Zgodnie ze swoją misją Redakcja MedTvoiLokony dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowa flaga „Sprawdzona treść” wskazuje, że artykuł został przejrzany lub napisany bezpośrednio przez lekarza. Ta dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam dostarczać treści najwyższej jakości, zgodne z aktualną wiedzą medyczną.
Nasze zaangażowanie w tym obszarze zostało docenione m.in. przez Stowarzyszenie Dziennikarzy dla Zdrowia, które przyznało redakcji MedTvoiLokony honorowy tytuł Wielkiego Edukatora.
Bulimia nervosa, zwana również bulimia nervosa, to zaburzenie odżywiania polegające na kompulsywnym jedzeniu przez krótki okres czasu, po którym następuje zachowanie kompensacyjne polegające na zwrocie spożytego pokarmu lub narzuceniu ścisłej diety z pogranicza postu.
Bulimia nervosa, jak brzmi łacińska nazwa choroby, charakteryzuje się powtarzającymi się i częstymi epizodami niehamowanego apetytu – czyli spożywania dużej ilości jedzenia w krótkim czasie – połączonych z utratą kontroli nad procesem jedzenia.
Bulimik może skonsumować do 3,400 kalorii w mniej niż godzinę. Znane są też przypadki zużycia 20 tys. kalorie w osiem godzin. Osoby z bulimią bardzo często są świadome swojego problemu i boją się, że nie są w stanie samodzielnie przerwać powtarzającego się cyklu. Chwalebność prowadzi do etapu oczyszczenia, polegającego na prowokowaniu wymiotów lub wymuszaniu ścisłej diety, często zagrażającej zdrowiu. Obżarstwo i pozbycie się nadmiaru kalorii najczęściej odbywa się w ukryciu przed innymi, przeplatane uczuciem wstydu i ulgi.
W przeciwieństwie do jadłowstrętu psychicznego, osoby z bulimią psychiczną są w stanie utrzymać prawidłową wagę jak na swój wiek. Z drugiej strony, analogicznie do anoreksji, nieustannie boją się, że przybiorą nadwagę, zaniedbując walory swojego ciała, co po części tłumaczy, dlaczego czynności bulimiczne zwykle odbywają się w ukryciu. Cykl kompulsywnego jedzenia i przeczyszczania się odbywa się kilka razy w tygodniu i często współistnieje z problemami psychologicznymi, takimi jak nadużywanie substancji, depresja i ciągłe poczucie niepokoju. Oprócz nich pojawiają się również objawy fizyczne: awitaminoza, spadek elektrolitów, uszkodzenie szkliwa zębów, nieregularna miesiączka, osłabienie serca i wątroby.
Bulimia nervosa występuje trzy do pięciu razy częściej u kobiet niż u mężczyzn. Statystycznie, w zależności od kraju i badanej grupy pacjentów, bulimia życiowa waha się od 0,3 do 9,4%. kobiet i od 0,1 do 1,4 proc. mężczyźni. Choroba ta dotyka głównie osoby aktywne fizycznie, które muszą przywiązywać dużą wagę do swojej sylwetki. Dotyczy to szczególnie nastolatków, głównie wśród białych ludzi. Nieleczona może trwać do 40 roku życia.
Bulimia – przyczyny
Bulimia to zdecydowanie więcej niż tylko problem z jedzeniem. Okresy znęcania się mogą być związane z reakcją na stres, złość lub smutek. Z kolei oczyszczanie jest odpowiedzią na możliwy przyrost masy ciała i próbą odzyskania kontroli nad swoim życiem. Nie ma jednej udowodnionej przyczyny bulimii, ale wiemy, że ryzyko jej wystąpienia zwiększają takie czynniki jak: specyficzna kultura, w której wychowuje się pacjent, atmosfera w rodzinie, drastyczne zmiany w życiu i narażenie na stres, niska samoocena i uwarunkowania genetyczne.
- Bulimia to problem, który wpływa nie tylko na zdrowie psychiczne, ale także fizyczne. Porozmawiaj online z psychiatrą lub psychologiem, aby dyskretnie rozpocząć leczenie bulimii
Bulimia jest niestety ściśle związana z depresją. W jej przebiegu (jak w depresji) pojawia się brak poczucia własnej wartości i niezadowolenie z wyglądu. Pacjenci nie mogą kontrolować nie tylko jedzenia, ale także swoich emocji. Występują stany lękowe i duża dawka stresu, co znacząco wpływa na psychikę osoby cierpiącej na bulimię. Stres jest zjadany, a ciało traktowane jak kosz na śmieci. Stany depresyjne często prowadzą do samobójstwa. Ponadto uzależnienie od narkotyków i alkoholu jest powszechne u osób z bulimią psychiczną.
Mówiąc o objawach bulimii, istnieje pięć głównych cech, które wskazują na bulimię nerwową. Osoby z tego typu schorzeniem:
- stale się przejadają, mogą jeść jednorazowo ogromne ilości jedzenia, nie mając nad tym żadnej kontroli,
- po każdym posiłku wywołują wymioty, aby uniknąć przybierania na wadze. Ponadto pacjenci przyjmują duże ilości środków przeczyszczających i głodują wraz z intensywnymi ćwiczeniami;
- z punktu widzenia innych nie wydają się mieć żadnych problemów z jedzeniem;
- cierpisz na wygłodniały apetyt i jednocześnie chcesz się go pozbyć;
- zwracaj uwagę tylko na ich masę ciała i wygląd; są to dwa czynniki, które znacząco wpływają na samoocenę pacjenta.
