niektórych dojrzałych osobników ma kształt lejka. Ludzie nazywają taki kapelusz „w kształcie odwróconego parasola”. Czapka z kurkami jest gładka w dotyku, z trudną do zerwania skórką.

Miazga

Miąższ kurków jest mięsisty i gęsty, włóknisty w okolicy udźca, biały lub żółtawy, ma kwaśny smak i słaby zapach suszonych owoców. Po naciśnięciu powierzchnia grzyba staje się czerwonawa.

Połóż

Noga kurki ma najczęściej ten sam kolor co powierzchnia kapelusza, czasem nieco jaśniejsza, ma gęstą, gładką strukturę, jednorodny kształt, lekko zwężony ku dołowi, grubość 1-3 cm, długość 4-7 cm .

Powierzchnia hymenoforu jest pofałdowana, pseudoplastyczna. Jest reprezentowany przez faliste fałdy opadające wzdłuż nogi. U niektórych gatunków kurków może być żyłkowany. Proszek zarodników ma żółty kolor, same zarodniki są elipsoidalne, o wielkości 8×5 mikronów.

Gdzie, kiedy i w jakich lasach rosną kurki?

Kurki rosną od początku czerwca do połowy października, głównie w lasach iglastych lub mieszanych, w pobliżu świerków, sosen lub dębów. Częściej spotyka się je na terenach wilgotnych, w lasach strefy umiarkowanej wśród traw, w mchu lub w stercie opadłych liści. Kurki często rosną w wielu grupach, pojawiają się masowo po burzach.

Gatunki kurków, nazwy, opisy i zdjęcia

Istnieje ponad 60 gatunków kurków, z których wiele jest jadalnych. Trujące kurki nie istnieją, chociaż w rodzaju są niejadalne gatunki, na przykład fałszywe kurki. Również ten grzyb ma trujące odpowiedniki - na przykład grzyby z rodzaju omphalot. Poniżej znajdują się niektóre odmiany kurków:

Kurki zwyczajne (kurki, koguciki) (łac. Cantharellus cibarius)

Grzyb jadalny o średnicy kapelusza od 2 do 12 cm. Kolor grzyba ma różne jasne odcienie żółci i pomarańczy. Miąższ mięsisty, żółty na brzegach i biały na nacięciu. Hymenofor jest złożony. Smak jest lekko kwaśny. Skóra kapelusza jest trudna do oddzielenia od miazgi. Noga kurki ma ten sam kolor co czapka. Grubość nóg 1-3 cm, długość nogawek 4-7 cm.

Proszek zarodników kurki o jasnożółtej barwie. Cechą grzyba jest brak w nim robaków i larw owadów ze względu na zawartość chinomannozy - substancji niszczącej wszelkie pasożyty. Powszechnie kurki rosną w lasach liściastych i iglastych w czerwcu, a następnie od sierpnia do października.

Pieprznik jadalny (łac.Cantharellus cinereus)

Jadalny grzyb szary lub brązowo-czarny. Kapelusz ma średnicę 1-6 cm, wysokość nogawki 3-8 cm i grubość nogawki 4-15 mm. Noga jest pusta w środku. Czapka ma faliste brzegi i pogłębienie pośrodku, a brzegi czapki są popielate. Miąższ jest zwarty, koloru szarego lub brązowawego. Hymenofor jest złożony.

Smak grzyba jest niewyrażalny, bez aromatu. Kurki szare rosną w lasach mieszanych i liściastych od końca lipca do października. Grzyb ten można znaleźć w europejskiej części Rosji, Ukrainy, Ameryki i Europy Zachodniej. Pieprznik jadalny jest znany niewielu, więc grzybiarze go unikają.

Pieprznik cynobrowy (łac. Cantharellus cinnabarinus)

Czerwonawy lub różowawo-czerwony grzyb jadalny. Średnica czapki wynosi 1-4 cm, wysokość nogi 2-4 cm, miąższ jest mięsisty z włóknami. Krawędzie czapki są nierówne, zakrzywione; sama nasadka jest wklęsła w kierunku środka. Hymenofor jest złożony. Grube pseudo-płytki są różowe.

Proszek z zarodnikami ma różowo-kremowy kolor. Kurki cynobrowe rosną w lasach liściastych, głównie dębowych, w Ameryce Wschodniej i Północnej. Sezon na grzybobranie to lato i jesień.

