Leniwy pajęczyna (Cortinarius bolaris)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius bolaris (leniwa pajęczyna)
Leniwy pajęczyna (łac. Karnisz) to trujący grzyb z rodziny Cobweb (Cortinariaceae).
Kapelusz:
Stosunkowo mały (średnica 3-7 cm), w młodości kształt okularowy, stopniowo otwierający się do lekko wypukłego, przypominający poduszkę; w starych grzybach może być całkowicie wyprostowany, zwłaszcza w porze suchej. Powierzchnia kapelusza jest gęsto usiana charakterystycznymi czerwonymi, pomarańczowymi lub rdzawobrązowymi łuskami, dzięki czemu grzyb jest łatwo rozpoznawalny i zauważalny z daleka. Miąższ kapelusza jest biało-żółtawy, gęsty, o lekkim zapachu stęchlizny.
Dokumentacja:
Szeroka, przylegająca, średnia częstotliwość; gdy młode, szare, z wiekiem, jak większość pajęczyn, stają się rdzawobrązowe od dojrzewających zarodników.
Proszek zarodników:
Zardzewiały brąz.
Noga:
Zwykle krótki i gruby (3-6 cm wysokości, 1-1,5 cm grubości), często poskręcany i poskręcany, gęsty, mocny; powierzchnia, podobnie jak czapka, pokryta jest łuskami o odpowiednim kolorze, choć nie tak równomiernie. Miąższ nogi jest włóknisty, u nasady ciemny.
Spread:
Leniwa pajęczyna występuje we wrześniu-październiku w lasach różnych typów, tworząc mikoryzę, podobno z różnymi gatunkami drzew, od brzozy po sosnę. Preferuje gleby kwaśne, owocuje w miejscach wilgotnych, w mchach, często w grupach grzybów w różnym wieku.
Podobne gatunki:
Cortinarius bolaris w swojej typowej postaci trudno pomylić z żadną inną pajęczyną – różnobarwny kolor kapelusza praktycznie eliminuje ten błąd. Literatura wskazuje jednak na pewną pajęczynę pajęczą (Cortinarius pavonius), grzyb z fioletowymi płytkami w młodości, ale to, czy rośnie razem z nami, jest nadal dużym pytaniem.