Bażant

Bażant to ptak z rzędu Galliformes, którego mięso jest bardzo popularne wśród smakoszy. Ma doskonały smak, a także jest prawdziwym magazynem witamin i minerałów.

Bażant jest dość dużym ptakiem. Długość ciała dorosłego osobnika może dochodzić do 0,8 metra. Waga dużego bażanta sięga dwóch kilogramów.

Ogólna charakterystyka

Siedliskiem dzikich bażantów są lasy z gęstym podszytem. Warunkiem jest obecność krzaków, w których ptak czuje się bezpiecznie i komfortowo. Najczęściej wszystkie bażanty starają się przebywać w pobliżu jezior lub rzek, aby mieć dostęp do wody.

Mimo bardzo solidnych rozmiarów ptaki te są bardzo płochliwe. Jednocześnie, co jest niezwykłe, widząc jakieś niebezpieczeństwo, starają się ukryć w trawie i krzakach. Bażanty rzadko latają po drzewach.

Głównym pożywieniem tych ptaków są ziarna, nasiona, jagody, a także pędy i owoce roślin. Również w diecie bażantów występują owady i małe mięczaki.

Na wolności bażanty są monogamiczne i wybierają raz na całe życie. Należy zauważyć, że samce bażantów są nie tylko znacznie większe od samic, ale także znacznie jaśniej ubarwione. Ich głowa i szyja są złotozielone, z odcieniem ciemnofioletowym do czarnego. Na grzbiecie pióra są bardzo jasne, ogniście pomarańczowe, z efektowną czarną obwódką, a zad miedzianoczerwony, z fioletowym odcieniem. Ogon jest bardzo długi, składa się z osiemnastu żółtobrązowych piór, z miedzianą „obramowaniem” o fioletowym odcieniu. Samce mają ostrogi na łapach.

Jednocześnie w porównaniu z przedstawicielkami „silniejszej płci” samice bażantów mają raczej blady wygląd. Mają matowe upierzenie, które zmienia kolor od brązowego do piaskowo-szarego. Jedyną „ozdobą” są czarno-brązowe plamy i kreski.

Na ziemi buduje się gniazda bażantów. Ich lęgi są zwykle duże – od ośmiu do dwudziestu brązowych jaj. Wysiadywane są wyłącznie przez samice, „szczęśliwi ojcowie” nie biorą udziału ani w tym procesie, ani w dalszym wychowaniu piskląt.

Informacje historyczne

Łacińska nazwa tego ptaka to Phasianus colchicus. Uważa się, że jednoznacznie wskazuje, gdzie dokładnie został odkryty.

Tak więc, jak głosi legenda, grecki bohater Jason, przywódca Argonautów, został „pionierem” bażantów. W Kolchidzie, gdzie udał się po Złote Runo, Jason zobaczył niewiarygodnie piękne ptaki na brzegach rzeki Fazy, których upierzenie mieniło się wszystkimi kolorami tęczy pod promieniami słońca. Oczywiście Argonauci pospiesznie zastawili na nich sidła. Mięso ptaków smażone na ogniu okazało się bardzo soczyste i delikatne.

Jason i Argonauci przywieźli do Grecji trochę bażantów jako trofeum. Dziwaczne ptaki natychmiast zyskały popularność. Zaczęli hodować je jako „żywe ozdoby” do ogrodów arystokratów. Mięso z bażanta było pieczone i podawane gościom na wystawnych ucztach.

Bażanty nie były zbyt wybredne. Szybko przyzwyczaili się do niewoli, rozmnażali się aktywnie, ale ich mięso wciąż pozostawało przysmakiem.

Należy również wspomnieć o stosunku do bażantów w ich „historycznej ojczyźnie” – w Gruzji. Tam ten ptak jest uważany za symbol Tbilisi. Jest nawet przedstawiona na herbie stolicy kraju. Ciekawa legenda mówi o tym, dlaczego bażant otrzymał taki zaszczyt.