Aksamitna kurka (łac. Cantharellus friesii)

Jadalny, ale rzadki grzyb o pomarańczowo-żółtej lub czerwonawej główce. Nogi mają kolor od jasnożółtego do jasnopomarańczowego. Średnica nasadki 4-5 cm, wysokość nóżki 2-4 cm, średnica łodygi 1 cm. Kapelusz młodego grzyba ma wypukły kształt, który z wiekiem zmienia się w lejkowaty.

Miąższ kapelusza jest jasnopomarańczowy po przecięciu, biało-żółtawy na łodydze. Zapach grzyba jest przyjemny, smak kwaśny. Aksamitna kurka rośnie w krajach południowej i wschodniej Europy, w lasach liściastych na glebach kwaśnych. Okres zbiorów trwa od lipca do października.

Fasetowana kurka (łac. Cantharellus lateritius)

Pomarańczowo-żółty grzyb jadalny. Jadalne ciało ma od 2 do 10 cm. Czapka i łodyga są połączone. Kształt czapki ma falistą krawędź. Miąższ grzyba jest gęsty i gęsty, ma przyjemny smak i aromat. Średnica nóg 1-2.5 cm.

Hymenofor jest gładki lub lekko fałdowany. Proszek zarodników ma żółto-pomarańczowy kolor, podobnie jak sam grzyb. Fasetowana kurka rośnie w gajach dębowych w Ameryce Północnej, Afryce, Himalajach, Malezji, pojedynczo lub w grupach. Kurki można zbierać latem i jesienią.

Żółknięcie kurki (łac. Cantharellus lutescens)

Grzyby jadalne. Średnica czapki od 1 do 6 cm, długość nogawki to 2-5 cm, grubość nogawki do 1.5 cm. Czapka i noga to jedna całość, podobnie jak u innych gatunków kurków. Górna część kapelusza jest koloru żółtobrązowego z brązowymi łuskami. Noga jest żółto-pomarańczowa.

Miąższ grzyba jest beżowy lub jasnopomarańczowy, nie ma smaku ani zapachu. Powierzchnia niosąca zarodniki jest najczęściej gładka, rzadziej z fałdami i ma beżowy lub żółto-brązowy odcień. Puder zarodników beżowo-pomarańczowy. Kurki żółknące rosną w lasach iglastych, na wilgotnych glebach można spotkać do końca lata.

Kurki rurkowe (kurki lejkowate, kanaliki rurkowe, płat rurkowy) (łac. Cantharellus tubaeformis)

Grzyb jadalny o średnicy kapelusza 2-6 cm, wysokości nogi 3-8 cm, średnicy łodygi 0.3-0.8 cm. Kapelusz kurki ma kształt lejka z nierównymi krawędziami. Kolor czapki jest szaro-żółty. Posiada ciemne, aksamitne łuski. Rurkowata łodyga jest żółta lub matowożółta.

Miąższ jest jędrny i biały, o lekko gorzkim smaku i przyjemnym ziemistym zapachu. Hymenofor jest żółtawy lub niebieskawo-szary, składa się z rzadkich kruchych żył. Beżowy proszek zarodników. Kurki rurkowe rosną głównie w lasach iglastych, czasami spotykanych w lasach liściastych w Europie i Ameryce Północnej.

Pieprznik jadalny Cantharellus minor

Grzyb jadalny, podobny do kurki, ale mniejszy. Średnica czapki wynosi 0.5-3 cm, długość nogawki 1.5-6 cm, grubość nogawki 0.3-1 cm. Czapka młodego grzyba jest płaska lub wypukła; w dojrzałym grzybie przypomina wazon. Kolor nasadki jest żółty lub pomarańczowo-żółty. Krawędź czapki jest falista.

Miąższ jest żółty, kruchy, miękki, z ledwo wyczuwalnym aromatem. Hymenofor ma kolor kapelusza. Kolor nogawki jest jaśniejszy niż kolor czapki. Noga jest pusta, zwężająca się w kierunku podstawy. Proszek zarodników jest koloru białego lub żółtawego. Grzyby te rosną w lasach liściastych (najczęściej dębowych) w Ameryce Wschodniej i Północnej.

