Grzyb (Agaricus placomyces)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Agaricaceae (pieczarki)
- Rodz: Agaricus (pieczarka)
- Typ: Agaricus placomyces
Opis:
Kapelusz ma średnicę 5-9 cm, u młodych osobników jajowaty, następnie rozłożysty do płaskiego, z małym guzkiem pośrodku. Skórka jest sucha, biała lub szara, pokryta wieloma małymi szarobrązowymi łuskami, przechodzącymi w ciemną plamę pośrodku.
Płytki są swobodne, częste, u młodych grzybów lekko różowe, następnie stopniowo ciemnieją do czarnobrązowego.
Proszek zarodników jest fioletowo-brązowy. Zarodniki są eliptyczne, 4-6×3-4 mikrony.
Noga o wymiarach 6-9×1-1.2 cm, z lekkim pogrubieniem bulwiastym, włóknista, z dość stromym pierścieniem, u młodych grzybów połączonych z kapeluszem.
Miąższ dość cienki, białawy, po uszkodzeniu żółknie, później brązowieje. Zapach o różnym stopniu intensywności, często wyraźnie nieprzyjemny, „apteczny” lub „chemiczny”, jest podobny do zapachu kwasu karbolowego, atramentu, jodu czy fenolu.
Spread:
Występuje z reguły jesienią w lasach liściastych i mieszanych, czasem w pobliżu siedlisk. Często tworzy „pierścienie czarownic”.
Podobieństwo:
Pieczarkę kasztanówkę można pomylić z jadalną pieczarką leśną Agaricus silvaticus, której miąższ ma przyjemny zapach i powoli czerwienieje po uszkodzeniu.
Ocena:
W niektórych źródłach grzyb jest uznawany za niejadalny, w innych nieco trujący. Najlepiej unikać jedzenia, ponieważ u niektórych osób może to powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Objawy zatrucia pojawiają się dość szybko, już po 1-2 godzinach.