7 osób, które mogą zrujnować Ci życie

Jakieś 20 lat temu usłyszałem taki żart o psychologach. Mężczyzna opowiada swoje marzenie psychoanalitykowi: „Śniło mi się, że zebraliśmy się z całą rodziną na świąteczny obiad. Wszystko w porządku. Rozmawiamy o życiu. A teraz chcę poprosić mamę, żeby podała mi olejek. Zamiast tego mówię jej: „Zrujnowałeś mi życie”.

W tej anegdocie, którą w pełni rozumieją tylko psychologowie, jest trochę prawdy. Co roku miliony ludzi skarżą się swoim psychoterapeutom na swoich bliskich, kolegów, przyjaciół. Opowiadają, jak przegapili szansę na małżeństwo, zdobycie przyzwoitego wykształcenia, zrobienie kariery i po prostu stanie się szczęśliwymi ludźmi. Kto jest za to winny?

1. Rodzice

Zwykle za wszystkie niepowodzenia obwinia się rodziców. Ich kandydatura jest najprostsza i najbardziej oczywista. Komunikujemy się z rodzicami od urodzenia, więc technicznie mają więcej szans i czasu, by zacząć psuć nam przyszłość.

Tak, nasi rodzice nas wychowywali i wychowywali, ale być może nie dawali wystarczająco dużo miłości lub za bardzo kochali, rozpieszczali nas lub odwrotnie, za dużo zakazali, za bardzo chwalili lub w ogóle nas nie wspierali.

2. Dziadkowie

Jak mogą być przyczyną naszych kłopotów? Wszyscy dziadkowie, których znam, w przeciwieństwie do rodziców, kochają swoje wnuki bezwarunkowo i bezwarunkowo. Poświęcają im cały swój wolny czas, rozpieszczają i pielęgnują.

Jednak to oni wychowali twoich rodziców. A jeśli nie odnieśli sukcesu w twoim wychowaniu, to winę można przerzucić na dziadków. Może rozpieszczając Cię, starają się zrekompensować swoje wady z przeszłości?

3. Nauczyciele

Jako były nauczyciel wiem, że edukatorzy mają ogromny wpływ na uczniów. I wiele z nich jest pozytywnych. Ale są inni. Ich niekompetencja, subiektywny stosunek do uczniów i niesprawiedliwe oceny niszczą aspiracje zawodowe podopiecznych.

Nierzadko zdarza się, że nauczyciele wprost mówią, że dany student nie wejdzie na wybraną uczelnię („nie ma czego nawet próbować”) lub nigdy nie zostanie np. lekarzem („nie, nie masz dość cierpliwości i uwaga"). Oczywiście opinia nauczyciela wpływa na samoocenę.

4. Twój terapeuta

Gdyby nie on, nie pomyślałbyś, że za wszystkie swoje kłopoty winisz rodziców. Pamiętaj, jak to było. Powiedziałeś coś od niechcenia o swojej matce. A psychoanalityk zaczął pytać o twój związek w dzieciństwie i młodości. Odrzuciłeś to, mówiąc, że matka nie ma z tym nic wspólnego. A im bardziej odmawiałeś jej winy, tym bardziej psychoanalityk zagłębiał się w ten problem. W końcu to jego praca.

A teraz doszedłeś do wniosku, że rodzice są winni wszystkiego. Czy nie lepiej więc obwiniać swojego psychologa? Czy rzutuje na ciebie swoje problemy z rodziną?

5. Twoje dzieci

Poświęciłeś im tyle energii, przegapiłeś dobrą pracę, bo chciałeś spędzić z nimi więcej czasu. Teraz wcale tego nie doceniają. Zapominają nawet zadzwonić. Klasyczna obudowa!

6. Twój partner

Mąż, żona, przyjaciel, wybranka — jednym słowem osoba, która dostała najlepsze lata i nie doceniała twoich talentów, ograniczonych możliwości i tak dalej. Spędziłaś z nim tyle lat, zamiast znaleźć swoją prawdziwą miłość, osobę, która naprawdę by się o ciebie troszczyła.

7. Ty sam

Teraz przeczytaj ponownie wszystkie powyższe punkty i przyjrzyj się im krytycznie. Włącz ironię. Z przyjemnością usprawiedliwiamy nasze niepowodzenia, znajdujemy ich przyczyny i za wszystkie kłopoty obwiniamy innych.

Ale jedynym powodem jest twoje zachowanie. W większości przypadków sam decydujesz, co zrobić ze swoim życiem, na którą uczelnię wstąpić, z kim spędzić swoje najlepsze lata, pracować lub wychowywać dzieci, skorzystać z pomocy rodziców lub iść własną drogą.

Ale co najważniejsze, nigdy nie jest za późno, aby wszystko zmienić. Przestań patrzeć na innych, skupiając się na ich pragnieniach i tym, jak cię widzą. Podejmij działanie! A nawet jeśli popełnisz błąd, możesz być z tego dumny: w końcu to Twój świadomy wybór.

O autorze: Mark Sherman jest emerytowanym profesorem psychologii na Uniwersytecie Stanowym Nowego Jorku w New Paltz oraz specjalistą w dziedzinie komunikacji międzypłciowej.