Siedem mitów na temat cukru

Pod względem energetycznym cukier brązowy i biały nie różnią się od siebie. Mówiąc dokładniej, cukier brązowy ma nieco mniej kalorii niż cukier biały, ale różnica jest tak mała, że ​​nie ma znaczenia w całkowitym spożyciu. Cukier biały powstaje w procesie tzw. racji, w której z cukru usuwane są niepożądane dodatki, ale niestety również witaminy i minerały. Niedokończony brązowy cukier zawiera trochę witamin i minerałów, ale znowu jest tak minimalny, że różnica między brązowym a białym jest znikoma.

Tak, cukier spożywany w dużych ilościach przyczynia się do powstawania próchnicy. Jednak cukier nie jest tu jedynym czynnikiem. Próchnica spowodowana jest działaniem bakterii pokrywających powierzchnię szkliwa. Bakterie te rozkładają cukry (wszystkie – nie tylko sacharozę) na kwasy organiczne, które odwapniają szkliwo i zmniejszają jego gęstość. W większości przypadków wynika to ze złej higieny jamy ustnej połączonej z nieodpowiednim odżywianiem. Nasze zęby mogą zepsuć nie tylko cukier, słodycze i słodzone napoje, ale także grejpfruty, cytryny, kwaśne ogórki, chipsy, herbata, kawa czy czerwone i białe wino.

Niektóre pokarmy, jeśli są spożywane w nadmiarze, mogą faktycznie przyczyniać się do niektórych rodzajów raka. Wyniki badań sugerują, że nadmierne spożycie cukrów może prowadzić do chorób nowotworowych trzustki, okrężnicy i odbytu. Wyniki te nie są jednak rozstrzygające, dlatego trwają dalsze badania.

Nazwa „cukrzyca” prowadzi do błędu, że spożywanie cukru może prowadzić do rozwoju cukrzycy. Tymczasem to nieprawda. Badania naukowe nie potwierdziły związku między spożywaniem cukru a rozwojem choroby. Cukrzyca typu 1 to choroba genetyczna spowodowana różnymi czynnikami środowiskowymi. Pojawieniu się cukrzycy typu II sprzyja nadwaga i otyłość, a także przejadanie się w ogóle, a nie tylko słodyczami.

Jedzenie słodyczy wywołuje uczucie przyjemności i satysfakcji. To sprawia, że ​​coraz częściej chcemy je jeść. Nie chodzi jednak o uzależnienie od cukru. Cukier, słodycze czy inne tego typu potrawy w dużym uproszczeniu nie spełniają warunków prowadzących do uzależnienia od substancji, których brak powoduje objawy odstawienia. Dlatego cukier nie jest substancją uzależniającą.

Cukier z pewnością nie jest jedynym winowajcą nadwagi i otyłości, ale może się do nich przyczynić. Przyczyna nadwagi i otyłości nie jest skomplikowana: długotrwałe przyjmowanie nadmiernych ilości energii, niezrównoważony wydatek energetyczny. Spożywanie zbyt dużej ilości cukru oznacza duże zużycie energii, ale tłuszcze są dla nas znacznie bardziej szkodliwe.

Twierdzenie, że spożywanie cukru i słodyczy powoduje nadpobudliwość dzieci, jest bardzo popularne wśród rodziców, którzy mocno wierzą w ten mit. Jednak to przekonanie jest błędne. Związek między nadmiernym spożyciem cukru a nadpobudliwością lub innymi zaburzeniami zachowania u dzieci nigdy nie został ostatecznie potwierdzony w badaniach naukowych.