Bulimia może być:
1.środek przeczyszczający – pacjent regularnie prowokuje wymioty i przyjmuje środki przeczyszczające, moczopędne, a w skrajnych przypadkach lewatywę. Taki zabieg często prowadzi do uzależnienia od środków przeczyszczających, co utrudnia leczenie;
2. nie oczyszczający – ten typ bulimii charakteryzuje się intensywnym wysiłkiem fizycznym i postem. Pacjent zwykle nie wywołuje regularnie wymiotów i nie przyjmuje środków przeczyszczających.
Bulimicy bardzo często planują epizody objadania się. Spożywają wtedy duże ilości produktów wysokoenergetycznych, tj. słodycze, fast foody i łatwe do spożycia kremy. Krewni pacjenta często nie mają pojęcia o problemie, ponieważ jest on ukryty. Napadowe objadanie się często występuje w nocy, kiedy wszyscy śpią, oraz w ciągu dnia, gdy domownicy są w pracy lub szkole. Utratę chwilowej kontroli nad własnym zachowaniem hamuje jedynie ból brzucha, który pojawia się w wyniku jego przepełnienia. Pojawienie się drugiej osoby również zawstydza bulimikę.
Bulimia to niebezpieczna choroba przewlekła, która w skrajnych przypadkach może nawet doprowadzić do śmierci. Charakterystycznym objawem bulimii psychicznej jest obrzęk ślinianek przyusznych i zniszczenie szkliwa zębów. Podczas diagnozowania bulimii brane są pod uwagę następujące kryteria:
- skupienie chorego wyłącznie na jedzeniu i silne pragnienie zjedzenia czegoś;
- występowanie epizodów objadania się co najmniej dwa razy w tygodniu w ciągu trzech miesięcy; w tym okresie pacjent spożywa dużo jedzenia;
- samoocena pacjenta – uważa się za otyłego; boi się cały czas przybierać na wadze, co z czasem przeradza się w depresję;
- unikanie przybierania na wadze poprzez wywoływanie wymiotów; głodówki; powodując biegunkę; stosowanie leków moczopędnych i hamujących apetyt.
Leczenie bulimii
Podobnie jak w przypadku jadłowstrętu psychicznego, leczenie bulimii psychicznej wymaga połączenia wielu różnych metod i opiera się na indywidualnych uwarunkowaniach psychicznych pacjentki. Być może będziesz musiał udać się do dietetyka i psychologa, aby przerwać cykl kompulsywnego jedzenia i oczyszczania. Okazało się to szczególnie skuteczne w trakcie badań nad zwalczaniem bulimii terapia poznawczo-behawioralna (opiera się to na założeniu, że można rozpoznać i zmienić niewłaściwy wzorzec myślenia organizmu leżący u podstaw bulimii) oraz leki, takie jak antydepresant fluoksetyna. W połączeniu ze sobą eliminują mechaniczne nawyki sięgania po jedzenie oraz poprawiają ogólny stan psychiczny pacjenta, którego przyczyna leży najczęściej u źródła problemu.
Problemy z bulimią często zaczynają się już w młodym wieku, dlatego warto skonsultować się z psychodietetykiem dziecięcym, gdy tylko zauważymy pierwsze niepokojące objawy. Skorzystaj z oferty prywatnej placówki medycznej.
Zobacz także: Jakie leki zawierają fluoksetynę?
Terapie pomagające radzić sobie z bulimią prowadzone są zarówno indywidualnie, jak i grupowo. Terapia rodzinna przynosi dobre efekty zarówno u pacjentów młodych, jak i starszych. To rodzice lub opiekunowie często czują się winni zaistniałej sytuacji. Zaangażowanie rodziców w chorobę dziecka pomaga zwalczać zaburzenia odżywiania.
Czasami terapeuci wprowadzają dzienniczek odżywiania i emocji pacjenta wraz z elementami terapii psychodynamicznej. Daje bardzo dobre efekty.
Bulimia i jej skutki
Długotrwała choroba bulimii może prowadzić do powikłań praktycznie na całym ciele. Powikłania sercowo-naczyniowe są następujące:
- zaburzenia poziomu potasu wpływające na prawidłowe funkcjonowanie serca i układu krążenia (m.in. wapń i witaminy);
- zaburzenia szlaków metabolicznych;
- duszność;
- uszkodzenie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego.
Bulimia najbardziej szkodzi układowi trawiennemu. U pacjentów w wyniku dużego wyczerpania i regularnych wymiotów dochodzi do uszkodzenia ciała i narządów. W rezultacie mogą wystąpić: uszkodzenie tylnej ściany gardła; wiotkość żołądka; uszkodzenie przełyku, a nawet przerwanie jego ciągłości; powstawanie nadżerek w przełyku i żołądku; przewlekłe zapalenie trzustki; uszkodzenie szkliwa zębów (interakcja kwasu solnego w żołądku); erozja tylnej ściany gardła; próchnica i zapalenie dziąseł; powiększenie gruczołów ślinowych; owrzodzenia zlokalizowane na grzbiecie dłoni oraz wysuszenie skóry i rozstępy na skórze. U kobiet bulimia może również prowadzić do braku miesiączki i problemów z płodnością.