Mioklonie charakteryzuje się występowaniem krótkich drgawek mięśni. Objawiają się one mimowolnymi i nagłymi ruchami. Istnieją różne formy, w tym mioklonie snu lub mioklonie wtórne, które występują szczególnie w padaczce.

Mioklonie to krótkie skurcze mięśni, które powodują mimowolne, nagłe i nagłe ruchy. Mogą wystąpić spontanicznie lub wystąpić jako reakcja na bodziec, taki jak hałas lub błysk światła. Drganie może wystąpić w pojedynczym mięśniu lub w grupie mięśni.

Typowym przykładem mioklonie jest czkawka lub mioklonie przeponowe. Jest wynikiem następujących po sobie mimowolnych skurczów mięśni.

Mioklonie może być spowodowane nagłym skurczem mięśni lub nagłym zatrzymaniem aktywności mięśni. Zjawiska te mogą mieć kilka wyjaśnień. W zależności od przypadku istnieją trzy rodzaje mioklonie:

• mioklonie fizjologiczne, które są związane z funkcjonowaniem organizmu;
• wtórne mioklonie, które są spowodowane wystąpieniem zaburzenia w organizmie;
• les mioklonie jatrogènes, które są konsekwencją leczenia.

Przyczyny mioklonie fizjologicznej

Mioklonie można powiązać z funkcjonowaniem organizmu. Możemy na przykład zacytować:

• mioklonie zakrzepowo-zatorowe, lepiej znany jako czkawka;
• mioklonie z początkiem snu, lub mioklonie snu, które objawia się jako zaskoczenie podczas snu i które zwykle pojawia się podczas pierwszych kilku minut zasypiania.

Zidentyfikowano również inne przyczyny fizjologiczne. Należą do nich lęk, ćwiczenia fizyczne i dieta.

Przyczyny wtórnego mioklonie

Mioklonie wtórne mogą być spowodowane różnymi zaburzeniami, takimi jak:

• epilepsja, stan neurologiczny, w którym mioklonie jest jednym z głównych objawów;
• otępienie, w szczególności przy chorobie Creutzfeldta-Jakoba, chorobie Alzheimera, rozsianej chorobie ciał Lewy'ego, otępieniu czołowo-skroniowym lub zespole Retta;
• zwyrodnienie rdzeniowo-móżdżkowe, które występuje w kontekście kilku chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Parkinsona, choroba Huntingtona, zespół Ramsaya-Hunta czy nawet choroba Wilsona;
• encefalopatie fizyczne i hipoksyjne, dysfunkcje mózgu, które występują w szczególności podczas wstrząsu elektrycznego, udaru cieplnego, niedotlenienia, urazowego uszkodzenia mózgu i choroby dekompresyjnej;
• toksyczne encefalopatie, uszkodzenie mózgu będące w szczególności konsekwencją zatrucia metalami ciężkimi;
• infekcje, zwłaszcza w letargicznym zapaleniu mózgu, zapaleniu mózgu wywołanym wirusem opryszczki pospolitej, poinfekcyjnym zapaleniu mózgu, malarii, kile i chorobie z Lyme;
• niektóre zaburzenia metaboliczne, takie jak nadczynność tarczycy, niewydolność wątroby, niewydolność nerek, hipoglikemia, hiperglikemia nieketonowa i hiponatremia.

Przyczyny jatrogennej mioklonie

Mioklonie może czasami być wynikiem leczenia. Może na przykład wynikać z:

• leczenie psychiatryczne, zwłaszcza przy stosowaniu litu, leków przeciwdepresyjnych lub neuroleptyków;
• niektóre terapie przeciwinfekcyjne, w szczególności przy stosowaniu chinolonów;
• niektóre zabiegi kardiologiczne;
• stosowanie tabletek nasennych;
• stosowanie leków przeciwdrgawkowych;
• przyjmowanie środków znieczulających.

Objawy kliniczne mioklonie różnią się w zależności od przypadku. Mogą one w szczególności różnić się amplitudą i częstotliwością. W cięższych przypadkach drganie mięśni może uogólnić się wraz z pojawieniem się drgawek.

Gdy mioklonie jest uogólnione, nie ustępuje lub nawraca, zalecana jest pilna konsultacja lekarska. Postępowanie medyczne pozwala zidentyfikować i leczyć przyczynę mioklonie.

Aby określić pochodzenie mioklonie, na ogół konieczne jest wykonanie elektrofizjologicznej rejestracji nieprawidłowych ruchów.

Aby złagodzić drgania mięśni, czasami można zastosować leczenie objawowe. Może to być oparte na stosowaniu różnych leków:

• benzodiazepiny, takie jak klonazepam, które są klasą leków psychotropowych;
• leki przeciwpadaczkowe, takie jak walproinian;
• środki nootropowe, takie jak piracetam;
• leki przeciwdrgawkowe, takie jak lewiracetam.