Pieprznik jadalny Cantharellus subalbidus

Grzyb jadalny o barwie białawej lub beżowej. Po dotknięciu zmienia kolor na pomarańczowy. Mokry grzyb nabiera jasnobrązowego odcienia. Średnica czapki 5-14 cm, wysokość nogawki 2-4 cm, grubość nogawki 1-3 cm. Czapka młodego grzyba jest płaska z falistym brzegiem, a wraz ze wzrostem grzyba przyjmuje kształt lejka.

Na skórze czapki znajdują się aksamitne łuski. Miąższ grzyba nie ma aromatu ani smaku. Hymenofor ma wąskie fałdy. Noga jest mięsista, biała, nierówna lub gładka. Proszek zarodników jest biały. Pieprznik jadalny Cantharellus subalbidus rośnie w północno-zachodniej części Ameryki Północnej i występuje w lasach iglastych.

Istnieją 2 rodzaje grzybów, z którymi można pomylić kurki:

• Pomarańczowy gadatnik (niejadalny grzyb)
• Oliwka Omphalot (trujący grzyb)

Główne różnice między jadalnymi kurkami a fałszywymi:

• Kolor kurki jadalnej jest monochromatyczny: jasnożółty lub jasnopomarańczowy. Fałszywe kurki mają zwykle jaśniejszy lub jaśniejszy kolor: miedziano-czerwony, jasnopomarańczowy, żółtawo-biały, ochrowo-beżowy, czerwono-brązowy. Środek czapki fałszywej kurki może różnić się kolorem od krawędzi kapelusza. Na głowie fałszywego kurka można zaobserwować plamy o różnych kształtach.
• Brzegi czapki prawdziwej kurki są zawsze rozdarte. Fałszywy grzyb często ma proste krawędzie.
• Noga prawdziwej kurki jest gruba, noga fałszywej kurki jest cienka. Ponadto w jadalnej kurce czapka i noga stanowią jedną całość. A w fałszywej kurce noga jest oddzielona od czapki.
• Kurki jadalne prawie zawsze rosną w grupach. Fałszywe kurki mogą rosnąć pojedynczo.
• Zapach jadalnego grzyba jest przyjemny w przeciwieństwie do niejadalnego.
• Po naciśnięciu miąższ jadalnej kurki zmienia kolor na czerwony, kolor fałszywej kurki nie zmienia się.
• Prawdziwe kurki nie są robakami, czego nie można powiedzieć o ich trujących odpowiednikach.

Przydatne właściwości kurki, witamin i minerałów

• Kurki zawierają dużą ilość witamin i minerałów: D2 (ergokalcyferol), A, B1, PP, miedź, cynk.
• Jadalne kurki wyróżniają się tym, że praktycznie nigdy nie są robakami. Wynika to z obecności chinomannozy (chitynmannozy) w miąższu kurków, która jest trucizną dla robaków i stawonogów: otacza jaja pasożytów, całkowicie je niszcząc. Tak więc te grzyby imbirowe są doskonałym lekarstwem na robaki i inne pasożyty.
• Ergosterol zawarty w grzybie imbirowym jest przydatny w chorobach wątroby, zapaleniu wątroby i naczyniakach krwionośnych.
• Kurki są przydatne dla wzroku, w walce z rakiem, otyłością, w walce z bakteriami. Grzyby te są naturalnymi antybiotykami i są bardzo aktywnie stosowane w fungoterapii i medycynie ludowej.

Kaloryczna zawartość kurków

Zawartość kalorii w kurkach na 100 g wynosi 19 kcal.

Jak i jak długo można przechowywać świeże kurki?

Grzyby przechowuj w temperaturze nie wyższej niż + 10 ° C. Świeżo zebrane kurki nie mogą być przechowywane dłużej niż jeden dzień, nawet w lodówce. Najlepiej od razu rozpocząć ich przetwarzanie.

Jak czyścić kurki?

Grzyby należy oczyścić z gruzu, a uszkodzone grzyby oddzielić od całych. Gruz leśny usuwa się twardą szczotką lub miękką szmatką (gąbką). Brud nie przylega do powierzchni kurki tak bardzo, że trzeba go zmyć nożem. Zgniłe, zmiękczone i uszkodzone części grzyba kroi się nożem. Ściółkę usuwa się z talerzy za pomocą szczotki. Jest to szczególnie ważne w przypadku późniejszego suszenia.

