Pajęczyna kamforowa (Cortinarius camphoratus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius camphoratus (pajęczyna kamforowa)
Kamfora pajęczynowa (łac. Kamforowana kurtyna) to trujący grzyb z rodzaju Cobweb (łac. Cortinarius).
Kapelusz:
Średnica 6-12 cm, mięsista (nieco mniej teksturowana w porównaniu z innymi fioletowymi pajęczynami tej klasy), barwa dość zmienna – młode zdrowe osobniki wyróżniają się liliowym środkiem i fioletowym brzegiem, ale kolory jakoś mieszają się z wiekiem. Kształt początkowo półkulisty, zwarty, później otwiera się, zwykle zachowując prawidłowy kształt. Powierzchnia jest sucha, aksamitnie włóknista. Miąższ jest gęsty, o nieokreślonej rdzawobrązowej barwie, z dość charakterystycznym zapachem stęchlizny, przypominającym (według literatury) gnijące ziemniaki.
Dokumentacja:
Uprawiane z zębem, w młodości, przez bardzo krótki czas – kolor środka kapelusza (niewyraźnie fioletowy), potem w miarę dojrzewania zarodników nabiera rdzawego odcienia. Jak zwykle u młodych osobników warstwa zarodnikowa pokryta jest pajęczym welonem.
Proszek zarodników:
Zardzewiały brąz.
Noga:
Dość gruba (1-2 cm średnicy), cylindryczna, poszerzona u nasady, choć zwykle bez przerośniętej bulwy charakterystycznej dla wielu podobnych gatunków. Powierzchnia jest niebieskawo-fioletowa, kolor brzegów kapelusza, z lekko wyraźnymi podłużnymi łuskami i nie zawsze widocznymi pasopodobnymi pozostałościami cortiny.
Spread:
Kamfora pajęczynowa spotyka się w lasach liściastych i iglastych od końca sierpnia gdzieś do początku października, nieczęsto, ale w dużych grupach. O ile wiem, owocuje stabilnie, rok po roku.
Podobne gatunki:
W przypadku podobnych gatunków możesz dodać wszystkie pajęczyny, które mają w swoim arsenale fioletowe kolory. W szczególności są to biało-fioletowe (Cortinarius alboviolaceus), kozie (Cortinarius traganus), srebrne (Cortinarius argentatus) i inne, w tym Cortinarius żeglarz, dla którego nie było nazwy. Ze względu na dużą zmienność barw i kształtów brak jest wyraźnych znaków formalnych pozwalających na odróżnienie „jednych od drugich”; możemy tylko powiedzieć, że pajęczyna kamforowa wyróżnia się na tle wielu innych mniej masywną strukturą i bardziej nieprzyjemnym zapachem. W każdym razie tylko badanie mikroskopowe, a jeszcze lepiej, genetyczne może dać tutaj pełną pewność. Nie lubię pajęczyn.
Jadalność:
Widocznie brakuje.