Tachypsychia to nienormalnie szybki bieg myśli i skojarzeń idei. Może być przyczyną zaburzeń uwagi i trudności w organizacji. Jakie są przyczyny? Jak to leczyć?

Termin tachypsychia pochodzi od greckich słów tachy, co oznacza post i psyche, co oznacza duszę. Nie jest chorobą, ale objawem psychopatologicznym charakteryzującym się nieprawidłowym przyspieszeniem rytmu myśli i skojarzeniami wyobrażeń tworzących stan nadmiernego pobudzenia.

Charakteryzuje się:

• prawdziwy „lot pomysłów”, to znaczy nadmierny napływ pomysłów;
• ekspansja świadomości: każdy obraz, każda idea, której sekwencja jest bardzo szybka, zawiera mnóstwo wspomnień i ewokacji;
• ekstremalna szybkość „toku myśli” lub „myśli goniących”;
• powtarzające się kalambury i dupki: to znaczy skoki bez przechodzenia z jednego tematu do drugiego, bez wyraźnego powodu;
• uczucie głowy pełnej przepychających się myśli lub „zatłoczonych myśli”;
• produkcja pisemna, często ważna, ale nieczytelna graficznie (graphorée);
• wiele, ale ubogich i powierzchownych tematów mowy.

Ten objaw jest często związany z innymi objawami, takimi jak:

• logorrhea, czyli niezwykle wysoki, wyczerpujący przepływ słowny;
• tachyfemia, czyli pośpieszny, czasem niespójny przepływ;
• ekmnezja, to znaczy pojawienie się starych wspomnień, przeżywanych na nowo jako bieżące doświadczenie.

Pacjent „tachypsychiczny” nie zastanawia się nad tym, co właśnie powiedział.

Tachypsychia występuje w szczególności w:

• pacjenci z zaburzeniami nastroju, w szczególności mieszanymi stanami depresyjnymi (ponad 50% przypadków) z drażliwością;
• pacjenci z manią, czyli zaburzeniem umysłu opętanym przez utrwaloną ideę;
• osoby, które zażyły ​​psychostymulanty, takie jak amfetamina, konopie indyjskie, kofeina, nikotyna;
• osoby z bulimią.

U osób z manią jest to mechanizm obronny przed lękiem i depresją.

O ile u osób z zaburzeniami nastroju tachypsychia może objawiać się jako nadmierna, liniowa produkcja myśli, o tyle w kontekście stanu depresyjnego objaw ten objawia się bardziej jako „rojenie” myśli, w tym także uczucie uporczywości. Pacjent skarży się na posiadanie jednocześnie zbyt wielu pomysłów w swoim polu świadomości, co zwykle wywołuje nieprzyjemne uczucie.

Tachypsychia może być przyczyną zaburzeń uwagi (aproseksji), powierzchownej hipermnezji i trudności w organizacji.

Na pierwszym etapie mówi się, że hiperaktywność intelektualna jest produktywna: sprawność zostaje zachowana i poprawiona dzięki wzrostowi formowania i łączenia idei, inwencji, bogactwa skojarzeń wyobrażeń i wyobrażeń.

W zaawansowanym stadium nadpobudliwość intelektualna staje się bezproduktywna, nadmierny napływ idei nie pozwala na ich wykorzystanie ze względu na powtarzające się powierzchowne i degresywne skojarzenia. Sposób myślenia rozwija się w różnych kierunkach i pojawia się nieporządek skojarzeń wyobrażeń.

Osoby z tachypsychią mogą stosować:

• psychoterapia inspirowana psychoanalitycznie (PIP): klinicysta interweniuje w dyskurs pacjenta, kładzie nacisk na to, co powoduje mniej zamieszania, aby doprowadzić pacjenta do przezwyciężenia zastępczej obrony i być w stanie naprawdę zwerbalizować utajone reprezentacje. Nieświadomość jest wzywana, ale niezbyt aktywnie;
• psychoterapia wspomagająca, zwana psychoterapią motywacyjną, która może ustabilizować pacjenta i wskazać palcem ważne elementy;
• techniki relaksacyjne w opiece uzupełniającej;
• stabilizator nastroju, taki jak lit (Teralit), stabilizator nastroju zapobiegający kryzysowi maniakalnemu, a tym samym tachypsychicznemu.