Po oczyszczeniu kurki należy dobrze wypłukać, zwracając szczególną uwagę na talerze pod kapeluszem. Zwykle są myte w kilku wodach. Jeśli podejrzewasz gorzki smak, grzyby moczy się przez 30-60 minut.

Dlaczego kurki są gorzkie i jak usunąć gorycz?

Kurki mają naturalną goryczkę, za co są szczególnie cenione w kuchni i za co nie lubią ich różne owady i szkodniki. Goryczka wzrasta, jeśli grzyby nie są przetwarzane bezpośrednio po zbiorach, a także pod wpływem następujących czynników naturalnych.

Zebrane kurki mogą mieć gorzki smak:

• podczas upalnej i suchej pogody;
• pod drzewami iglastymi;
• w mchu;
• blisko ruchliwych autostrad i zanieczyszczonych ekologicznie zakładów przemysłowych;
• zarośnięte grzyby;
• fałszywe kurki.
• Młode grzyby najlepiej zbierać i gotować z nieotwartymi nakrętkami. Prawdopodobieństwo goryczy w nich będzie niskie.

Aby kurki nie zrobiły się gorzkie, można je moczyć przez 30-60 minut, a następnie gotować, spuszczając wodę po ugotowaniu. Nawiasem mówiąc, możesz gotować nie tylko w wodzie, ale także w mleku.

Lepiej jest zamrażać gotowane grzyby: po pierwsze okazuje się, że jest bardziej zwarty, a po drugie, w postaci gotowanej nie będą gorzkie. Jeśli masz zamrożone świeże kurki i po rozmrożeniu okazało się, że są gorzkie, spróbuj następujących rozwiązań:

Gotuj grzyby we wrzącej osolonej wodzie. Możesz dodać kilka szczypt kwasu cytrynowego. Goryczka przeniesie się do wody, którą następnie osuszysz.

Jak gotować i przechowywać kurki. Metody gotowania

gotować

Pokrój duże kurki w plastry i gotuj na obniżonym ogniu przez 15-20 minut. Możesz gotować nie tylko w naczyniach emaliowanych, ale także w multicookerze lub kuchence mikrofalowej. Jeśli jesz grzyby zaraz po ugotowaniu, musisz posolić wodę. W takim przypadku bulion można wykorzystać do przygotowania różnych potraw. Jeśli po ugotowaniu usmażysz kurki, rozsądniej jest pozostawić wodę niesoloną, aby z grzybów nie wydostały się sole mineralne. W takim przypadku nie musisz ich gotować dłużej niż 4-5 minut. Suszone kurki wypłukać kilkakrotnie w ciepłej wodzie, a następnie namoczyć w zimnej wodzie na 2-4 godziny. Następnie zagotuj je w tej samej wodzie. Gotuj na wolnym ogniu przez 40-60 minut.

smażyć

Nie ma potrzeby gotowania kurków przed smażeniem. Ale jeśli chcesz, aby grzyby nie smakowały gorzko, lepiej je ugotować, spuszczając wodę po ugotowaniu.

Przed smażeniem pieczarki należy pokroić: czapkę na równe plastry, udziec – na kółka. Ponieważ grzyby zawierają 90% wody, a w temperaturze 60-70 ° płyn opuszcza owocniki, zaczynają smażyć się dopiero po odparowaniu tego soku. Drobno posiekaną cebulę podsmażyć na patelni na oleju, następnie dodać kurki i smażyć, aż uwolniona wilgoć wyparuje. Następnie sól, w razie potrzeby dodaj śmietanę i gotuj na wolnym ogniu przez 15-20 minut. Kurki można również piec i gotować na wolnym ogniu.

sól

Różne źródła inaczej traktują solenie kurki. Niektórzy mówią, że ci mieszkańcy lasów są dobre w każdej postaci, z wyjątkiem solonych. Inni podają różne przepisy na solenie i argumentują, że solone kurki mają prawo istnieć. Podobno przygotowane w ten sposób kurki są nieco szorstkie i niewyraźne w smaku.

Kurki są solone na zimno i na gorąco. Do solenia na zimno grzyby są myte i moczone przez jeden dzień w wodzie z solą i kwaskiem cytrynowym (na litr wody: 1 łyżka soli i 2 gramy kwasu cytrynowego). Nie musisz ich gotować. Kurki suszone po namoczeniu układa się w przygotowanych naczyniach: emaliowanych, drewnianych lub szklanych.

