Psychologia

Cele:

  • umożliwić stażystom zademonstrowanie umiejętności przywódczych;
  • nauczyć umiejętności rozpoznawania charakteru sytuacji, postępowania adekwatnego do istniejących warunków;
  • ćwiczyć umiejętność przekonywania jako umiejętność niezbędną liderowi;
  • zbadać wpływ rywalizacji na interakcję w grupie.

Rozmiar paska: optymalna liczba uczestników to 8-15 osób.

Zasoby: nie wymagane. Ćwiczenie można wykonywać zarówno w pomieszczeniu, jak i na zewnątrz.

Czas: 20 minut.

Postęp ćwiczeń

To ćwiczenie będzie wymagało odważnego ochotnika, gotowego być pierwszym, który wejdzie do gry.

Uczestnicy tworzą ciasny krąg, który w każdy możliwy sposób uniemożliwi naszemu dzielnemu bohaterowi wejście do niego.

Ma tylko trzy minuty na przekonanie kręgu i jego poszczególnych przedstawicieli do wpuszczenia go do centrum siłą perswazji (perswazji, groźby, obietnice), zręczności (żeby się poślizgnąć, prześlizgnąć, przebić, w końcu), przebiegłości ( obietnice, komplementy), szczerość.

Nasz bohater oddala się od kręgu o dwa, trzy metry. Wszyscy uczestnicy stoją do niego plecami, skuleni w ciasnym i zwartym kręgu, trzymając się za ręce…

Rozpoczęty!

Dziękuję za odwagę. Kto jest teraz gotowy do zmierzenia kręgu siły intelektualnej i fizycznej? Na twoich znakach. Zaczęła się!

Na koniec ćwiczenia koniecznie omówimy strategię zachowania zawodników. Jak zachowywali się tutaj, a jak — w zwykłych, codziennych warunkach? Czy istnieje różnica między zachowaniem symulowanym a rzeczywistym? Jeśli tak, to dlaczego?

Wróćmy teraz do ćwiczenia, nieznacznie zmieniając zadanie. Każdy, kto zdecyduje się grać przeciwko kręgowi, będzie musiał wybrać i zademonstrować strategię zachowania, która absolutnie nie jest dla niego charakterystyczna. Przecież jesteśmy w teatrze, więc nieśmiały będzie musiał wcielić się w rolę pewnego siebie, a nawet zuchwałego, dumnego — „bicie na litość”, a dla tych, którzy są przyzwyczajeni do agresywnych zachowań, po cichu przekonać krąg i absolutnie inteligentnie… Postaraj się jak najbardziej przyzwyczaić do nowej roli.

Ukończenie: omówienie ćwiczenia.

Czy łatwo jest zagrać w cudzy scenariusz? Co daje nam wejście w rolę, w behawioralny stereotyp drugiej osoby? Co nowego odkryłem w sobie, w moich towarzyszach?

Dodaj komentarz