Jak wybrać szkołę i nie popełnić błędu: 6 nowych kryteriów

Jak wybieramy szkołę dla naszych dzieci? Głównym kryterium dla większości rodziców jest to, czy dobrze tam uczą, innymi słowy, czy dziecko otrzyma taką wiedzę, która pozwoli mu zdać egzamin i wejść na studia. Wielu z nas, opierając się na własnym doświadczeniu, traktuje naukę jako związek i nawet nie spodziewa się, że dziecko z radością pójdzie do szkoły.

Czy można zdobywać nową wiedzę bez stresu i nerwic? Zaskakująco tak! Są szkoły, do których uczniowie chodzą codziennie rano bez zachęty i skąd nie spieszą się wieczorami. Co może ich zainspirować? Opinia pięciu nauczycieli z różnych miast Rosji.

1. Pozwól im mówić

Kiedy dziecko jest szczęśliwe? Kiedy wchodzą w interakcję z nim jako osobą, widać jego „ja” – mówi Natalia Aleksiejewa, dyrektor „Wolnej Szkoły” z miasta Żukowskiego, która działa zgodnie z metodą Waldorfa. Dzieci, które przychodzą do jej szkoły z innych krajów, są zdumione: po raz pierwszy nauczyciele poważnie ich słuchają i cenią ich opinię. Z takim samym szacunkiem traktują uczniów liceum „Arka-XXI” pod Moskwą.

Nie narzucają gotowych reguł postępowania — dzieci i nauczyciele wspólnie je rozwijają. Taka jest idea założyciela pedagogiki instytucjonalnej, Fernanda Ury'ego: przekonywał, że człowiek kształtuje się w procesie omawiania zasad i praw naszego życia.

„Dzieci nie lubią formalizmu, rozkazów, wyjaśnień” – mówi dyrektor liceum Rustam Kurbatov. „Ale rozumieją, że zasady są potrzebne, szanują je i są gotowi z entuzjazmem je przedyskutować, sprawdzając do ostatniego przecinka. Na przykład spędziliśmy rok na rozwiązywaniu kwestii, kiedy rodzice są wezwani do szkoły. Co ciekawe, w końcu nauczyciele zagłosowali za bardziej liberalną opcją, a dzieci za bardziej rygorystyczną”.

Uczniowie szkół średnich są nawet zapraszani na spotkania rodziców z nauczycielami, ponieważ nastolatki „nie mogą znieść, że za ich plecami coś postanowiono”. Jeśli chcemy, aby nam zaufali, niezbędny jest dialog. Wolność wyboru jest niezwykle ważna. Edukacja bez wolności jest generalnie niemożliwa. A w permskiej szkole «Tochka» dziecko ma prawo do wyboru własnej pracy twórczej.

To jedyna szkoła w Rosji, w której oprócz dyscyplin ogólnych program obejmuje edukację projektową. Profesjonalni projektanci oferują na zajęcia około 30 projektów, a każdy uczeń może wybrać zarówno mentora, z którym chciałby pracować, jak i interes, który warto wypróbować. Projektowanie przemysłowe i graficzne, projektowanie stron internetowych, kowalstwo, ceramika — możliwości jest wiele.

Jednak po podjęciu decyzji student zobowiązuje się uczyć w warsztacie mentora przez sześć miesięcy, a następnie złożyć pracę końcową. Ktoś lubi, kontynuując dalsze studia w tym kierunku, ktoś jest bardziej zainteresowany ciągłym próbowaniem siebie w nowym biznesie.

2. Bądź z nimi szczery

Żadne piękne słowa nie działają, jeśli dzieci widzą, że sam nauczyciel nie postępuje zgodnie z tym, co deklaruje. Dlatego nauczyciel literatury Michaił Belkin z Wołgogradzkiego Liceum „Lider” uważa, że ​​nie ucznia, ale nauczyciela należy umieścić w centrum szkoły: „W dobrej szkole opinia reżysera nie może być jedyna i niezaprzeczalna, » mówi Michaił Belkin. — Jeśli nauczyciel czuje się nieswobodny, boi się władzy, upokorzenia, to dziecko odnosi się do niego sceptycznie. Tak więc u dzieci rozwija się hipokryzja, a one same są zmuszone nosić maski.

