Dzisiejsze dzieci dorastają pod ogromnym wpływem sieci społecznościowych, które nie tylko łączą nas ze sobą, ale także oferują niezliczone narzędzia do promocji i promocji nas samych. Jak pomóc im dorosnąć w życzliwości i nie skupiać się wyłącznie na sobie? Zaszczepić w nich skromność — w tym w ocenie siebie i swoich możliwości. Ta jakość może otworzyć przed dzieckiem nowe horyzonty.
Co wyróżnia ludzi pokornych? Badacze zwracają uwagę na dwa aspekty. Na poziomie osobistym tacy ludzie są pewni siebie i otwarci na nowe informacje. Nie zachowują się arogancko, ale też nie dewaluują siebie. Na poziomie społecznym skupiają się na otaczających ich osobach i doceniają ich.
Niedawno psycholog Judith Danovich i jej współpracownicy przeprowadzili badanie z udziałem 130 dzieci w wieku od 6 do 8 lat. Badacze najpierw poprosili dzieci o ocenę swojej wiedzy na 12 pytań. Niektóre z nich były związane z biologią. Na przykład zapytano dzieci: „Dlaczego ryby mogą żyć tylko w wodzie?” lub „Dlaczego niektórzy ludzie mają rude włosy?” Kolejna część pytań dotyczyła mechaniki: „Jak działa winda?” lub „Dlaczego samochód potrzebuje benzyny?”
Następnie dzieci otrzymały lekarza lub mechanika jako partnera, aby ocenić, na ile pytań ich zespół może odpowiedzieć. Dzieci same wybierały, kto z zespołu odpowie na każde pytanie. Dzieci, które oceniały swoją wiedzę niżej i delegowały odpowiedzi na pytania koledze z zespołu, zostały uznane przez naukowców za skromniejsze. Po serii pytań i odpowiedzi naukowcy ocenili inteligencję dzieci za pomocą szybkiego testu IQ.
Dzieci, które delegowały odpowiedzi na pytania partnerowi, częściej dostrzegały i uważniej analizowały swoje błędy.
Kolejnym etapem eksperymentu była gra komputerowa, w której należało pomóc opiekunowi w schwytaniu zwierząt, które uciekły z klatek. Aby to zrobić, dzieci musiały nacisnąć spację, gdy zobaczyły określone zwierzęta, ale nie orangutany. Jeśli trafili spację, gdy zobaczyli orangutana, uznano to za błąd. Podczas gdy dzieci grały w tę grę, ich aktywność mózgowa była rejestrowana za pomocą elektroencefalogramu. To pozwoliło naukowcom zobaczyć, co dzieje się w mózgach dzieci, gdy popełniają błąd.
Po pierwsze, starsze dzieci wykazywały większą skromność niż młodsi uczestnicy. Po drugie, dzieci, które skromniej oceniały swoją wiedzę, okazały się mądrzejsze w testach IQ.
Zauważyliśmy również związek między zachowaniem dzieci na różnych etapach eksperymentu. Dzieci, które delegowały odpowiedzi na pytania partnerowi, częściej zauważały i analizowały swoje błędy, o czym świadczy charakterystyczny dla analizy świadomych błędów wzorzec aktywności mózgu.
Wyniki badania sugerują, że skromność pomaga dzieciom w interakcji z innymi i zdobywaniu wiedzy. Spowalniając, aby zauważyć i przeanalizować swój błąd, zamiast ignorować go lub zaprzeczać, pokorne dzieci zamieniają trudne zadanie w szansę na rozwój.
Innym odkryciem jest to, że skromność idzie w parze z celowością.
Badacze sugerują również, że skromne dzieci lepiej dostrzegają i doceniają tę cechę u innych. Naukowcy Sarah Aga i Christina Olson zorganizowali serię eksperymentów, aby zrozumieć, jak dzieci postrzegają innych ludzi. Uczestnicy zostali poproszeni o wysłuchanie odpowiedzi trzech osób na pytania. Jeden odpowiedział arogancko, lekceważąc przekonania innych ludzi. Drugi jest powściągliwy i nieufny. Trzeci wykazał się skromnością: był wystarczająco pewny siebie, a jednocześnie skłonny zaakceptować inne punkty widzenia.
Badacze zapytali uczestników, czy lubią te osoby i chcieliby spędzić z nimi czas. Dzieci w wieku 4-5 lat nie wykazywały szczególnych preferencji. Badani w wieku 7-8 lat woleli osobę skromną od aroganckiej. Dzieci w wieku 10-11 lat preferowały skromne nad aroganckie i niezdecydowane.
Naukowcy skomentowali wyniki: „Ludzie pokorni są ważni dla społeczeństwa: ułatwiają relacje międzyludzkie i proces rozwiązywania konfliktów. Skromne w ocenie swoich zdolności intelektualnych ludzie od najmłodszych lat są pozytywnie postrzegani przez innych.
Innym odkryciem jest to, że skromność idzie w parze z celowością. W badaniu przeprowadzonym przez psycholog Kendall Cotton Bronk dzieci zorientowane na cel wykazały się skromnością w wywiadach z członkami zespołu badawczego. Połączenie pokory i celowości pomogło im znaleźć mentorów i pracować z podobnie myślącymi rówieśnikami. Ta cecha wiąże się z chęcią proszenia innych o pomoc, co pozwala dzieciom osiągać swoje cele i ostatecznie rozwijać się.