Exidia gruczołowata (Exidia gruczołowata)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Auriculariomycetidae
- Zamówienie: Auriculariales (Auriculariales)
- Rodzina: Exidiaceae (Exidiaceae)
- Rodzaj: Exidia (Exidia)
- Typ: Exidia gruczołowata (Exidia gruczołowata)
- Exsidia skrócona
:
- Exsidia skrócona
- Exidia skrócona
Exidia gruczołowata (Bull.) Fr.
Ciało owocowe: 2-12 cm średnicy, czarny lub ciemnobrązowy, najpierw zaokrąglony, potem muszelkowaty, ucha, guzowaty, często ze zwężającą się podstawą. Powierzchnia jest błyszcząca, gładka lub drobno pomarszczona, pokryta małymi kropkami. Owocniki są zawsze odizolowane od siebie, nigdy nie łączą się w ciągłą masę. Po wyschnięciu stają się twarde lub zamieniają się w czarną skorupę pokrywającą podłoże.
Miazga: czarny, galaretowaty, elastyczny.
proszek zarodników: biały.
Kontrowersje: 14-19 x 4,5-5,5 µm, w kształcie kiełbasy, lekko zakrzywiony.
Smak: nieistotny.
Zapach: neutralny.
Grzyb jest niejadalny, ale nie trujący.
Rośnie na korze drzew liściastych (dąb, buk, leszczyna). Szeroko rozpowszechniony w miejscach, w których rosną te gatunki. Wymaga wysokiej wilgotności.
Pojawia się już wiosną w kwietniu-maju iw sprzyjających warunkach może rosnąć do późnej jesieni.
Dystrybucja – Europa, europejska część Naszego Kraju, Kaukaz, Kraj Nadmorski.
Czernienie Exsidia (Exidia nigricans)
rośnie nie tylko na gatunkach liściastych, ale także na brzozie, osice, wierzbie, olszy. Owocniki często łączą się we wspólną masę. Zarodniki czerniejącej ekssydii są nieco mniejsze. O wiele częstszy i bardziej pospolity gatunek.
Świerk Exidia (Exidia pithya) – rośnie na drzewach iglastych, owocniki są gładkie.
Wideo:
Zdjęcie: Tatiana.