Zazen to charakterystyczna postawa używana podczas medytacji Zen. Praktyka zazen nie wymaga żadnych celów ani intencji. Ta postawa pozwala doświadczyć stanu, w którym umysł jest całkowicie opróżniony, a pasożytnicze myśli i idee już się nie pojawiają. W tym artykule dowiesz się, skąd pochodzi zazen, jak je praktykować i jakie niesie ze sobą korzyści.

Termin zazen pochodzi od japońskiego „za”, co oznacza „siedzieć” oraz od słowa „zen”, wywodzącego się z chińskiego „chán”, co oznacza „medytację”. Zazen odnosi się do postawy używanej podczas praktyki medytacji Zen. Ta szczególna forma medytacji jest jedną z najbardziej znanych na świecie, narodziła się 2600 lat temu pod przewodnictwem Buddy Siakjamuniego, który ustanowił jej zasady. Ma na celu zharmonizowanie ciała, umysłu i oddechu poprzez skupienie całej uwagi na postawie ciała w zazen. To właśnie dzięki tej postawie Budda osiągnął Przebudzenie.

Rozciąganie i ujędrnianie ciała jest charakterystyczne dla zazen: głowa kieruje się w stronę nieba, a ciało w kierunku ziemi. Połączenie między niebem a ziemią znajduje się w brzuchu, gdzie spotykają się kciuki.

Korzyści płynące z zazen są podobne do innych technik medytacyjnych. Zazen umożliwia w szczególności:

• Zwolnić serce oraz do obniżenia ciśnienia krwi poprzez korzystne działanie na autonomiczny układ nerwowy.
• Poprawić oddychanie przeponowe, co pozwala na lepsze dotlenienie krwi.
• Poprawić krążenie krwi w nogach, dzięki ułożeniu lotosu.
• Aby wzmocnić obrona immunologiczna.
• Aby zmniejszyć stres poprzez jego relaksujące działanie.
• Ulepszyć zdolności poznawcze i zmniejszyć związany z wiekiem spadek funkcji poznawczych (koncentracja, pamięć, uwaga).
• Aby zmniejszyć ból, przenosząc uwagę na inny obiekt.

Aby praktykować zazen, lepiej jest nosić wygodne i niezbyt wąskie ubranie.

Po pierwsze, osoba musi siedzieć w lotosie na zafu, czyli mała okrągła poduszka. W tym celu musi najpierw postawić prawą stopę na lewym udzie, a następnie położyć lewą stopę na prawym udzie. Jeśli ta pozycja nie jest wygodna, może siedzieć w pół lotosu, ale jest to mniej zalecane.

Po drugie, jednostka będzie musiała przyznać różne części jego ciała razem, aby znaleźć się w optymalnej pozycji do medytacji i uwolnić swój umysł. Zazen można praktykować samodzielnie lub w grupie. Sesje medytacji Zen nie są wykonywane krok po kroku, jest to natychmiastowa praktyka, która ma sens tylko w chwili obecnej.

Postawa zazen

Kręgosłup powinien być prosty i wyrównany z głową. Górna część ciała oraz ramiona powinny być rozluźnione. Ważne jest, aby mieć otwarte oczy, na ryzyko zaśnięcia. Prawa ręka powinna być położona na brzuchu dłońmi do góry. Tak samo jest z lewą ręką, która musi połączyć się z prawą ręką. Kciuki obu rąk są połączone, a usta są zamknięte. Kolana i kość ogonowa dotykają ziemi.

Kiedy dana osoba jest w zazen, ważne jest zapewnienie stabilności siedzenia.

Oddychanie

W zazen dużą wagę przywiązuje się do wydechu, który w naturalny sposób musi nabierać głębi. To pozwala jednostce zrelaksować się i oczyścić umysł. Jeśli chodzi o natchnienie, to jest ono krótsze i mniej ważne niż wygaśnięcie. Oddychanie powinno być automatyczne, naturalne i niekontrolowane.

W przeciwieństwie do innych form medytacji, jednostka nie powinna skupiać się na swoich uczuciach i spostrzeżeniach. Powinien skupić się tylko na utrzymaniu postawy i nie myśleć o niczym. Często pojawiają się niechciane myśli lub obrazy. Kiedy tak się dzieje, jednostka musi je powstrzymać i nie zwracać na nie uwagi. Niezbędne jest również utrzymanie stabilności, nawet jeśli jest to bolesne. Stopniowo jednostka znajdzie idealną równowagę, która pozwoli mu całkowicie odpuścić.