Hygrophorus persononii (Hygrophorus persononii)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
  • Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
  • Rodzina: Hygrophoraceae (Hygrophoraceae)
  • Rodzaj: Hygrophorus
  • Typ: Hygrophorus persona (Hygrophorus persona)

:

  • Agaricus limacinus
  • Higrofor dichlorowy
  • Hygrophorus dichrous var. ciemny brąz

Zdjęcie i opis Hygrophorus persoonii

głowa: 3-7(8), rzadko do 10 cm średnicy, początkowo rozwarto-stożkowaty lub półkulisty z podwiniętym brzegiem, później prostaty, prawie płaski pośrodku z niskim tępym guzkiem. Nie higrofaniczny, powierzchnia bardzo śliska. Początkowo ciemny, brązowy, szary, oliwkowy lub żółtobrązowy z ciemnym środkiem, później rozjaśnia się, zwłaszcza na brzegach, do szarego lub oliwkowobrązowego, czasem do jasnej ochry, ale z oliwkowym odcieniem, ale pozostaje ciemny w środku.

Dokumentacja: od szeroko przylegającego do lekko zbiegającego, grubego, rzadkiego, najpierw białego, potem jasnożółto-zielonego.

Połóż: Wysokość od 4 do 10 (12) cm, średnica 0,6-1,5 (1,7) cm, cylindryczna, lekko zwężona u podstawy.

Zdjęcie i opis Hygrophorus persoonii

Górna część łodygi jest najpierw cienka, biała, sucha, potem szarozielona, ​​ziarnista, pod nią barwiona jak kapelusz – od ochry do jasnobrązowej, bardzo śliska. W miarę wzrostu pojawiają się paski: od oliwkowego do szarobrązowego. Z wiekiem łodyga staje się lekko włóknista.

Miazga: Miąższ gruby i gęsty, biały, nieco zielonkawy bliżej wierzchołka kapelusza.

Zapach: Słaby, nieokreślony, może być lekko owocowy.

Smak: słodkawy.

Zdjęcie i opis Hygrophorus persoonii

proszek zarodników: biały, zarodniki 9-12 (13,5) × 6,5-7,5 (8) µm jajowate, gładkie.

Reakcje chemiczne: następująca reakcja zachodzi z roztworem amoniaku lub KOH: powierzchnia nasadki staje się niebiesko-zielona.

Rośnie w lasach liściastych, tworzy mikoryzę z dębem, występuje także w lasach bukowych i grabowych. Rośnie w małych grupach. Sezon: sierpień-listopad.

Gatunek rzadki, spotykany w Europie, Azji, na Kaukazie Północnym, w naszym kraju – w rejonie Penzy, Swierdłowska, Dalekiego Wschodu i Kraju Nadmorskiego, obszar występowania jest prawdopodobnie znacznie szerszy, brak dokładnych danych.

Grzyb jest jadalny.

Hygrophorus olivaceoalbus (Hygrophor oliwkowo biały) – spotykany w lasach mieszanych, częściej ze świerkiem i sosną, ma mniejsze rozmiary

Hygrophorus korhonenii (Hygrophorus Korhonena) – kapelusz mniej oślizgły, pasiasty, rośnie w lasach świerkowych.

Hygrophorus latitabundus rośnie w ciepłych lasach sosnowych na nizinach iw niskich partiach gór.

Zdjęcia użyte w artykule: Aleksiej, Iwan, Dani, Jewgienij, a także zdjęcia innych użytkowników z pytań z uznaniem.

Dodaj komentarz