Najpierw dno pojemnika posypuje się solą, następnie grzyby układa się głowami w warstwach 6 cm, posypując każdą z nich solą (50 g soli na kilogram kurek), koperkiem, posiekanym czosnkiem, liście porzeczki, chrzan, wiśnie, kminek. Z góry grzyby przykrywa się lekką szmatką, naczynia zamyka się pokrywką, która swobodnie do niej pasuje i dociska się uciskiem. Przechowywać w cieple przez 1-2 dni do fermentacji, a następnie wystawić na zimno. Kurki można jeść po 1.5 miesiąca od momentu solenia.

marynować

Kiszone kurki z późniejszą pasteryzacją. Przed zbiorem owocniki kurki pospolitej należy dokładnie oczyścić i opłukać. Potnij duże grzyby na 4 kawałki, małe pozostaw nienaruszone. Gotuje się je w słonej wodzie z kwasem cytrynowym przez 15 minut. Gorące kurki układa się w przygotowanych słoikach i wlewa marynatą tak, aby 2 cm pozostało do krawędzi słoika.

Na wierzch można dodać krążki cebuli, liście laurowe, kawałki korzenia chrzanu. Przykryte słoiki są pasteryzowane przez 2 minuty – to optymalny czas na zachowanie witamin z grupy B w grzybach. Kurki marynowane należy przechowywać w temperaturze od 0 do 15° w suchej piwnicy.

Kiszone kurki bez pasteryzacji. Najpierw grzyby gotuje się w słonej wodzie przez około 15 minut. Następnie przygotowuje się marynatę - wodę gotuje się z dodatkiem soli i octu. Grzyby umieszcza się we wrzącej marynacie i gotuje przez 20 minut. Przyprawy i cukier dodaje się 3 minuty przed końcem gotowania. Kurki układa się w wysterylizowanych słoikach, wlewa marynatą, w której zostały ugotowane, i zwinięte.

ferment

Umyte kurki kroimy na równe plasterki. Do rondla wlewa się wodę, dodaje 1 łyżkę soli, 3 g kwasu cytrynowego (na 1 kg kurki). Doprowadź do wrzenia, a następnie dodaj grzyby, gotuj przez 20 minut. W tym samym czasie są one mieszane, a powstała pianka jest usuwana. Następnie grzyby wrzuca się do durszlaka, myje zimną wodą i suszy.

Doprowadź nadzienie do wrzenia, ale nie gotuj: 5 łyżek soli i 2 łyżki cukru na litr wody. Ochłodzić roztwór do 40 ° C. Dodać serwatkę z chudego mleka (20 g na 1 litr roztworu). Trzylitrowe słoiki są wypełnione grzybami, wypełnione przygotowanym płynem. Trzymają ją w cieple przez trzy dni, a następnie wyprowadzają na zimno.

suchy

Zdrowe, niemyte, ale dobrze obrane grzyby kroi się wzdłuż owocnika na plasterki o grubości 3-5 mm. Posiekane kurki umieszcza się na desce do suszenia lub w specjalnej suszarce, aby nie stykały się ze sobą.

Kurki można suszyć w dobrze wentylowanych pomieszczeniach, na zewnątrz (w cieniu lub na słońcu), w suszarce, w piekarniku, w piekarniku.

Najpierw grzyby suszy się w niskiej temperaturze (60-65 °), aby sok z nich nie wypływał, a następnie w wyższej temperaturze. Podczas suszenia grzybów na słońcu ważne jest, aby nie były narażone na działanie rosy i deszczu. Kurki uważa się za dobrze wysuszone, jeśli plasterki grzybów są drobno pokruszone między palcami. Suszone kurki przechowuje się w blaszanych, szklanych lub plastikowych pojemnikach z dopasowanymi wieczkami.

Jak zamrozić kurki na zimę?

Przed zamrożeniem grzyby należy dokładnie umyć i dobrze wysuszyć, umieszczając je na szmatce. Możesz zamrażać świeże, gotowane, pieczone i smażone kurki. Świeże (surowe) grzyby po rozmrożeniu mogą mieć gorzki smak. Dlatego przed zamrożeniem lepiej gotować je w wodzie lub mleku, smażyć na oleju lub piec w piekarniku.

