Tiromyces śnieżnobiały (Tyromyces chioneus)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
  • Zamówienie: Polyporale (Polypore)
  • Rodzina: Polyporaceae (Polyporaceae)
  • Rodz: Tyromyces
  • Typ: Tyromyces chioneus (Tyromyces śnieżnobiały)

:

  • Polyporus chioneus
  • Bjerkandera chionea
  • Leptoporus chioneus
  • Polystictus chioneus
  • Ungularia chionea
  • Leptoporus albellus subsp. chioneus
  • Biały grzyb
  • Poliporus albellus

Tiromyces śnieżnobiały (Tyromyces chioneus) zdjęcie i opis

owocniki jednoroczne, w postaci wypukłych, bezszypułkowych kapeluszy o przekroju trójkątnym, pojedynczych lub zrośniętych ze sobą, półkolistych lub nerkowatych, o długości do 12 cm i szerokości do 8 cm, z ostrą, niekiedy lekko falistą krawędzią; początkowo biały lub białawy, później żółtawy lub brązowawy, często z ciemnymi kropkami; powierzchnia początkowo miękko aksamitna, później naga, na starość pokryta pomarszczoną skórą. Czasami zdarzają się całkowicie wyprostowane formy.

Hymenofor rurkowaty, biały, lekko żółknący z wiekiem i po wyschnięciu praktycznie nie zmienia koloru w miejscach uszkodzeń. Kanaliki o długości do 8 mm, pory od okrągłych lub kanciastych po wydłużone, a nawet labiryntowe, cienkościenne, 3-5 na mm.

odcisk zarodników biały.

Tiromyces śnieżnobiały (Tyromyces chioneus) zdjęcie i opis

Miazga biała, miękka, gęsta, mięsista i wodnista na świeżo, twarda, lekko włóknista i krucha po wysuszeniu, pachnąca (czasami ma niezbyt przyjemny kwaśno-słodki zapach), bez wyraźnego smaku lub z lekką goryczką.

Mikroskopijne znaki:

Zarodniki 4-5 x 1.5-2 µm, gładkie, cylindryczne lub alantoidalne (lekko zakrzywione, w kształcie kiełbasy), nieamyloidowe, szkliste w KOH. Torbiele są nieobecne, ale cystydiole w kształcie wrzeciona są obecne. System strzępek jest dimityczny.

Reakcje chemiczne:

Reakcja z KOH na powierzchni czapki i tkaniny jest ujemna.

Saprofit, rośnie na martwym drewnie twardym (najczęściej na martwym drewnie), sporadycznie na drzewach iglastych, pojedynczo lub w małych grupach. Jest szczególnie powszechny na brzozie. Powoduje białą zgniliznę. Szeroko rozpowszechniony w północnej strefie umiarkowanej.

Grzyb niejadalny.

Śnieżnobiałe thyromyces jest zewnętrznie podobne do innych białych tyromycetoidów, przede wszystkim do białych przedstawicieli rodzajów Tyromyces i Postia (Oligoporus). Te ostatnie powodują brązową zgniliznę drewna, a nie białą. Wyróżnia się grubymi, trójkątnymi kapeluszami, a w stanie wysuszonym żółtawą skórką i bardzo twardą tkanką – oraz mikroskopijnymi oznakami.

Zdjęcie: Leonid.

Dodaj komentarz