Wymię konarowe: przyczyny, objawy, leczenie

Ostry proces zapalny występujący w gruczołach potowych pod pachą nazywany jest zapaleniem hydradenitis lub wymion konarowych. Choroba charakteryzuje się gromadzeniem się ropy w przewodach odpowiedzialnych za odprowadzanie potu.

Czasami w niektórych przypadkach choroba jest zlokalizowana w pępku, w kroczu, w pobliżu warg sromowych, moszny i odbytu. To miejsca, które najbardziej się pocą.

Przyczyny wymion suki

Wymię konarowe powstaje przy osłabionym układzie odpornościowym, przy chorobach układu hormonalnego, przy uszkodzeniu funkcji gruczołów potowych, gdy organizm po raz drugi atakowany jest przez infekcję bakteryjną. Tak poważna choroba może być konsekwencją przeciążenia fizycznego i stresu nerwowego. Anemia i otyłość są uważane za jedną z przyczyn występowania wymion konarowych.

Przy niewłaściwym lub niedostatecznym przestrzeganiu zasad higieny osobistej, skaleczeniu lub urazie spowodowanym goleniem, do krwioobiegu przedostają się paciorkowce lub gronkowce, co również powoduje poważny proces zapalny. Do rozwoju choroby przyczyniają się również pieluszkowe wysypki, alergie na dezodoranty oraz nadmierna potliwość.

Objawy wymion suki

Choroba nie ma wyraźnego początku procesu zapalnego i zawsze rośnie. Początkowo pacjent martwi się swędzeniem i bolesnym obrzękiem, który ma gęstszą strukturę. Takie foki, pagórkowate węzły, znajdują się w warstwach skóry właściwej lub podskórnej.

Z biegiem czasu obrzęk powiększa się, twardnieje i powoduje dość bolesne odczucia. W tym okresie węzły łączą się ze skórą, przybierają gruszkowaty kształt i wybrzuszają się w postaci sutków. Te niezwykłe formacje przypominają „wymię suki”. Kolor skóry zmienia się na fioletowy i można zauważyć lekki obrzęk tkanek.

Następnie w centralnej części stan zapalny ustępuje i samoistnie wydziela się ropa z niewielką ilością krwi, która ma konsystencję kwaśnej śmietany. Podczas choroby możliwy jest nieznaczny wzrost temperatury ciała, dreszcze i ogólne osłabienie. Po zakończeniu wydzielania ropnego ropień jest opóźniony, a ból zmniejsza się.

Dość często dochodzi do nawrotów, co skutkuje przedłużającym się przebiegiem choroby. Wymię konarowe zwykle występuje po jednej stronie, ale czasami jest obustronne. Przebieg choroby trwa od dziesięciu do piętnastu dni. Należy wziąć pod uwagę pewne cechy pacjenta, a jeśli dana osoba jest otyła, nie przestrzega higieny ciała, ma choroby takie jak nadmierna potliwość lub cukrzyca, to możliwe, że przebieg choroby będzie dłuższy.

Rozpoznanie wymion konarowych

Określenie takiej choroby jak wymię konarowe nie jest szczególnie trudne. Początkowo lekarz przeprowadza dokładne badanie pacjenta i ocenia lokalizację procesu zapalnego oraz obraz kliniczny charakterystyczny dla choroby. Nieświadomej osobie dość łatwo pomylić wymię konarowe z wrzodem, ale specjalista zwróci uwagę na główną cechę wyróżniającą – nekrotyczny pręcik. W przypadku wymion konarowych taki rdzeń nie powstaje. Ponadto chorobę należy odróżnić od gruźlicy kolkatywnej. Ma dłuższy przebieg i charakteryzuje się silnym zapaleniem węzłów chłonnych, przy czym nie pojawiają się bolesne odczucia.

Główną diagnozą jest kliniczne badanie krwi. Jeśli zagęszczenie jest chorobą wymion konarowych, wówczas następuje przyspieszenie OB i większa liczba leukocytów, co wskazuje na proces zapalny.

Przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu antybiotykoterapii wykonuje się posiew w celu określenia wrażliwości na leki przeciwbakteryjne. Przedłużająca się choroba i jej nawroty to wskazania do wykonania immunogramu, który pozwoli zbadać układ odpornościowy organizmu.

Leczenie wymion konarowych

Leczenie wymion u suk odbywa się pod nadzorem lekarza z zastosowaniem antybiotykoterapii, sulfonamidów, autohemoterapii i nitrofuranów. Przy powtarzających się, nawracających postaciach choroby stosuje się indywidualną immunoterapię, stosuje się różne nowoczesne środki do ogólnego wzmocnienia organizmu.

Dla uzyskania większej skuteczności stosuje się miejscowe leczenie wymienia: suche ciepło, naświetlanie promieniami ultrafioletowymi i słonecznymi, UHF, terapię UV, laseroterapię i magnetoterapię.

Kiedy powstaje ropień (ropień), wskazane jest jego otwarcie. Może to zrobić chirurg. Aby zabezpieczyć ranę przed infekcją, należy ją zamknąć specjalnym bandażem lub plastrem bakteriobójczym.

Pierwsze 3 – 5 dni, kiedy choroba konarów dopiero zaczyna się rozwijać, konieczne jest ogrzanie suchym ciepłem miejsc, w których odczuwany jest ból. Zaleca się robić to co 3 do 5 godzin. Ogrzewanie można wykonać samodzielnie, podgrzewając czysty ręcznik gorącym żelazkiem, najlepiej ręcznikiem frotte, i przykładając go do miejsca objętego stanem zapalnym, przytrzymując do ostygnięcia. Dlatego konieczne jest kilkakrotne powtórzenie. W tym samym celu można użyć podgrzanych woreczków z solą lub piaskiem.

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji na gruczoły przylegające do ropni, skórę wokół nich należy traktować trzy lub cztery razy dziennie alkoholem kamforowym, borowym lub salicylowym.

Aby zlokalizować chorobę i zapobiec rozprzestrzenianiu się na inne gruczoły potowe, aby skrócić czas rekonwalescencji, zaleca się ostrożne usuwanie włosów nożyczkami, najlepiej manicure, które rosną w obszarze objętym stanem zapalnym iw jego pobliżu.

Po zakończeniu kuracji nie zaleca się kąpieli przez kolejny tydzień. Lepiej wcześniej wziąć prysznic, zaklejając miejsce objęte stanem zapalnym plastrem (zwykłym lub bakteriobójczym), aby nie dostała się pod nie woda, co sprzyja rozprzestrzenianiu się infekcji.

Dieta

W celu szybkiego powrotu do zdrowia zalecana jest specjalna dieta, od pierwszego dnia choroby i co najmniej trzech miesięcy. Dieta zakłada wykluczenie napojów alkoholowych, pikantnych potraw, ograniczenie spożycia słodyczy. Palacze powinni porzucić ten nawyk.

Dieta powinna być bogata w pokarmy zawierające witaminy A, C, B1, B2, B6, żelazo, fosfor. Dlatego w jadłospisie zaleca się m.in. jajka, produkty mleczne, masło, wątrobę, pomidory, zielony groszek, olej roślinny, kapustę, marchew, jabłka, owoce cytrusowe, jagody, czarne porzeczki, dzika róża, migdały, orzeszki ziemne, orzechy włoskie.

Aby zapobiec wystąpieniu choroby w obrębie wymion, zaleca się zawsze przestrzegać szczególnej higieny osobistej, starać się nie nosić odzieży z syntetycznych tkanin krępujących ruchy, a także nie przegrzewać i wychłodzić. Przy istniejących problemach z nadwagą zalecana jest każda dieta niskokaloryczna w celu normalizacji wagi. Należy również zrezygnować z perfum i kosmetyków, ponieważ w większości przypadków prowokują one do wystąpienia choroby wymion konarowych.