Bycie matką w Tunezji: świadectwo Nacira

Nacira pochodzi z Tunezji, podobnie jak jej mąż, ukochana z dzieciństwa, z którą spędzała wakacje na przedmieściach Tunisu. Mają dwoje dzieci, Edena (5 lat) i Adama (2 i pół roku). Opowiada nam, jak doświadczamy macierzyństwa w jej kraju.

W Tunezji narodziny to święto!

Tunezyjczycy mają wielkie urodziny. Zwyczajem jest, że składamy w ofierze owcę, aby nakarmić naszych bliskich, w skrócie naszych sąsiadów – jak najwięcej ludzi. Po porodzie we Francji, dla najstarszych czekaliśmy na powrót tam, aby zorganizować rodzinny obiad. Ruch, dwie ciąże i Covid nie działały na naszą korzyść. Od wyjazdu do Tunezji minęło zbyt wiele czasu... Jako dziecko spędziłem tam dwa letnie miesiące i wróciłem do Francji we łzach. Martwi mnie to, że moje dzieci nie mówią po arabsku. Nie nalegaliśmy, ale przyznam, że tego żałuję. Kiedy rozmawiamy z mężem, przerywają nam: " Co ty mówisz ? “. Na szczęście rozpoznają wiele słów, ponieważ mamy nadzieję, że wkrótce tam będziemy i chciałbym, aby mogli porozumieć się z rodziną.

Cenne zwyczaje

Moja teściowa zamieszkała z nami na 2 miesiące, kiedy urodził się Eden. W Tunezji poród małego dziecka odpoczywa 40 dni, jak nakazuje tradycja. Było mi wygodnie oprzeć się na niej, chociaż nie zawsze było to łatwe. Teściowa zawsze ma coś do powiedzenia w sprawie edukacji i trzeba to zaakceptować. Nasze zwyczaje trwają, mają znaczenie i są cenne. Gdy umarła moja teściowa, wszystko robiłam sama i widziałam, jak bardzo tęsknię za jej wsparciem. Te 40 dni są również naznaczone rytuałem, w którym bliscy spędzają w domu spotkanie z noworodkiem. Następnie przygotowujemy „Zrir” w ładnych filiżankach. To wysokokaloryczny krem ​​z sezamu, orzechów, migdałów i miodu, który przywraca wigor młodej mamie.

W kuchni tunezyjskiej harissa jest wszechobecna

Co miesiąc z niecierpliwością czekam na przybycie mojej tunezyjskiej paczki. Rodzina wysyła nam zestaw przetrwania żywności! Wewnątrz znajdują się przyprawy (kminek, kolendra), owoce (daktyle) a przede wszystkim suszona papryka, z której robię domową harissę. Nie mogę żyć bez harissy! W ciąży, bez której nie można się obejść, nawet jeśli oznacza to silne kwaśne refleksy. Moja teściowa kazała mi wtedy jeść surową marchewkę lub gumę do żucia (naturalną, która pochodzi z Tunezji), aby nie cierpieć i móc dalej jeść ostre. Myślę, że jeśli moje dzieci też tak bardzo kochają harissę, to dlatego, że posmakowały jej podczas karmienia piersią. Eden karmiłam piersią przez dwa lata, zgodnie z zaleceniami w kraju, a dziś nadal karmię piersią Adama. Ulubioną kolacją moich dzieci jest „gorący makaron”, jak to nazywają.

Na śniadanie to werbena dla każdego

Wkrótce będziemy mieli obrzezanych naszych synów. Martwi mnie to, ale zdecydowaliśmy się pojechać do kliniki we Francji. Postaramy się zorganizować dużą imprezę w Tunisie, jeśli pozwolą na to warunki sanitarne, z muzykami i dużą ilością ludzi. Mali chłopcy to prawdziwi królowie tego dnia. Już wiem, co będzie w bufecie: kuskus z baraniny, tunezyjski tagine (z jajek i kurczaka), sałatka mechouia, góra ciastek i oczywiście dobra herbata z orzeszków piniowych. Moje dzieci, jak mali Tunezyjczycy, piją zielona herbata rozcieńczona miętą, tymianek i rozmaryn,ponieważ mieli półtora roku. Kochają go, ponieważ bardzo go cukierimy. Na śniadanie to werbena dla każdego, ta, którą znajdziemy w naszej słynnej paczce wysłanej z kraju.