Przygotowane i suszone grzyby można złożyć w woreczki do zamrażania, pojemniki na żywność wykonane z polimerów, metalu lub szkła, w tym ostatnim przypadku napełniając pojemniki o 90%. Zamknij szczelnie, aby żywność nie miała kontaktu z powietrzem. Przechowywać w zamrażarce w temperaturze -18 ° C przez rok.

Grzyby rozmrażać na dolnej półce lodówki w temperaturze + 4 ° C. Do rozmrażania nie należy ich podgrzewać ani zalać wrzątkiem. Ponadto rozmrożonych grzybów nie wolno ponownie zamrażać. Jeśli zostaną przypadkowo rozmrożone z powodu awarii lodówki i chcesz je ponownie zamrozić, możesz to zrobić, najpierw gotując lub smażąc grzyby.

7 Ciekawostki o kurkach

1. Chinomannoza zawarta w kurkach pomaga radzić sobie z robakami pasożytniczymi, które zaraziły ludzi. Jednak ten polisacharyd ulega zniszczeniu podczas obróbki cieplnej już w 50 ° C, a sól zabija go po zasoleniu. Dlatego zielarze zalecają stosowanie naparu alkoholowego z kurków do leczenia.
2. Apteka sprzedaje lek „Fungo-Shi - kurki”, przeznaczony do leczenia robaczycy.
3. Antybiotyk zawarty w kurkach blokuje rozwój prątków gruźlicy.
4. Kurki często rosną w postaci „pierścieni wiedźmy”. W starożytności narody europejskie mistyfikowały takie zjawiska. Przypisywali pojawienie się pierścieni sabatom czarownic, sztuczkom elfów. Teraz naukowcy wyjaśniają to faktem, że zarodnik, który spadł na ziemię, tworzy grzybnię, która rośnie równomiernie we wszystkich kierunkach, tworząc równe koło. Środkowa część grzybni stopniowo obumiera.
5. Chociaż w grzybach są witaminy, są one całkowicie niszczone podczas gotowania. Wyjątkiem są grzyby bogate w witaminę C w formie sfermentowanej.
6. Jeśli w pobliżu domu rośnie sosna lub brzoza, możesz spróbować wyhodować pod nimi kurki. Czapki z grzybów zagnieść, ułożyć bez zakopywania na powierzchni gleby w pobliżu drzewa, podlać wodą i ściółką na wierzchu igłami sosny lub liśćmi brzozy.
7. Kurki zawierają najwięcej tłuszczu w porównaniu z innymi grzybami - 2.4%. Tłuszcze w grzybach koncentrują się głównie w warstwie zarodnikowej, w kurkach - w płytkach.

Szkoda i przeciwwskazania

Nie ma tak wielu przypadków, w których należy całkowicie zrezygnować z używania kurki, iz reguły takie ograniczenia dotyczą wszelkich grzybów leśnych. W szczególności bezpośrednimi przeciwwskazaniami do stosowania produktu są:

• ciąża;
• wiek dzieci (do 3 lat);
• indywidualna nietolerancja (reakcja alergiczna) na którąkolwiek substancję wchodzącą w skład grzyba;
• ostre choroby żołądkowo-jelitowe - nieżyt żołądka, trzustki, wrzody, zapalenie jelita grubego itp. (w tym stanie gruboziarnisty błonnik jest zbyt ciężkim pokarmem, a jadłospis pacjenta należy dobierać z dużą ostrożnością i składać się głównie z półpłynnych lepkich płatków zbożowych)

Osoby, które mają problemy z woreczkiem żółciowym, muszą uważać na grzyby leśne. Dietetycy również nie zalecają spożywania takiego jedzenia w nocy. Kontrowersyjną kwestią jest zgodność grzybów z okresem karmienia piersią.

Współczesna medycyna dochodzi do wniosku, że żywienie matki karmiącej zawiera znacznie mniej ograniczeń, niż wcześniej sądzono. Dlatego najprawdopodobniej, jeśli kobieta zjada kilka kurków (nawet smażonych) podczas laktacji, dziecku nie zaszkodzi.

Ale tylko jeśli grzyby są świeże, wysokiej jakości i sprawdzone. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości co do któregokolwiek z powyższych parametrów, lepiej nie ryzykować. Ogólnie rzecz biorąc, głównym zagrożeniem związanym z kurkami jest właśnie to, że nie każdy wie, jak je poprawnie rozpoznać.

Obejrzyj także film o polowaniu i gotowaniu kurków: