Dziś zaprezentujemy kilka dzieł wybitnych mistrzów przeszłości, których martwe natury znane są niemal każdemu. Tematem przewodnim jest jedzenie. Oczywiście w martwych naturach minionych wieków przedstawiane są również elementy niewegetariańskie – ryby, dziczyzna czy części ubitych zwierząt. Trzeba jednak przyznać, że takie martwe natury są znacznie rzadziej spotykane – być może dlatego, że płótna malowane w gatunku martwych natur były przeznaczone przede wszystkim do dekoracji salonów, a odwiedzający tę przestrzeń w domu czekali, aby zobaczyć na niej coś harmonijnego i spokojnego. ściany. Martwa natura z jabłkami i brzoskwiniami może być sprzedawana znacznie lepiej niż martwa natura z rybami. To tylko nasze skromne domysły, ale opiera się na oczywistym fakcie, że estetyka pokojowych, neutralnych i „smacznych” dzieł sztuki zawsze w większym stopniu przyciągała publiczność.
Artyści, przedstawiający owoce, orzechy, jagody i warzywa, prawie nie trzymali się idei wegetarianizmu czy frutarianizmu – niemniej jednak gatunek martwej natury zajmował czasem część z nich główną część ich twórczej kariery. Co więcej, martwa natura to nie tylko zbiór przedmiotów; zawsze jest w nim ukryta symbolika, jakaś idea zrozumiała dla każdego widza na swój sposób, zgodnie z jego postrzeganiem świata.
Zacznijmy od pracy jednego z filarów impresjonizmu Auguste Renoir, który za życia kąpał się w promieniach chwały.
Pierre-Auguste Renoir. Martwa natura z południowymi owocami. 1881
Styl pisarski francuskiego mistrza – dyskretnie miękki i lekki – można prześledzić w większości jego obrazów. Jesteśmy pod wielkim wrażeniem tej wyłącznie wegetariańskiej pracy, przedstawiającej dużą liczbę owoców i warzyw.
Mówiąc kiedyś o kreatywności w malarstwie, Renoir powiedział: „Jaka wolność? Próbujesz rozmawiać o tym, co już setki razy zostało zrobione przed tobą? Najważniejsze to pozbyć się fabuły, unikać narracji, a do tego wybrać coś znajomego i bliskiego wszystkim, a jeszcze lepiej, gdy w ogóle nie ma historii. Naszym zdaniem to bardzo dokładnie charakteryzuje gatunek martwej natury.
Paula Cezanne'a. Artysta o dramatycznym losie, który dopiero na starość zyskał uznanie publiczności i środowiska eksperckiego. Cezanne przez bardzo długi czas nie był rozpoznawany przez licznych wielbicieli malarstwa, a koledzy ze sklepu uważali jego prace za wątpliwe i niegodne uwagi. W tym samym czasie z powodzeniem sprzedawano dzieła współczesnych impresjonistów – Claude'a Moneta, Renoira, Degasa. Jako syn bankiera Cezanne mógł mieć dostatnią i bezpieczną przyszłość – pod warunkiem, że poświęci się kontynuowaniu interesów ojca. Ale z powołania był prawdziwym artystą, który oddawał się malarstwu bez śladu, nawet w czasach prześladowań i całkowitej samotności. Krajobrazy Cezanne'a – równina w pobliżu Góry św. Wiktorii, droga do Pontoise i wiele innych – zdobią teraz światowe muzea m.in. Podobnie jak pejzaże, martwe natury były dla Cezanne'a pasją i stałym przedmiotem jego twórczych poszukiwań. Martwa natura Cezanne'a do dziś jest standardem tego gatunku i źródłem inspiracji dla artystów i estetów.
“Martwa natura z draperiami, dzbankiem i miską na owoce” Cezanne to jedno z najdroższych dzieł sztuki, jakie kiedykolwiek sprzedano na światowych aukcjach.
Mimo prostoty wykonania martwe natury Cezanne'a są matematycznie zweryfikowane, harmonijne i fascynują kontemplatora. „Oszołomię Paryż moimi jabłkami” – powiedział kiedyś Cezanne swojemu przyjacielowi.
Paul Cezanne Martwa natura Jabłka i herbatniki. 1895
Paula Cezanne'a. Martwa natura z koszem owoców. 1880-1890
Paula Cezanne'a. Martwa natura z granatem i gruszkami. 1885-1890
Tworzenie Vincent Van Gogh bardzo wszechstronny. Uważnie pracował nad wszystkimi swoimi pracami, studiował tematy, które nie były poruszane w twórczości innych mistrzów malarstwa tamtych czasów. W listach do przyjaciół z dziecięcą spontanicznością opisuje urok gajów oliwnych czy plantacji winogron, podziwia pracę zwykłego ciężko pracującego siewcy pszenicy. Sceny z życia na wsi, pejzaże, portrety i oczywiście martwe natury to główne obszary jego twórczości. Kto nie zna tęczówek Van Gogha? A słynne martwe natury ze słonecznikami (z których wiele namalował, by zadowolić swojego przyjaciela Paula Gauguina) wciąż można zobaczyć na pocztówkach, plakatach i plakatach popularnych do dekoracji wnętrz.
Za jego życia jego praca nie została sprzedana; sam artysta opowiedział ciekawy incydent w liście do przyjaciela. Pewien właściciel bogatego domu zgodził się „przymierzyć” jeden z obrazów artysty na ścianie w swoim salonie. Van Gogh był zachwycony, że sakiewki uznały za stosowne umieścić jego obraz we wnętrzu. Artysta dał bogatemu człowiekowi swoją pracę, ale nawet nie pomyślał, aby zapłacić mistrzowi ani grosza, wierząc, że już wyświadcza artyście wielką przysługę.
Obraz owoców dla Van Gogha oznaczał nie mniej niż pracę na okolicznych polach, łąkach i bukietach kwiatów.
Vincent van Gogh. Kosz i sześć pomarańczy. 1888
Vincent van Gogh. Martwa natura z jabłkami, gruszkami, cytrynami i winogronami. 1887
Poniżej przedstawiamy portret Van Gogha namalowany przez jego przyjaciela, wybitnego artystę. Paul Gauguin, z którymi przez jakiś czas pracowali razem nad niektórymi martwymi naturami i pejzażami. Płótno przedstawia Van Gogha i słoneczniki, tak jak widział je Gauguin, siadając obok przyjaciela do wspólnych twórczych eksperymentów.
Paul Gauguin. Portret Vincenta van Gogha malującego słoneczniki. 1888
Martwe natury Paula Gauguina nie są tak liczne, ale on też pokochał ten gatunek malarstwa. Często Gauguin wykonywał obrazy w mieszanym gatunku, łącząc martwą naturę z wnętrzem, a nawet portretem.
Paul Gauguin. Martwa natura z wentylatorem. 1889
Gauguin przyznał, że maluje martwe natury, kiedy czuje się zmęczony. Ciekawe, że artysta nie budował kompozycji, ale z reguły malował z pamięci.
Paul Gauguin. Martwa natura z czajnikiem i owocami. 1896
Paul Gauguin. Kwiaty i miska owoców. 1894
Paul Gauguin. Martwa natura z brzoskwiniami. 1889
Henri Matisse – niesamowity artysta, którego chwalił SI Schukin. Moskiewski filantrop i kolekcjoner ozdobił swoją rezydencję niezwykłymi, a potem nie do końca czytelnymi obrazami Matisse'a i dał artyście możliwość spokojnego zaangażowania się w kreatywność, nie martwiąc się o swoją sytuację finansową. Dzięki temu wsparciu mało znany mistrz zyskał prawdziwą sławę. Matisse tworzył powoli, bardzo medytująco, czasem bardzo świadomie upraszczając swoje prace do poziomu dziecięcego rysunku. Uważał, że zmęczony codziennymi troskami widz powinien zanurzyć się w harmonijnym środowisku kontemplacji, oddalając się głębiej od trosk i niepokojów. W jego pracach wyraźnie widać chęć zbliżenia się do czystości doznań, poczucia jedności z naturą i prymitywnej prostoty bytu.
Henri Matisse'a. Martwa natura z kwiatami ananasa i cytryny
Martwe natury Matisse'a po raz kolejny udowadniają ideę, że zadaniem artysty, bez względu na gatunek i kierunek, w jakim pracuje, jest rozbudzenie w człowieku poczucia piękna, aby głębiej poczuł świat za pomocą prostych, czasem nawet „ dziecinne” techniki obrazowania.
Henri Matisse'a. Martwa natura z pomarańczami. 1913
Martwa natura jest jednym z najbardziej demokratycznych w percepcji i dla wielu najbardziej lubianym gatunkiem malarstwa. W
Dziękujemy za uwagę!