Zaszłam w ciążę, z zaskoczenia, rok po spotkaniu z Cédric. Właśnie straciłam pracę i zostałam wyrzucona z domu mojej mamy. Mieszkałam wtedy z rodzicami mojego chłopaka.
Mając poważne problemy z nerkami, nie sądziłem, że będę w stanie donosić tę ciążę. Poszedłem do urologa, który zapewnił mnie, że to bezpieczne. Więc postanowiłem zatrzymać dziecko. Cedric nie był temu przeciwny, ale miał wiele obaw.
Pomiędzy poszukiwaniem mieszkania, codziennymi zmartwieniami… mieliśmy wrażenie, że wszystko dzieje się bardzo szybko. Ale kiedy powitaliśmy Lorenzo, wszystko się zmieniło.
Nasz mały chłopiec nie miał łatwego startu w życiu i sprawił, że zobaczyliśmy wszystkie kolory. Mimo wszystko absolutnie nie żałujemy swojego wyboru i chcemy odrobiny sekundy (lub nawet więcej…).
Lorenzo jest dobrze wykształcony i ma już niezły charakter. Jest szczęśliwy i spełniony. Jako rodzice jesteśmy spełnieni i jako para lubimy się spotykać, aby utrzymać więź.
Ciągle się uśmiecham, chociaż jak wychodzę z synem, ludzie często myślą, że jestem jego nianią i spojrzenia bywają ciężkie (bo poza tym wyglądam młodziej niż na swój wiek).
Nasza decyzja była decyzją naszego serca. Uprzejmie wypychaliśmy z naszego życia tych, którzy tego nie akceptowali – i byli! Przecież nikogo nie prosimy nikogo poza rodzicami, którzy od czasu do czasu nam pomagają. Cieszą się, że są dziadkami, chociaż, jak mówią, przeżyli „stary cios”.
Oczywiście nie mamy takich doświadczeń życiowych jak ludzie, którzy późno mają dzieci. Ale tylko dlatego, że masz 30-35 lat, nie oznacza, że jesteś lepszymi rodzicami. Wiek nic nie robi, miłość wszystko!
Amandine