Zdjęcie i opis gołąbki złocistej (Russula aurea)

Russula złocista (Russula aurea)

Kapelusz młodego owocu jest płasko wygięty, często zagłębiony pośrodku, brzegi żebrowane. Powierzchnia jest gładka, lekko śliska i błyszcząca, z wiekiem matowa i lekko aksamitna. Początkowo ma kolor cynobrowo-czerwony, a potem na żółtym tle z czerwonymi plamkami bywa pomarańczowy lub chromowo-żółty. Rozmiar w średnicy od 6 do 12cm.

Płytki mają szerokość 6-10 mm, często znajdują się, swobodne w pobliżu łodygi, zaokrąglone na krawędziach kapelusza. Kolor początkowo kremowy, później żółty z chromowo-żółtym brzegiem.

Zarodniki są brodawkowate z siatką w kształcie grzebienia, w kolorze żółtawym.

Łodyga jest cylindryczna lub lekko zakrzywiona, wysokość od 35 do 80 mm i grubość od 15 do 25 mm. Gładki lub pomarszczony, nagi, biały z żółtawym odcieniem. Z wiekiem staje się porowaty.

Miąższ jest bardzo kruchy, bardzo się kruszy, po przecięciu kolor nie zmienia się, ma białawy kolor, złotożółty pod skórą kapelusza. Nie ma prawie żadnego smaku i zapachu.

Rozmieszczenie występuje w lasach liściastych i iglastych na glebie od czerwca do końca września.

Jadalność – bardzo smaczny i jadalny grzyb.

Ale piękna niejadalna gołąbka jest bardzo podobna do gołąbki złotej, która różni się tym, że całe drzewo owocowe jest twarde, a kolor kapelusza jest stale cynamonowo-czerwony, miąższ ma owocowy zapach i nie ma szczególnego smaku. Podczas gotowania pachnie terpentyną, rośnie od lipca do października w lasach liściastych i iglastych. Dlatego podczas zbierania i przygotowywania gołąbka złocistego trzeba być bardzo ostrożnym!