Odnotowuje się corocznie w Rosji, a także w wielu krajach przestrzeni postsowieckiej Dzień cukiernika.
W przeciwieństwie do tego, do którego 20 października świętują wszyscy specjaliści związani z procesem gotowania, dziś święto zawodowe dla osób również kojarzonych z gotowaniem, ale „wąsko skupionych”.
W przeciwieństwie do kucharza i specjalisty kulinarnego, którego zadaniem jest pyszne nakarmienie człowieka, cukiernik ma nieco inne zadanie. Specjalizuje się w przygotowaniu tej części jedzenia, która polega na tworzeniu różnego rodzaju ciasta i dań na jego bazie, wypieków, kremów i deserów, czyli wszystkiego, co lubimy jeść przy filiżance herbaty i kawy. , ciasta, ciastka, ciasteczka, słodycze, – towarzysze każdej świątecznej uczty.
Chociaż dla niektórych słodycze to temat tabu. Dotyczy to przede wszystkim osób, które przestrzegają określonej diety i stylu życia. A ktoś nie może przeżyć dnia bez ciasta. A jednak ci obojętni na dzieła sztuki cukierniczej są w mniejszości.
Uważa się, że data obchodów Dnia Cukiernika związana jest z wydarzeniem, które miało miejsce w 1932 roku, kiedy w ZSRR powstał Ogólnounijny Instytut Naukowo-Badawczy Przemysłu Cukierniczego. Zadaniem tej instytucji była analiza i modernizacja urządzeń przemysłowych, wprowadzanie nowych technologii w produkcji wyrobów cukierniczych oraz monitorowanie ich jakości.
Słodycze w umyśle kojarzą się nierozerwalnie z cukrem i słowem „słodkie”. Istnieją ku temu pewne historyczne przyczyny. Badacze historii sztuki cukierniczej twierdzą, że jej początków należy szukać już w starożytności, kiedy poznawano właściwości i smak czekolady (w Ameryce), a także cukru trzcinowego i miodu (w Indiach i świecie arabskim). Do pewnego momentu słodycze napływały do Europy ze Wschodu.
Ten „moment” (kiedy sztuka cukiernicza zaczęła się samodzielnie rozwijać w Europie) przypadł na koniec XV – początek XVI wieku, a Włochy stały się krajem, z którego cukierniczy biznes rozprzestrzenił się na kraje europejskie. Uważa się, że samo słowo „cukiernik” ma swoje korzenie w językach włoskim i łacińskim.
Dziś szkolenie w zawodzie cukiernika odbywa się w specjalnych placówkach edukacyjnych. Jednak stanie się prawdziwym mistrzem w swoim rzemiośle nie jest łatwą pracą, która wymaga od człowieka wiedzy, doświadczenia, kreatywnej wyobraźni, cierpliwości i nienagannego gustu. Jak w wielu zawodach związanych z pracą ręczną i kreatywnością, zawód cukiernika ma swoje subtelności, tajemnice, których przekazanie każdemu pozostaje prawem właściciela. To nie przypadek, że poszczególne dzieła cukierników porównuje się z dziełami sztuki.
Obchodom Dnia Cukiernika często towarzyszy organizacja kursów mistrzowskich, konkursów, degustacji i wystaw.