Ścieg belkowy (Gyromitra fastigiata)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Pezizomycetes (Pezizomycetes)
- Podklasa: Pezizomycetidae (Pezizomycetes)
- Zamówienie: Pezizales (Pezizales)
- Rodzina: Discinaceae (Discinaceae)
- Rodz: Gyromitra (Strochok)
- Typ: Gyromitra fastigiata (Ścieg belkowy)
- Ścieg jest ostry
- Linia jest wskazana
:
- Linia jest wskazana
- Discina pospiesznie
- Dysk szczytowy
- Helvella fastigiata (przestarzały)
Zaostrzona linia jest jednym z najbardziej zauważalnych wiosennych grzybów, a jeśli kwestia jego jadalności pozostaje dość kontrowersyjna, nikt nie będzie się spierał z faktem, że ten grzyb jest niezwykle piękny.
Opis:
Linia belki kapelusza jest bardzo godna uwagi. Wysokość czapki to 4-10 cm, szerokość 12-15 cm, według niektórych źródeł może być znacznie więcej. Sam kapelusz składa się z kilku zakrzywionych do góry płytek, które zwykle tworzą trzy płaty (może dwa lub cztery). Powierzchnia jest żebrowana, grubo pofalowana. Jeśli czapka linii olbrzyma w kształcie przypomina rdzeń orzecha włoskiego lub mózgu, to czapka linii szpiczastego w ogólnych zarysach przypomina bardziej surrealistyczną rzeźbę, w której mieszają się wymiary. Ostrza czapki są nierównomiernie złożone, górne ostre rogi patrzą w niebo, dolne części ostrzy obejmują nogę.
Czapka jest pusta w środku, kolor kapelusza na zewnątrz może być żółty, żółto-brązowy lub czerwono-brązowy, u młodych grzybów ochra. Brązowawy, ciemnobrązowy u dorosłych. Wewnątrz (powierzchnia wewnętrzna) czapka jest biała.
Noga biała, śnieżnobiała, cylindryczna, pogrubiona u podstawy, z podłużnymi żebrowanymi występami. Przekrój podłużny wyraźnie pokazuje, że w fałdach pnia znajdują się resztki ziemi, jest to jeden z wyróżników linii belek.
Miąższ: w czapce jest raczej kruchy, cienki. W nodze linia olbrzyma jest bardziej elastyczna, ale znacznie gorsza od miazgi. Wodnisty. Kolor miąższu jest biały, białawy lub różowawy.
Smak i zapach: łagodny grzybowy, przyjemny.
Występowanie: w lasach liściastych i na polanach, kwiecień-maj, według niektórych źródeł – od marca. Preferuje wzrost na glebach węglanowych iw lasach bukowych, występuje pojedynczo lub w małych grupach, zwłaszcza w pobliżu butwiejących pniaków. W Europie gatunek występuje prawie wszędzie; nie rośnie w strefie tajgi (brak wiarygodnych danych).
Jadalność: różne źródła podają diametralnie różne informacje, od „toksycznych” do „jadalnych”, więc decyzja o zjedzeniu tej linii należy do każdego. Uważam za konieczne przypomnieć, że w przypadku takich „wątpliwych” grzybów bardzo pożądane jest wstępne gotowanie.
Podobne gatunki:
Gigantyczna linia rośnie niemal w tym samym czasie iw tych samych warunkach.
Film o grzybkowej belce ściegu:
Amerykańska Gyromitra brunnea jest uważana za amerykańską odmianę Gyromitra fastigiata, chociaż w niektórych źródłach są one synonimami.