Tak więc, według legendy, król Gruzji Vakhtang I Gorgasal nie szukał dusz w sokolnictwie i poświęcał temu zawodowi cały swój wolny czas. Pewnego razu podczas polowania król rzucił się w pogoń za rannym bażantem – bardzo dużym i pięknym. Przez długi czas nie udało mu się dogonić uciekającego ptaka. Król dogonił bażanta niedaleko bijących z ziemi gorących źródeł. Na wpół martwy, osłabiony utratą krwi, bażant pił ze źródła, po czym natychmiast ożył i odbiegł. Na pamiątkę tego wydarzenia król nakazał założenie miasta Tbilisi w pobliżu leczniczych gorących źródeł.

Ze względu na jasne upierzenie i smak bażant od dawna stał się ulubionym przedmiotem polowań zarówno europejskiej arystokracji, jak i szlachty wschodniej. Począwszy od XVI wieku Anglia zaczęła celowo hodować bażanty w niewoli, a następnie wypuszczać je na tereny łowieckie w wieku sześciu tygodni. Już sto lat później, jak świadczą kroniki, na terenie Mglistego Albionu hodowano w tym celu do ośmiu tysięcy ptaków rocznie.

Do tej pory siedliskiem bażanta na wolności są Chiny, Azja Mniejsza i Azja Środkowa, Kaukaz, a także państwa Europy Środkowej. Tego ptaka można spotkać również w Japonii i Ameryce.

Jednocześnie w wielu stanach obowiązuje ścisły zakaz odstrzału dzikich bażantów ze względu na fakt, że populacja znacznie się zmniejszyła w wyniku działań kłusowników. Aby powiększyć pogłowie, tworzone są specjalne fermy – bażanty. Większość z nich znajduje się w Wielkiej Brytanii. Każdego roku hoduje się tu ponad XNUMX ptaków.

Jednocześnie mięso bażanta jest uważane za przysmak i jest bardzo drogie, co jednak dla prawdziwych smakoszy nie jest przeszkodą.

rodzaje

W sumie na wolności występuje około trzydziestu gatunków bażanta pospolitego. Ich przedstawiciele różnią się od siebie siedliskiem, rozmiarem i kolorem upierzenia. W niewoli najczęściej hodowane są bażanty złote, węgierskie i myśliwskie, których mięso jest wysokiej jakości i jest bardzo cenione przez smakoszy.

Uważa się, że bażanty osiągają dojrzałość kulinarną w wieku sześciu miesięcy. W tym czasie ich waga sięga półtora kilograma. Mięso młodych bażantów jest bardzo soczyste i uważane za dietetyczne.

Polowanie na ptaki na specjalnych obszarach dozwolone jest tylko od listopada do lutego. W tym okresie bażanty nie siedzą na gniazdach i nie wychowują piskląt. Jednocześnie bażanty sprzedają przez cały rok świeże mięso w postaci schłodzonej lub mrożonej. Z reguły zaliczane jest do kategorii I, natomiast jakość mięsa dzikiego bażanta jest zróżnicowana – może to być kategoria I lub II.

Skład kaloryczny i chemiczny

Mięso bażanta uważane jest za produkt dietetyczny. Jego wartość energetyczna jest stosunkowo niewielka i wynosi 253,9 kcal na 100 g. Skład odżywek jest następujący: 18 g białka, 20 g tłuszczu i 0,5 g węglowodanów.

Jednocześnie, jak wspomniano powyżej, mięso bażanta to prawdziwy magazyn witamin, a także mikro i makroelementów.

Mięso bażanta cenione jest przede wszystkim jako niezastąpione źródło witamin z grupy B. Nie sposób przecenić ich roli w życiu organizmu. To właśnie witaminy z tej grupy wspomagają metabolizm energetyczny, normalizują pracę układu pokarmowego oraz pomagają utrzymać poziom cukru we krwi na akceptowalnym poziomie. Jednocześnie, zdaniem dietetyków, witaminy z grupy B „działają” znacznie skuteczniej, jeśli dostają się do organizmu nie osobno, ale wszystkie naraz. Dlatego mięso bażanta jest tak cenione przez dietetyków – zawiera niemal wszystkie witaminy z tej grupy.

