Spis treści
Twoje dziecko od kilku tygodni mówi o posiadaniu psa. Za każdym razem, gdy przechodzi przez jedną na ulicy, nie może powstrzymać się od powtórzenia swojej prośby. Zapewnia nas, że zadba o to i zadba o to. Ale wciąż się wahasz. Dla Florence Millot, psychologa i psychopedagoga * w Paryżu, to jest całkiem normalne, że dziecko chce psa, zwłaszcza w wieku około 6-7 lat. „Dziecko wchodzi do CP. Tworzą się grupy przyjaciół. Może czuć się trochę samotny, jeśli ma trudności z integracją. Jest też bardziej znudzony niż wtedy, gdy był mały. Może być jedynakiem lub w rodzinie niepełnej… Bez względu na powód, pies odgrywa prawdziwą rolę emocjonalną, trochę jak koc.
Uściski i opieka
Pies dzieli codzienne życie dziecka. Bawi się z nim, przytula go, jest jego powiernikiem, dodaje mu pewności siebie. Przyzwyczajone do odbierania poleceń w domu iw szkole, dziecko potrafi odwracać role. „Oto on jest mistrzem. Uosabia autorytet i edukuje psa, mówiąc mu, co wolno, a czego nie. To daje mu moc », dodaje Florence Millot. Nie ma mowy o myśleniu, że zajmie się całą opieką. Jest na to za młody. „Dzieciu trudno jest realizować potrzeby drugiego człowieka, ponieważ z natury jest egocentryczny. Cokolwiek obiecuje dziecko, to rodzic zaopiekuje się psem na dłuższą metę ”- ostrzega psycholog. Nie wspominając o tym, że dziecko po pewnym czasie może stracić zainteresowanie zwierzęciem. W ten sposób, aby uniknąć ewentualnych konfliktów i rozczarowań, możesz uzgodnić z dzieckiem, że daje psu wieczorny posiłek i towarzyszy Ci, gdy chce go zabrać. Ale musi pozostać elastyczny i nie może być postrzegany jako ograniczenie.
„Sarah od lat prosiła o psa. Myślę, że jako jedynaczka wyobrażała go sobie jako towarzysza zabaw i stałego powiernika. Zakochaliśmy się w małym spanielu: bawi się nim, często go karmi, ale to jej ojciec i ja edukujemy ją i zabieramy na noc. To normalne. ”
Matyldo, mama 6 letniej Sarah
Przemyślany wybór
Adopcja psa musi zatem być przede wszystkim wyborem rodziców. Musimy dokładnie zmierzyć różne ograniczenia, które to pociąga za sobą: cenę zakupu, koszt weterynarza, jedzenie, codzienne wyjścia, pranie, zarządzanie wakacjami… Jeśli codzienne życie jest już trudne do opanowania w tej chwili, lepiej trochę poczekać! Podobnie ważne jest, aby wcześniej być dobrze poinformowanym wybierz zwierzę dostosowane do jego warunków mieszkaniowych i stylu życia. Przewiduj też problemy: dziecko może zazdrościć temu towarzyszowi, który wymaga uwagi rodzica, szczeniak może zaszkodzić jego biznesowi… A jeśli pęknie, psycholog sugeruje od początku przećwiczenie kilku sesji z trenerem psów, aby wszystko idzie dobrze.