Kiedy nauczyciel czuje się dobrze i wolny, promieniuje radością, wtedy uczniowie są nasyceni tymi doznaniami. Jeśli nauczyciel nie ma klapek na oczach, dziecko też ich nie będzie miało.”

Ze świata dorosłych — świata etykiety, konwencji i dyplomacji, szkoła powinna wyróżniać się atmosferą swobody, naturalności i szczerości, Rustam Kurbatov uważa: „To miejsce, w którym nie ma takich ram, gdzie wszystko jest szeroko otwarte .»

3. Szanuj ich potrzeby

Dziecko siedzące cicho, posłusznie słuchające nauczyciela, jak mały żołnierz. Cóż to za radość! W dobrych szkołach duch koszar jest niewyobrażalny. Na przykład w Ark-XXI dzieci mogą chodzić po klasie i rozmawiać ze sobą podczas lekcji.

„Nauczyciel zadaje pytania i zadania nie jednemu uczniowi, ale parze lub grupie. A dzieci dyskutują o tym między sobą, wspólnie szukają rozwiązania. Nawet najbardziej nieśmiały i niepewny siebie zaczynają mówić. To najlepszy sposób na rozładowanie lęków – mówi Rustam Kurbatov.

W Wolnej Szkole główna poranna lekcja zaczyna się od części rytmicznej. 20 minut dzieci są w ruchu: chodzą, tupią, klaszczą, grają na instrumentach muzycznych, śpiewają, recytują wiersze. „Niedopuszczalne jest, aby dziecko siedziało cały dzień przy biurku, gdy jego rosnące ciało wymaga ruchu” – mówi Natalia Alekseeva.

Pedagogika waldorfska jest na ogół bardzo precyzyjnie dostosowana do indywidualnych i wiekowych potrzeb dzieci. Na przykład dla każdej klasy jest temat roku, który odpowiada na pytania dotyczące życia i osoby, którą ma dziecko w tym wieku. W pierwszej klasie ważne jest, aby wiedział, że dobro zwycięża zło, a nauczycielka opowiada mu o tym na przykładzie bajek.

Drugoklasista już zauważa, że ​​w człowieku są cechy negatywne i pokazuje mu, jak sobie z nimi radzić, na podstawie bajek, opowiadań świętych itp. „Dziecko jest niezwykle inspirujące, gdy pomagamy mu radzić sobie z niewypowiedzianymi i jeszcze nie zrealizowane pytania” – mówi Natalia Aleksiejewa.

4. Obudź ducha twórczego

Rysowanie, śpiewanie to dodatkowe przedmioty we współczesnej szkole, rozumie się, że są one nieobowiązkowe, mówi dyrektor szkoły autorskiej «Class Center» Siergiej Kazarnowski. „Ale nie bez powodu edukacja klasyczna była kiedyś oparta na trzech filarach: muzyce, dramacie, malarstwie.

Gdy tylko składnik artystyczny staje się obowiązkowy, atmosfera w szkole ulega całkowitej przemianie. Budzi się duch kreatywności, zmieniają się relacje między nauczycielami, dziećmi i rodzicami, powstaje inne środowisko edukacyjne, w którym jest miejsce na rozwój uczuć, na trójwymiarowe postrzeganie świata.”

W „Klasowym Centrum” każdy uczeń kończy szkołę ogólnokształcącą, muzyczną i teatralną. Dzieci próbują siebie zarówno jako muzycy, jak i jako aktorzy, wymyślają kostiumy, komponują sztuki lub muzykę, kręcą filmy, piszą recenzje spektakli, badają historię teatru. W metodologii Waldorfa duże znaczenie ma także muzyka i malarstwo.

