1) związane ze zwiększoną produkcją hormonu wzrostu

– Objawy akromegalii są związane przede wszystkim ze skutkami nienormalnie wysokiej produkcji GH oraz innego hormonu, IGF-1 (Insulin Growth Factor-1), który jest „kontrolowany” przez GH:

Oni rozumieją :

• wzrost wielkości dłoni i stóp;

• zmiana wyglądu twarzy, z zaokrąglonym czołem, wydatnymi kośćmi policzkowymi i łukami brwiowymi, pogrubionym nosem, pogrubieniem warg, rozwartymi zębami, grubszym językiem, „galoche” podbródkiem;

• ból stawów (artralgia) lub ból pleców (ból kręgosłupa), mrowienie lub mrowienie rąk związane z zespołem cieśni nadgarstka z powodu pogrubienia kości nadgarstka uciskającej nerw pośrodkowy;

• inne objawy, takie jak nadmierne pocenie się, zmęczenie, utrata słuchu, zmiana głosu itp.

2) związane z przyczyną

– Inne objawy są związane z przyczyną, czyli najczęściej z łagodnym guzem przysadki mózgowej, który zwiększając objętość tego ostatniego może uciskać inne struktury mózgu i/lub zmniejszać produkcję innych hormonów przysadki:

• ból głowy (ból głowy);

• zaburzenia widzenia;  

• zmniejszenie wydzielania hormonów tarczycy powodujące dreszcze, ogólne spowolnienie, zaparcia, spowolnienie akcji serca, przyrost masy ciała, czasami z obecnością wola;

• zmniejszenie wydzielania hormonów nadnerczy (zmęczenie, utrata apetytu, zmniejszenie porostu włosów, niedociśnienie itp.);

• zmniejszenie wydzielania hormonów płciowych (zaburzenia miesiączki, impotencja, niepłodność itp.).

 3) Inne

- Nadmiarowi wydzielania GH czasami towarzyszy zwiększona produkcja innego hormonu, prolaktyny, która może powodować powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia), wydzielanie mleka i obniżenie libido u kobiet i mężczyzn, wydłużenie lub zatrzymanie cykli miesiączkowych u kobiet…

– Akromegalia często towarzyszy innym schorzeniom, takim jak cukrzyca, nadciśnienie, bezdech senny, kamienie woreczka żółciowego, guzki, a nawet rak tarczycy, występuje też nadmiar raka jelita grubego, stąd czasem zlecane są dodatkowe badania (USG tarczycy, ocena bezdechu sennego, kolonoskopia itp.).

Objawy pojawiają się bardzo powoli, więc diagnozę zwykle stawia się dopiero po kilku latach rozwoju (od 4 do ponad 10 lat). Dość często robi się to początkowo na podstawie wyglądu fizycznego, kiedy osoba dotknięta chorobą (lub jej otoczenie) zauważa, że ​​nie może już założyć pierścionków, zmienił rozmiar buta i rozmiar kapelusza. 

Czasami też są to zdjęcia, które podkreślają nienormalne zmiany twarzy w czasie.