Czosnek i cebula to pokarmy tamasowe i radżasowe, co oznacza, że mają żrący charakter, co prowadzi do wzrostu ilości żółci i ognia w ciele. Tradycyjna medycyna indyjska odradza spożywanie cebuli i czosnku, które wywołują agresję, ignorancję, złość, nadmierną stymulację zmysłów, a także letarg, niepokój czy wzmożone pożądanie seksualne. W Ajurwedzie te dwa warzywa są uważane nie za żywność, ale za lekarstwo. W ten sposób wyklucza się ich dodawanie do codziennej diety. Warto również zauważyć, że są one bardzo niepożądane dla osób o konstytucji Pitta i dla tych, którzy mają tę doshę w nierównowadze. Praktykujący buddyjską i taoistyczną medytację również w większym stopniu unikali czosnku i cebuli ze względu na ich zdolność do stymulowania uczuć namiętności i pożądania. Prywatne badanie przeprowadzone przez Uniwersytet Stanforda wykazało, że czosnek jest trucizną, która przekracza barierę krew-mózg. Dochodzi do desynchronizacji fal mózgowych, co prowadzi do znacznego skrócenia czasu reakcji. Ciekawostka: według wspomnień inżyniera piloci zostali poproszeni o niejedzenie czosnku co najmniej 72 godziny przed wylotem. Pobożni Hindusi często unikają cebuli i czosnku jako nieodpowiednich ofiar dla Pana Kryszny. W Garuda Puranie, świętym tekście hinduizmu, znajdują się następujące wiersze: (Garuda Purana 1.96.72), co tłumaczy się jako:
Chandrayana to szczególny rodzaj pokuty wśród Hindusów, polegający na stopniowym zmniejszaniu przyjmowanego przez penitenta pokarmu o jeden łyk dziennie, w związku z upływem miesiąca. Ilość przyjmowanego pokarmu stopniowo wzrasta wraz z wydłużaniem się miesiąca. Właściwości afrodyzjaku przypisywane są cebuli od czasów prehistorycznych. Jest on wymieniony w wielu klasycznych tekstach hinduskich o sztuce uprawiania miłości. Cebula była szeroko stosowana jako afrodyzjak w starożytnej Grecji, podobnie jak w przepisach arabskich i rzymskich. W Bhagawadgicie (17.9) Kryszna stwierdza: