Często znane są znane fobie, takie jak strach przed windami, strach przed tłumami, strach przed pająkami itp. Ale czy wiesz o ailurofobii lub strachu przed kotami? I dlaczego niektórzy ludzie to mają, często w surowy sposób?

Przede wszystkim, czym jest ailurofobia? Jest to irracjonalny strach przed kotami, który pojawia się u osoby, która w dzieciństwie często doświadczała traumy. Następnie włącza się ten patologiczny mechanizm obronny, uciekając przed rasą kotów w nierozsądny sposób.

Nazywana również felineofobią, gatofobią lub elurofobią, ta szczególna fobia przyciągnęła uwagę medyczną i popularną, ponieważ od początku XX wieku neurolodzy badali przyczyny tej patologii, należącej do zaburzeń lękowych.

W szczególności amerykański neurolog Silas Weir Mitchell napisał artykuł w New York Times w 1905 roku, próbując wyjaśnić przyczyny tego strachu.

W praktyce ailurofobia powoduje napady lęku (lęk odczuwany wielokrotnie, przedłużający się i nadmiernie), gdy pacjent ma bezpośredni lub pośredni kontakt z kotem.

Często ma to wpływ na codzienne życie pacjenta, ponieważ nasi przyjaciele koty są obecne niemal na całym świecie, w naszych mieszkaniach, na naszych ulicach i wsiach. Czasami ten strach jest tak silny, że podmiot może z wyprzedzeniem wyczuć obecność kota z odległości setek metrów! A w skrajnych przypadkach widok kota wystarczy, aby wywołać atak paniki.

Kiedy ludzie z ailurofobią stają w obliczu obiektu swojego lęku, pojawia się kilka objawów, które pozwalają ocenić nasilenie ich patologii w zależności od ich nasilenia.

Objawami tymi są:

• Nadmierna produkcja potu;
• Zwiększone tętno;
• Niepowstrzymane uczucie chęci ucieczki;
• zawroty głowy (w niektórych przypadkach);
• Może również wystąpić utrata przytomności i drżenie;
• Do tego dochodzą trudności w oddychaniu.

Jak każde zaburzenie lękowe, ailurofobia może mieć różne pochodzenie, w zależności od osoby. Może to wynikać przede wszystkim z traumy doświadczonej w dzieciństwie, takiej jak ugryzienie lub zadrapanie przez kota. Osoba z fobią mogła również odziedziczyć lęk rodzinny związany z toksoplazmozą, na którą naraża się ciężarna kobieta w rodzinie.

Na koniec nie zapominajmy o przesądnym aspekcie związanym z kotami, kojarzącym nieszczęście z widokiem czarnego kota. Poza tymi tropami medycyna nie jest obecnie w stanie jednoznacznie zidentyfikować źródeł tej fobii, w każdym razie wykluczając „racjonalne” źródła, takie jak astma lub alergia na którą chorują koty. Ostatecznie byłby to mechanizm obronny, który jednostka wprowadza w celu uniknięcia jakiegokolwiek innego lęku.

Kiedy ta fobia zbyt mocno wpływa na codzienne życie, możemy pomyśleć o leczeniu psychoterapeutycznym.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)

Aby to przezwyciężyć, istnieje terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Z terapeutą spróbujemy tu skonfrontować się z obiektem naszego lęku, wykonując praktyczne ćwiczenia oparte na zachowaniu i reakcjach pacjenta. Możemy również spróbować hipnozy Ericksonowskiej: krótkiej terapii, która może leczyć zaburzenia lękowe, które wymykają się psychoterapii.

Programowanie neurolingwistyczne i EMDR

Ponadto NLP (Neuro-Linguistic Programming) i EMDR (Eyes Movement Desensitization and Reprocessing) umożliwiają różne podejścia do leczenia.

Programowanie neurolingwistyczne (NLP) skupi się na tym, jak ludzie funkcjonują w danym środowisku, w oparciu o ich wzorce behawioralne. Stosując pewne metody i narzędzia, NLP pomoże jednostce zmienić jej postrzeganie otaczającego ją świata. Zmodyfikuje to zatem jego początkowe zachowania i uwarunkowania, działając w strukturze jego wizji świata. W przypadku fobii ta metoda jest szczególnie odpowiednia.

W przypadku EMDR, czyli odczulania i ponownego przetwarzania za pomocą ruchów gałek ocznych, wykorzystuje się stymulację sensoryczną, która jest praktykowana za pomocą ruchów gałek ocznych, ale także bodźców słuchowych lub dotykowych.

Metoda ta umożliwia stymulowanie złożonego mechanizmu neuropsychologicznego obecnego w każdym z nas. Taka stymulacja pozwoliłaby na ponowne przetworzenie momentów doświadczanych jako traumatyczne i niestrawione przez nasz mózg, co może być przyczyną bardzo upośledzających objawów, takich jak fobie.