Tym samym witamina B1 (0,1 mg) jest skutecznym przeciwutleniaczem, poprawia procesy poznawcze i pamięć oraz normalizuje apetyt. Witamina B2 (0,2 mg) wspomaga wchłanianie żelaza, dzięki czemu przyczynia się do normalizacji morfologii krwi, reguluje pracę tarczycy, pomaga w utrzymaniu zdrowej skóry i włosów. Witamina B3 (6,5 mg) pomaga obniżyć poziom „złego” cholesterolu, bierze udział w syntezie hemoglobiny, wspomaga wchłanianie białka, które dostaje się do organizmu wraz z pożywieniem. Cholina, znana również jako witamina B4 (70 mg), jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania wątroby – w szczególności pomaga w regeneracji tkanek tego narządu po przyjmowaniu antybiotyków lub alkoholu, a także po przebytych chorobach. Oprócz właściwości hepatoprotekcyjnych, cholina obniża również poziom „złego” cholesterolu oraz normalizuje metabolizm tłuszczów. Witamina B5 (0,5 mg) pobudza nadnercza, a także pomaga organizmowi przyswajać inne witaminy z pożywienia. Dodatkowo zwiększa odporność organizmu. Witamina B6 (0,4 mg) jest niezbędna do prawidłowego wchłaniania przez organizm białek i tłuszczów. Witamina B7, znana również jako witamina H (3 mcg), pomaga w utrzymaniu dobrej kondycji skóry i włosów, utrzymuje mikroflorę jelitową w zdrowym stanie. Witamina B9 (8 mcg) pomaga ustabilizować tło emocjonalne, wspiera układ sercowo-naczyniowy, a także bierze udział w syntezie enzymów i aminokwasów. Wreszcie witamina B12 (2 mcg) jest niezbędna do tworzenia czerwonych krwinek i zapobiega rozwojowi anemii.

W składzie chemicznym mięsa bażanta znajduje się również witamina A (40 mcg) – silny przeciwutleniacz, który pomaga „rozproszyć” aktywność układu odpornościowego.

Produkt ceniony jest również za wysoką zawartość makro- i mikroelementów. Przede wszystkim należy wspomnieć o wysokiej zawartości potasu (250 mg), siarki (230 mg), fosforu (200 mg), miedzi (180 mg) i sodu (100 mg) w mięsie bażanta. Potas jest niezbędny do normalizacji częstości akcji serca, poprawia dotlenienie komórek mózgowych, pomaga zmniejszyć obrzęki poprzez normalizację bilansu wodnego w organizmie. Siarka bierze udział w syntezie kolagenu, który jest niezbędny do utrzymania skóry i włosów w normalnym stanie, działa przeciwhistaminowo, normalizuje proces krzepnięcia krwi. Fosfor odpowiada za stan tkanki kości i zębów, a także za zdolności poznawcze. Brak miedzi może powodować niestrawność, depresję i uporczywe zmęczenie, a także anemię. Sód bierze udział w produkcji soku żołądkowego, ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne.

Dość wysoki poziom zawartości w produkcie to także chlor (60 mg), magnez (20 mg) i wapń (15 mg). Chlor odpowiada za regulację trawienia, zapobiega otłuszczeniu wątroby. Magnez odpowiada za aktywność mięśni, a także w „duecie” z wapniem za stan kości i tkanki zębowej.

Wśród innych minerałów obecnych w składzie chemicznym mięsa bażanta należy wyróżnić cynę (75 μg), fluor (63 μg), molibden (12 μg) oraz nikiel (10 μg). Brak cyny powoduje wypadanie włosów i utratę słuchu. Fluor pomaga zwiększyć odporność organizmu, wzmacnia tkankę paznokci, kości i zębów, wspomaga usuwanie toksycznych substancji z organizmu, w tym metali ciężkich. Molibden zapobiega rozwojowi anemii poprzez zwiększenie poziomu hemoglobiny, a także wspomaga wydalanie kwasu moczowego z organizmu. Nikiel normalizuje czynność przysadki mózgowej i nerek, obniża ciśnienie krwi.