„Szczerze mówiąc, znacznie trudniej jest tego uczyć niż matematyki czy rosyjskiego” – przyznaje Natalia Aleksiejewa. „Ale nie wystarczy polegać tylko na intelekcie, dziecko musi doświadczyć inspiracji, twórczego impulsu, wglądu. To właśnie czyni mężczyznę mężczyzną. Kiedy dzieci są zainspirowane, nie ma potrzeby zmuszać ich do nauki.

„Nie mamy problemów z dyscypliną, oni wiedzą, jak sobie radzić” – mówi Anna Demeneva, dyrektor szkoły Tochka. — Jako kierownik mam jedno zadanie — dawać im coraz więcej możliwości wyrażania siebie: organizować wystawę, proponować nowe projekty, znajdować ciekawe przypadki do pracy. Dzieci zadziwiająco reagują na wszystkie pomysły”.

5. Pomóż Ci poczuć się potrzebnym

„Uważam, że szkoła powinna uczyć dziecko dobrej zabawy” — zastanawia się Sergey Kazarnovsky. — Przyjemność z tego, czego się nauczyłeś, z tego, że jesteś potrzebny. W końcu jak zwykle budowana jest nasza relacja z dzieckiem? Dajemy im coś, oni biorą. I bardzo ważne jest, aby zaczęli oddawać.

Taką możliwość daje np. scena. Na przedstawienia szkolne przyjeżdżają ludzie z całej Moskwy. Ostatnio dzieci wystąpiły w parku Muzeon z programem piosenek — tłum zebrał się, aby ich posłuchać. Co daje dziecku? Czuć sens tego, co robi, odczuwać jego potrzebę.

Zgadza się z tym Anna Demeneva: „Ważne jest, aby dzieci w szkole żyły prawdziwym życiem, a nie imitacją. Wszyscy jesteśmy poważni, nie udajemy. Tradycyjnie, jeśli dziecko robi wazon w warsztacie, musi być stabilny, nie przepuszczać wody, aby można było w nim umieścić kwiaty.

W przypadku starszych dzieci projekty przechodzą profesjonalną ocenę, uczestniczą w prestiżowych wystawach na równi z dorosłymi, a czasem mogą realizować realne zlecenia, np. na opracowanie identyfikacji wizualnej firmy. Odkrywają dla siebie to, czego czasami rodzina nie może im dać: wartości kreatywności, ekologiczna transformacja świata”.

6. Stwórz przyjazną atmosferę

„Szkoła powinna być miejscem, w którym dziecko czuje się bezpiecznie, gdzie nie grozi mu ani drwina, ani chamstwo” – podkreśla Michaił Belkin. A nauczyciel musi włożyć dużo wysiłku w zharmonizowanie zespołu dziecięcego, dodaje Natalia Alekseeva.

„Jeśli w klasie pojawi się sytuacja konfliktowa, musisz odłożyć na bok wszystkie sprawy akademickie i sobie z tym poradzić” – radzi Natalia Aleksiejewa. — Nie mówimy o tym wprost, ale zaczynamy improwizować, wymyślając opowieść o tym konflikcie. Dzieci doskonale rozumieją alegorię, działa na nie po prostu magicznie. A przeprosiny sprawców nie nadejdą długo.

Czytanie moralności nie ma sensu, zgadza się Michaił Belkin. Z jego doświadczenia wynika, że ​​w rozbudzeniu empatii u dzieci znacznie bardziej pomaga wizyta w sierocińcu lub szpitalu, udział w zabawie, w której dziecko opuszcza swoją rolę i staje się pozycją innego. „Kiedy panuje atmosfera przyjaźni, szkoła jest najszczęśliwszym miejscem, ponieważ skupia ludzi, którzy się potrzebują, a nawet, jeśli chcesz, kochają się” – podsumowuje Rustam Kurbatov.