Spis treści
Mała ryba rzek syberyjskich i uralskich. Pomimo niewielkich rozmiarów sijok jest bardzo popularny wśród mieszkańców ze względu na swój smak. Świeży tugun wyróżnia się delikatnym mięsem o aromacie ogórka, który jednak traci te właściwości podczas przechowywania. Jest uważany za najbardziej ciepłolubny spośród wszystkich rodzajów siei. Jest również nazywany śledziem Sosvinskaya, tugunkiem lub manierą. Waga ryby jest niewielka, do 70 gramów. Tugun można pomylić z sielawą.
Metody łapania tugunów
Tugun jest łowiony przy użyciu tradycyjnych metod połowu, takich jak wędkarstwo przydenne, spławikowe i muchowe. Tugun łapie się mormyshką zimą w dziurach lub pionem z łodzi latem. Można łowić przynętami spinningowymi klasy ultralekkiej, ale brania na przynęty spinningowe są dość rzadkie.
Łapanie tuguna spod lodu
Bardzo popularne jest łowienie tugunów zestawami zimowymi. Stosowany jest delikatny sprzęt do jigowania z cienkimi żyłkami i średniej wielkości przynętami.
Łowienie tugunów na wędkę spławikową i sprzęt denny
Do łowienia na naturalne przynęty stosuje się różne tradycyjne zestawy. Przy wyborze wędek należy kierować się kryterium lekkości. Mała ryba wymaga miniaturowych haczyków i przynęt. Należy pamiętać, że ryba jest bardzo nieśmiała. Warto popełnić błąd podczas gryzienia lub walki, a całe stado opuszcza łowisko.
Lovlya nakhlyst nakhlyst
Tugunok może stać się doskonałym „rywalem” podczas nauki wędkarstwa muchowego. Aby go złapać, potrzebujesz najlżejszego sprzętu. W takim przypadku mogą być potrzebne dalekie rzuty, dlatego zaleca się stosowanie długich, delikatnych sznurków.
Przynęty
Do łapania tugunów stosuje się różne naturalne przynęty pochodzenia zwierzęcego: robaka, robaka, ochotkę. Do łowienia na muchę stosuje się tradycyjne przynęty średniej wielkości.
Miejsca połowów i siedlisk
Występuje w niektórych rzekach środkowego Uralu. Głównym siedliskiem są duże rzeki syberyjskie. Tugun można nazwać jeziorno-rzeczną formą siei. Migruje w obszarze wodnym rzeki, przedostając się do rozlewisk zalewowych, kanałów i jezior w celu żerowania. Preferuje ciepłe, szybko nagrzewające się odcinki rzeki, bogate w zooplankton.
Tarło
Wraz z letnią recesją woda zaczyna przemieszczać się w górę rzeki na tarliska. Rozumie się go u źródeł górskich dopływów, gdzie odbywa tarło na głównym nurcie na skalisto-kamienistym dnie. Odradza się jesienią. Dojrzewa w ciągu 1-2 lat. Tarło odbywa się co roku, ale na jeziorach w przypadku zanieczyszczenia mogą występować długie przerwy.