Przydatne właściwości

Dzięki unikalnemu składowi chemicznemu mięso bażanta posiada szereg przydatnych właściwości.

Mięso tego ptaka jest źródłem cennego białka, bardzo łatwo przyswajalnego przez organizm.

Ten produkt jest uważany za dietetyczny ze względu na niską zawartość tłuszczu i prawie całkowity brak cholesterolu. Dlatego może być stosowany przez zwolenników zdrowego trybu życia oraz osoby starsze.

Doskonale zbilansowana kompozycja witamin z grupy B nadaje mięsu bażanta zdolność zwiększania odporności organizmu i czyni go nieodzownym składnikiem diety kobiet w ciąży.

Bardzo niska zawartość węglowodanów sprawia, że ​​mięso bażanta jest produktem polecanym osobom cierpiącym na cukrzycę i miażdżycę.

Mięso bażanta jest jednym z najlepszych produktów w profilaktyce i leczeniu anemii, ponieważ pomaga normalizować skład krwi.

Kulinarne zastosowanie i smak

Pomimo tego, że mięso bażanta ma ciemniejszy kolor niż kurczak, a zawartość tłuszczu jest o rząd wielkości niższa, to po jakimkolwiek gotowaniu nie staje się ani twarde, ani żylaste. Ponadto nie wymaga wstępnego marynowania, wyróżnia się doskonałym smakiem, soczystością i przyjemnym aromatem.

Z dietetycznego punktu widzenia pierś drobiową można uznać za najcenniejszą część tuszki. Jednocześnie przygotowuje się go z reguły we własnym soku, używając pogłębionej blachy do pieczenia. W gotowym naczyniu często mogą znajdować się fragmenty kości, ponieważ cylindryczne kości bażanta są cieńsze i bardziej kruche niż kości kurczaka i często kruszą się podczas obróbki cieplnej.

Mięso tego ptaka jest tradycyjnie składnikiem kuchni ludowych na Kaukazie, a także w środkowej i Azji Mniejszej oraz szeregu krajów europejskich.

Od czasów starożytnych bażanty uważane były za przysmak przeznaczony na specjalne okazje i tylko dla najznamienitszych gości. Tusze nadziewane leszczyną, przepiórkami i daktylami podawano podczas uczt w starożytnym Rzymie. Carscy kucharze w Rosji przyzwyczaili się do pieczenia całych tusz bażantów, zachowując upierzenie. Przygotowanie takiego dania wymagało od kucharza naprawdę fantastycznych umiejętności, ponieważ trzeba było jakoś upewnić się, że ptak, który nie został oskubany, był wystarczająco usmażony. Ponadto wspaniałe upierzenie bażanta nie powinno zostać zniszczone przez ogień.

Na Bliskim Wschodzie metody przyrządzania mięsa z bażanta były mniej ekstrawaganckie. Filet po prostu wkładano do pilawu lub dodawano do kuskusu, wcześniej podsmażonego z curry lub szafranem, aby jego smak był bardziej pikantny.

W Europie jako podstawę galaretki używa się bulionu z mięsa bażanta. Ponadto ptak jest często pieczony, duszony z grzybami, papryką, kwaśnymi jagodami i pachnącymi ziołami. Również z mięsa bażanta, usuniętego z nóg, piersi i skrzydełek, przygotowuje się omlety.

Kucharze faszerują tuszki bażanta orzechami i kasztanami, pieczarkami marynowanymi lub smażonymi, a posiekane jajko z piórami zielonej cebuli. Na rożnie piecze się też bażanty „po staromodny sposób”. Jako dodatek podaje się ziemniaki, ryż lub dania warzywne.

Dodatkowo bażant sprawdził się jako składnik do przygotowywania zimnych przystawek, pasztetów i sałatek warzywnych z dressingiem z delikatnego sosu lub oliwy z oliwek.

