«Śmiało, kochaj i rób interesy»
Krótko mówiąc, powyższe zdanie wystarczy do określenia osobowości. Profesjonalizm należy oceniać po pracy.
A jeśli w porządku…
Kiedy skończyłem 20 lat, ukończyłem wiodącą w kraju uczelnię ekonomiczną, odbywałem staż w najlepszych firmach, a przed nami rysowała się świetlana korporacyjna przyszłość i związane z nią perspektywy kariery.
A potem było małżeństwo i narodziny pierwszego dziecka. Te wydarzenia były nie tylko najszczęśliwszymi chwilami mojego życia, ale też zdefiniowaniem tego życia. Wkrótce w naszej rodzinie pojawił się drugi syn i młodsza córka. Od dziesięciu lat mieszkam z dziećmi i dziećmi, w mojej rodzinie iw pracy. Od dziesięciu lat żyję, uczę się i pracuję, wspominając i studiując cudowny świat dzieciństwa, zagłębiając się w ten świat. Dużo książek, kursów, mentorów. I — myśleć, myśleć, myśleć… Bo w pedagogice nie można niczym zastąpić własnej myśli, żadnych metod, żadnej wiedzy, nawet doświadczenia. „Chcę, żebyś zrozumiał, że żadna książka, żaden lekarz nie zastąpi twojej własnej żywej myśli, twojego własnego poglądu. (…) W mądrej samotności — czuwaj” (J. Korchak). Rozpoczęła się prawdziwa kreatywność, z którą nie można porównać żadnej innej działalności i pracy.
W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, że mogę pracować z innymi dziećmi — mam się czym podzielić, mam coś do zaoferowania. Kocham dzieci, rozumiem, szanuję, a to jest wzajemne. Potem zaczęły się zajęcia — najpierw koło naukowe, a potem własne centrum rozwoju dziecka. „Wiedza nie wystarczy, naucz dziecko myśleć” – powiedziałem. Ponieważ to jest właściwie najważniejsza rzecz w nauce. I w życiu. Ważne jest również, aby uczyć się z zainteresowaniem, żyć mocno i przyjemnie, nawiązywać przyjaźnie i bawić się. Wszystko to robimy w Dziecięcym Kołach Naukowych. Dzieci i ja dobrze nam razem. Mamy i tatusiowie są dobrzy, bo dzieci są dobre. Osiągamy wyniki, rozwijamy się i zmieniamy. Dużo wiem o dzieciach i nigdy nie męczy mnie odkrywanie nowych rzeczy.
Kolejnym moim dużym projektem jest system coachingowy Stupenki dla rodziców. Idea „uczelni dla rodziców” narodziła się w trakcie doradzania rodzinom moich studentów. Raz za razem obserwowałem, że rodzicom, dobrym, kochającym rodzicom brakuje pewnej wiedzy i technik, które uczynią ich również dobrymi wychowawcami. Tę wiedzę i techniki opanowujemy na «uniwersytecie rodzicielstwa», na «Krokach». Nawiasem mówiąc, chciałbym podziękować Aleksiejowi Mielnikowowi, dyrektorowi Centrum Doradztwa i Coachingu, i mojemu szanowanemu mentorowi Nikołajowi Iwanowiczowi Kozłowowi, przy wsparciu którego projekt „Kroki” został uruchomiony (i aktywnie funkcjonuje).
Czym jeszcze żyję teraz? Studiuję na Uniwersytecie Psychologii Praktycznej. Unikalny program uczelni polega na tym, że studenci otrzymują nie tylko wiedzę zawodową, ale także pracują nad rozwojem osobistym. Posuwamy się do przodu we wszystkich kierunkach.
Teraz czuję się szczęśliwym człowiekiem. Mam Rodzinę, Biznes i Rozwój — dla mnie to się nazywa harmonia. «Śmiało, kochaj i rób interesy, nie zostawiaj siebie na później». Szczególne podziękowania za to poczucie harmonii — dla mojej małżonki, która wspiera mnie zawsze i we wszystkim. Dla mnie, kobiety, której główną wartością jest rodzina, nie ma nic ważniejszego niż to wsparcie i zrozumienie.
Moim głównym tematem jest to, jak rozumieć dzieci i co z tym później zrobić, jak szczęśliwie żyć z dziećmi. Również — edukacja i rozwój dzieci w wieku przed-dorastającym. W rzeczywistości wychowanie i edukacja są ze sobą nierozerwalnie związane: przez nauczanie — zawsze wychowujemy, przez wychowanie — uczymy.
W tych tematach tworzę programy dla dzieci, a także kursy — szkolenia — konsultacje dla dorosłych.
Wyślij do mnie e-mail — [email chroniony]
Przed komunikacją!