Strobiliurus sznurkowaty ( Strobilurus stephanocystis )
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Physalacriaceae (Physalacriae)
- Rodzaj: Strobilurus (Strobiliurus)
- Typ: Strobilurus stephanocystis (strobiliurus łopatonogi)
:
- Pseudohiatula stephanocystis
- Marasmius esculentus subsp. sosna
- Strobiliurus koronocistida
- Strobiliurus capitocystydia
Kapelusz: początkowo półkulisty, potem wypukły, a na końcu płaski, czasem z małym guzkiem. Kolor początkowo biały, później ciemniejący do żółtobrązowego. Krawędź kapelusza jest równa. Średnica zwykle wynosi 1-2 cm.
Hymenofor: płytkowy. Talerze są rzadkie, wolne, białe lub jasnokremowe, krawędzie talerzy są drobno ząbkowane.
Połóż: cienka 1-3 mm. gruba, biała u góry, żółtawa u dołu, pusta, twarda, bardzo długa – do 10 cm, większość łodygi zanurzona jest w podłożu.
Jej podziemna część pokryta jest gęstymi długimi włosami. Jeśli spróbujesz ostrożnie wykopać grzyba z „korzeniem”, na końcu zawsze znajduje się stara szyszka.
Miazga: lekki, cienki, bez zbytniego smaku i zapachu.
Żyje wyłącznie pod sosnami, na starych szyszkach zanurzonych w glebie. Pojawia się wiosną i rośnie do późnej jesieni na całym terenie, na którym rosną sosny.
Kapelusz jest dość jadalny, noga bardzo twarda.