Żyj lepiej z perfekcjonizmem

Żyj lepiej z perfekcjonizmem

Żyj lepiej z perfekcjonizmem

Czy wszystko, co musisz zrobić, musi być zrobione perfekcyjnie? Czy stawiasz sobie cele, które często są wysokie, a nawet nieosiągalne? Te postawy niewątpliwie odzwierciedlają skłonność do perfekcjonizmu. Z tą cechą osobowości można żyć zdrowo. Jednak doprowadzony do skrajności może stać się niezdrowy i znacznie zaszkodzić dobremu samopoczuciu, a nawet osobom wokół niektórych osób.

 „Znaki różnią się w zależności od osoby”, wyjaśnia Frédéric Langlois, profesor na Wydziale Psychologii na Uniwersytecie Quebec w Trois-Rivières (UQTR).

Cechy te mogą przejawiać się w różnych obszarach, takich jak praca, relacje z innymi, a nawet codzienne zadania. „Perfekcjonizm staje się niezdrowy, gdy człowiek nie jest w stanie dostosować narzucanych sobie kryteriów wydajności do czasu lub pewnych etapów swojego życia” – precyzuje badacz.

Perfekcjonizm staje się niezdrowy, gdy1 :

  • kładziesz na siebie dodatkowy stres, aby osiągnąć doskonałość;
  • nie odczuwamy przyjemności z powodu naszego ciągłego niezadowolenia;
  • stajemy się zbyt surowi dla siebie;
  • dochodzimy do wniosku, że wszystko jest nie tak, jak tylko nie jest doskonałe;
  • zalegamy z chęcią robienia zbyt dobrze;
  • unikamy robienia rzeczy lub odkładamy je z obawy przed porażką;
  • zawsze wątpimy w jego wydajność;
  • wzbudzamy wokół siebie reakcje z powodu perfekcjonizmu.

W latach 2005-2007 Frédéric Langlois i jego zespół przesłali kwestionariusze pacjentom uczęszczającym do kliniki zaburzeń lękowych i nastroju. Zgodnie z wynikami ich badań1, uczestnicy, którzy wykazywali objawy nadmiernej perfekcjonizmu, byli bardziej narażeni na wystąpienie zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, uogólniony lęk lub obsesja-kompulsja.

„Patologiczny perfekcjonista odczuwa ciągłe niezadowolenie i nieustanną presję, jaką na siebie wywiera. Jeśli dodatkowo osoba ta musi radzić sobie z wysokim poziomem stresu, to pochłania całą jego energię. Staje się bardziej wrażliwy, a konsekwencje mogą być bardzo szkodliwe ”- podkreśla Frédéric Langlois.

Rozwiązania?

Jak perfekcjonista może wyrwać się z błędnego koła nadmiernej perfekcji? Im wyższe cele, tym mniej osiągalne. Ta sytuacja staje się coraz bardziej dewaluująca, a osoba zrekompensuje to, żądając od siebie jeszcze więcej. Ale możliwe jest odzyskanie poczucia własnej wartości.

„Celem jest zmiana małych zachowań na raz” – mówi Frédéric Langlois. Bardzo często perfekcjoniści zapominają o celu tego, co robią. Chodzi o to, aby czerpać przyjemność z tego, co robisz, rozluźniać własne zasady, aby były bardziej realistyczne i pozostawić po sobie sukces. “

Przede wszystkim nie wahaj się skonsultować. Pomoc psychologiczna może pomóc zmienić postrzeganie i ustalić osiągalne cele.

Strategie lepszego życia z perfekcjonizmem1

  • Najpierw uświadom sobie, że ten nawyk może powodować cierpienie.
  • Wyznaczaj bardzo małe cele dotyczące zmian i stopniowo zwiększaj ilość wyzwań, którym należy sprostać.
  • Uznaj, że istnieje szereg możliwości między „nieudanymi” a „doskonałymi” i że sytuacje nie zawsze wymagają tego samego stopnia doskonałości.
  • Zauważ, że niewiele osób dostrzega doskonałość naszej pracy lub zdaje sobie sprawę z wszystkiego, czego wymagała (nikt nie prosi nas o to samo).
  • Uczenie się o niedoskonałości poprzez zauważenie, że nie ma żadnych poważnych konsekwencji (jest nawet wiele korzyści z tego, co dobrze zrobiono, nie będąc perfekcyjnym).
  • Dowiedz się, jak w razie potrzeby zwrócić się o pomoc psychologiczną.

Emmanuelle Bergeron - PasseportSanté.net

Aktualizacja: sierpień 2014

1. Z gazety Na myśli, czasopismo instytucjonalne Uniwersytetu Quebec w Trois-Rivières.

Dodaj komentarz