W najbardziej wyszukanych restauracjach drogie wina podawane są z kawałkami polędwicy w sosie lub plastrami pieczonego mięsa.

Jak wybrać produkt

Aby jakość zakupionego produktu Cię nie zawiodła, powinieneś odpowiedzialnie podejść do jego wyboru.

Przede wszystkim upewnij się, że przed tobą znajduje się tusza bażanta, a nie jakiś inny ptak. Bażant ma białą skórę, jak kurczak, ale surowe mięso jest ciemnoczerwone, w przeciwieństwie do różowego kurczaka. Różnica jest szczególnie widoczna na przykładzie nóg i biustu.

Pamiętaj, aby sprawdzić świeżość mięsa. Aby to zrobić, lekko naciśnij go palcem. Jeśli po tym przywróci swoją strukturę, to produkt można kupić.

Gotowanie smażonego mięsa bażanta na smalcu

Do przygotowania tego dania potrzebne będą następujące składniki: jedna tuszka bażanta, 100 g boczku, 100 k masła, sól i przyprawy do smaku.

Dokładnie umyj oskubaną i wypatroszoną tuszę zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Faszerować udka i pierś boczkiem i posypać solą.

Do tuszy włożyć plastry boczku. Ułożyć na nim podroby z bażanta i mały plasterek masła.

Połóż kawałki bekonu na tuszy.

Tak przygotowaną tuszę smażymy na patelni na wcześniej roztopionym maśle. Okresowo dodawaj wodę. Smażyć na złoty kolor. Jako dodatek mogą służyć ziemniaki gotowane lub smażone, sałatka jarzynowa lub ryż.

Gotowanie mięsa bażanta w piekarniku

Do przygotowania tego dania potrzebne są następujące składniki: udka i pierś bażanta, 3-4 łyżki sosu sojowego, taka sama ilość majonezu, jedna cebula, sól, pieprz czarny, liść laurowy, imbir i cukier do smaku.

Przygotuj mieszankę sosu sojowego, majonezu, soli, przypraw i cukru. Natrzyj mięso tą mieszanką.

Połóż kawałki mięsa na folię spożywczą (długość kawałka powinna wynosić 30-40 centymetrów). Posyp posiekaną cebulą i zawiń w folię, aby zapieczętować mięso. Uwaga: z owiniętego w folię mięsa nie powinna wydobywać się para ani płyn.

Umieść pakiet w nagrzanym piekarniku na blasze do pieczenia. Piecz przez 60-90 minut.

Bażant z winnicą jest gotowy

Do przygotowania tego dania potrzebne będą następujące składniki: jedna tuszka bażanta, dwa zielone jabłka, 200 g winogron, łyżka oleju roślinnego, taka sama ilość masła, 150 ml półwytrawnego czerwonego wina (100 ml posłuży do pieczenia, a 50 ml do duszenia winogron i jabłek), łyżka cukru, soli i czarnego pieprzu do smaku.

Opłucz i osusz tuszę za pomocą papierowego ręcznika. Rozpuść masło, dodaj do niego mielony pieprz i sól i posmaruj wnętrze tuszy powstałą mieszanką. Natrzyj wierzch mięsa mieszanką soli i mielonego czarnego pieprzu.

Smaż mięso na patelni z obu stron, aż pojawi się złocista skórka. Następnie włóż bażanta na głęboką patelnię, wlej to samo wino i wyślij do piekarnika nagrzanego do 200 stopni.

Od czasu do czasu zalewamy bażanta bulionem, który powstaje podczas pieczenia mięsa i przewracamy tuszkę.

Gdy mięso się piecze, pokrój jabłka. Umieść plastry w małym pojemniku, dodaj winogrona i 50 ml wina, a także cukier. Zagotować i dodać mieszankę owoców do mięsa.

Około 30 minut przed zakończeniem pieczenia wyjąć bażanta z piekarnika i owinąć folią. W przypadku, gdy płyn zdąży odparować do tego czasu, do pojemnika należy dodać trochę wody.