Skwalen jest naturalnie obecny w naszych organizmach. Jest to jeden z najobficiej produkowanych lipidów przez komórki skóry człowieka i stanowi około 10% sebum. Na powierzchni skóry działa jak bariera, chroniąc skórę przed utratą wilgoci i chroniąc organizm przed toksynami środowiskowymi. W samym organizmie wątroba wytwarza skwalen jako prekursor cholesterolu. Skwalen to wysoce nienasycony węglowodór z rodziny triterpenoidów, obecny jako główny składnik oleju wątrobowego u niektórych gatunków rekinów głębinowych. Ponadto skwalen jest składnikiem niezmydlającej się frakcji olejów roślinnych – oliwki i amarantusa. Skwalen, jeśli mówimy o jego wpływie na ludzką skórę, działa jako przeciwutleniacz, nawilżacz i składnik maści, a także jest stosowany w leczeniu chorób skóry, takich jak zapalenie gruczołów łojowych, łuszczyca czy atypowe zapalenie skóry. Oprócz tego skwalen jest bogatym w przeciwutleniacze emolientem stosowanym jako dodatek w dezodorantach, balsamach do ust, balsamach do ust, kremach nawilżających, filtrach przeciwsłonecznych i wielu produktach kosmetycznych. Ponieważ skwalen „imituje” naturalne środki nawilżające ludzkie ciało, szybko przenika przez pory skóry i wchłania się szybko i bez pozostałości. Poziom skwalenu w organizmie zaczyna spadać po dwudziestym roku życia. Skwalen pomaga wygładzić skórę i zmiękczyć jej teksturę, ale nie powoduje przetłuszczania się skóry. Lekki, bezwonny płyn na bazie skwalenu ma właściwości antybakteryjne i może być skuteczny w leczeniu egzemy. Osoby cierpiące na trądzik mogą zmniejszyć produkcję tkanki tłuszczowej, stosując miejscowo skwalen. Długotrwałe stosowanie skwalenu spłyca zmarszczki, wspomaga gojenie blizn, naprawia ciało zniszczone promieniowaniem ultrafioletowym, rozjaśnia piegi i likwiduje przebarwienia skóry poprzez przeciwdziałanie wolnym rodnikom. Nałożony na włosy skwalen działa jak odżywka, pozostawiając kosmyki lśniące, miękkie i mocne. Skwalen przyjmowany doustnie chroni organizm przed chorobami takimi jak rak, hemoroidy, reumatyzm i półpasiec.
Skwalen i skwalen Skwalan to uwodorniona forma skwalenu, w której jest bardziej odporny na utlenianie pod wpływem powietrza. Ponieważ skwalan jest tańszy, wolniej się rozkłada i ma dłuższy okres przydatności do spożycia niż skwalen, jest to ten najczęściej stosowany w kosmetykach, który wygasa po dwóch latach od otwarcia fiolki. Inna nazwa skwalenu i skwalenu to „olej z wątroby rekina”. Głównym źródłem stężonego skwalenu jest wątroba rekinów głębinowych, takich jak chimery, rekiny o krótkim grzbiecie, rekiny czarne i rekiny białookie. Powolny wzrost rekinów i rzadkie cykle reprodukcyjne wraz z przełowieniem prowadzą do wyginięcia wielu populacji rekinów. W 2012 roku organizacja non-profit BLOOM opublikowała raport zatytułowany „The Terrible Cost of Beauty: Przemysł kosmetyczny zabija rekiny głębinowe”. Autorzy raportu ostrzegają opinię publiczną, że rekiny pochodzące ze skwalenu mogą zniknąć w nadchodzących latach. Organizacja ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) donosi, że ponad jedna czwarta gatunków rekinów jest obecnie brutalnie wykorzystywana do celów komercyjnych. Ponad dwieście gatunków rekinów znajduje się w Czerwonej Księdze Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych. Według raportu BLOOM stosowanie oleju z wątroby rekina w przemyśle kosmetycznym jest odpowiedzialne za śmierć około 2 milionów rekinów głębinowych rocznie. Aby przyspieszyć proces pozyskiwania ropy, rybacy stosują następującą okrutną praktykę: wycinają wątrobę rekina na pokładzie, a okaleczone, ale wciąż żywe zwierzę wrzucają z powrotem do morza. Skwalen można wytwarzać syntetycznie lub ekstrahować ze źródeł roślinnych, takich jak ziarna amarantusa, oliwki, otręby ryżowe i kiełki pszenicy. Kupując skwalen należy spojrzeć na jego źródło, wskazane na etykiecie produktu. Dawkowanie tego leku należy dobierać indywidualnie, średnio 7-1000 mg dziennie w trzech dawkach. Oliwa z oliwek zawiera najwyższy procent skwalenu spośród wszystkich olejów roślinnych. Zawiera 2000-136 mg/708 g skwalenu, a olej kukurydziany 100-19 mg/36 g. Olejek amarantusowy jest również cennym źródłem skwalenu. Ziarna amarantusa zawierają 100-7% lipidów, a te lipidy są bardzo cenne, ponieważ zawierają takie składniki jak skwalen, nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminę E w postaci tokoferoli, tokotrienoli i fitosteroli, których nie występują razem w innych pospolitych olejach.