Spis treści
MINI dieta ryżowa (tylko ryż)
Zagotuj szklankę ryżu i zjedz ją w ciągu dnia małymi porcjami, popijając świeżo wyciśniętym sokiem jabłkowym bez cukru. Jeśli taka ilość jedzenia na dzień jest dla Ciebie niewystarczająca, możesz dodać do skromnej codziennej diety 2-3 jabłka więcej, najlepiej zielone.
Czas trwania diety ryżowej w tej wersji wynosi od jednego do trzech dni. Dietę jednodniową (dzień postu ryżowego) można powtarzać raz w tygodniu, dietę trzydniową – raz w miesiącu.
Większość dietetyków wybiera dla swoich programów opcję jednodniową.
Dieta ryżowa MAXI (ryż z dodatkami)
Jeśli bardzo lubisz ryż i chcesz trochę „posiedzieć na ryżu”, np. Tydzień, to opcja diety „ryż z dodatkami” jest dla Ciebie odpowiednia.
W takim przypadku gotuj 500 g ryżu dziennie. Podczas gotowania lub po dodaniu do ryżu. Asortyment produktów zależy od wybranej receptury. Można wymyślić i przygotować ogromną ilość takich dań na bazie ryżu. Dlatego nietrudno utrzymać dietę ryżową w wersji „lekkiej”.
Ale jednocześnie należy przestrzegać kilku warunków:
- całkowita ilość wszystkich suplementów nie powinna przekraczać 200 gramów dziennie;
- między głównymi posiłkami można zjeść nawet pół kilograma owoców. W jeden dzień, nie za jednym razem!
- pij tylko niesłodzone świeżo wyciskane soki (najlepiej jabłkowe), herbatę bez cukru, wodę – zwykły i niegazowany minerał.
W tej wersji dieta ryżowa trwa od 7 do 10 dni i należy ją powtarzać nie częściej niż raz na dwa miesiące. W efekcie w tydzień można schudnąć nawet do trzech kilogramów nadwagi.
Najlepsze odmiany ryżu
W przypadku diety ryżowej lepiej stosować ryż brązowy: w przeciwieństwie do ryżu białego zawiera wystarczającą ilość witamin z grupy B.
Kto jest zagrożony?
Niektórym osobom podczas diety ryżowej zaleca się dodatkowo przyjmowanie suplementów potasu, aby nie doszło do niedoboru tego ważnego pierwiastka w organizmie. A są tacy, dla których dieta ryżowa jest generalnie przeciwwskazana. Diety mono, w tym dieta ryżowa, nie są zalecane dla dzieci, matek w ciąży i karmiących oraz osób cierpiących na nieżyt żołądka i chorobę wrzodową.