Profilaktyka i leczenie liszajca

Profilaktyka i leczenie liszajca

Zapobieganie

La zapobieganie liszajcu Poprzez :

  • Dobra codzienna higiena skóry;
  • Eksmisja z przedszkola lub szkoły dla dzieci dotkniętych chorobą, aby uniknąć zarażenia.

Zabiegi medyczne

Leczenie liszajca wymaga skontaktować się z lekarzem ponieważ w przypadku niewłaściwego leczenia mogą pojawić się powikłania, takie jak rozszerzenie zmian, ropień, sepsa itp.2

W każdym przypadku, kontrolować stan tężca i powiedz swojemu lekarzowi. W przypadku liszajca ponowne szczepienie jest konieczne, jeśli ostatnia iniekcja miała więcej niż dziesięć lat.

Ważne są zasady higieny:

  • Przebij bąbelki wysterylizowaną igłą, na przykład przepuszczając je przez płomień;
  • Promuj opadanie strupów, codziennie myjąc zmiany;
  • Staraj się, aby dzieci nie drapały zmian;
  • Myj ręce kilka razy dziennie i obcinaj paznokcie dotkniętych chorobą dzieci.

 

Leczenie zalecone przez lekarza opiera się na antybiotykach:

  • Lokalne antybiotyki

Nakłada się je na zmiany 2-3 razy dziennie, aż do całkowitego wygojenia, co zwykle trwa tydzień. Miejscowe antybiotyki są najczęściej oparte na kwasie fusydowym (Fucidin®) lub mupirocynie (Mupiderm®).

  • Antybiotyki doustne:

Stosowane antybiotyki są w gestii lekarza, ale najczęściej są oparte na penicylinie (kloksacylina jak Orbenine®), amoksycylinie i kwasie klawulanowym (Augmentin®) lub makrolidach (Josacine®).

Antybiotyki doustne są wskazane w szczególności w następujących przypadkach:

  • liszajec rozległy, rozlany lub uciekający przed leczeniem miejscowym;
  • obecność miejscowych lub ogólnych oznak powagi (gorączka, węzły chłonne, ślad zapalenia naczyń chłonnych (= jest to czerwony sznur, który najczęściej biegnie wzdłuż kończyny, związany z rozprzestrzenianiem się infekcji skóry w przewodach limfatycznych) itp.);
  • ważne czynniki ryzyka u noworodków i niemowląt lub u słabych dorosłych, którzy są alkoholikami, cukrzykami, obniżoną odpornością lub nie reagują na leczenie miejscowe);
  • miejsca trudne do leczenia miejscowego lub zagrożone powikłaniami, pod pieluchami, wokół ust lub na skórze głowy;
  • w przypadku alergii na miejscowe antybiotyki.

Dodaj komentarz