Pajęczyna bagienna (Cortinarius uliginosus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius uliginosus (pajęczyna bagienna)
Opis:
Czapka o średnicy 2-6 cm, włóknista jedwabista konsystencja, od jasno miedziano-pomarańczowej do ceglastoczerwonej, garbata do spiczastej.
Talerze są jasnożółte, z wiekiem szafranowe.
Zarodniki szerokie, elipsoidalne do migdałowego, średnie do grubo gruboziarniste.
Noga do 10 cm wysokości i do 8 mm średnicy, kolor czapki, faktura włóknista, z czerwonymi paskami śladów narzuty.
Miąższ jasnożółty, pod naskórkiem kapelusza z czerwonawym odcieniem, z lekkim zapachem jodoformu.
Spread:
Rośnie na wilgotnych glebach obok wierzb lub (znacznie rzadziej) olsz, najczęściej na brzegach jezior lub rzek, a także na bagnach. Preferuje niziny, ale występuje również w regionach alpejskich w gęstych zaroślach wierzbowych.
Podobieństwo:
Podobny do niektórych innych przedstawicieli podrodzaju Dermocybe, w szczególności Cortinarius croceoconus i aureifolius, które jednak są zauważalnie ciemniejsze i mają inne siedliska. Widok jako całość jest dość jasny i niezwykły.
Biorąc pod uwagę jego siedlisko i przywiązanie do wierzb, trudno go pomylić z innymi.
odmiany:
Cortinarius uliginosus var. luteus Gabriel – różni się od gatunku oliwkowo-cytrynowego kolorem.
Powiązane gatunki:
1. Cortinarius salignus – również tworzy mikoryzę z wierzbami, ale ma ciemniejszy kolor;
2. Cortinarius alnophilus – tworzy mikoryzę z olchą i ma jasnożółte blaszki;
3. Cortinarius holoxanthus – żyje na igłach iglastych.