Agranulocytoza to nieprawidłowość krwi charakteryzująca się zanikiem podklasy leukocytów: granulocytów neutrofilowych. Biorąc pod uwagę ich znaczenie w układzie odpornościowym, ich zniknięcie wymaga szybkiego leczenia.

Agranulocytoza to termin medyczny odnoszący się do nieprawidłowości we krwi. Odpowiada to niemal całkowitemu zanikowi granulocytów neutrofilowych we krwi, dawniej znanych jako neutrofile we krwi.

Te składniki krwi są podklasą leukocytów (białych krwinek), komórek krwi zaangażowanych w układ odpornościowy. Ta podklasa reprezentuje również większość leukocytów obecnych we krwi. W krwiobiegu granulocyty neutrofili odgrywają bardzo ważną rolę, ponieważ odpowiadają za obronę przed ciałami obcymi i zakażonymi komórkami. Są w stanie fagocytować te cząstki, to znaczy absorbować je w celu ich zniszczenia.

Agranulocytoza to nieprawidłowość krwi, którą można zidentyfikować za pomocą hemogram, zwany także morfologią i formułą krwi (NFS). Ten test dostarcza wielu informacji o komórkach krwi. Morfologia umożliwia w szczególności ocenę ilościową różnych elementów krwi, których częścią są granulocyty neutrofili.

Podczas'analiza neutrofilinieprawidłowości obserwuje się, gdy stężenie tych komórek jest mniejsze niż 1700/mm3, czyli 1,7 g/L we krwi. Jeśli poziom granulocytów obojętnochłonnych jest zbyt niski, mówimy o a neutropenia.

Agranulocytoza jest poważną postacią neutropenii. Charakteryzuje się bardzo niskim poziomem granulocytów obojętnochłonnych, poniżej 500/mm3, czyli 0,5 g/L.

W większości przypadków agranulocytoza jest nieprawidłowością krwi, która pojawia się po przyjęciu niektórych leków. W zależności od pochodzenia i cech anomalii, istnieją na ogół dwa rodzaje agranulocytozy lekowej:

• ostra agranulocytoza polekowa, którego rozwój wynika z selektywnej toksyczności leku, która wpływa tylko na linię granulocytów;
• polekowa agranulocytoza w kontekście niedokrwistości aplastycznej, których rozwój jest spowodowany zaburzeniem w szpiku kostnym, które charakteryzuje się zubożeniem kilku linii komórek krwi.

W kontekście niedokrwistości aplastycznej można również wyróżnić kilka typów agranulocytozy. Rzeczywiście, ta choroba krwi charakteryzująca się przerwami w produkcji komórek krwi w szpiku kostnym może mieć kilka źródeł. Niedokrwistość aplastyczną można uznać za:

• niedokrwistość aplastyczna po chemioterapii po leczeniu chemioterapią;
• przypadkowa niedokrwistość aplastyczna gdy są spowodowane przez niektóre leki.

Chociaż agranulocytoza polekowa stanowi od 64 do 83% przypadków, nieprawidłowości te mogą mieć inne przyczyny. Zakażenie pochodzenia bakteryjnego, wirusowego lub pasożytniczego w zaawansowanym stadium może w szczególności powodować zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych.

Biorąc pod uwagę rolę granulocytów obojętnochłonnych w układzie odpornościowym, agranulocytoza naraża organizm na znaczne ryzyko infekcji. Neutrofile nie są już wystarczająco liczne, aby przeciwstawić się rozwojowi niektórych patogenów, co może prowadzić do posocznicalub posocznica, uogólniona infekcja lub stan zapalny organizmu.

Objawy agranulocytozy to objawy infekcji. Może objawiać się objawami infekcyjnymi w kilku obszarach ciała, w tym w układzie pokarmowym, laryngologii, układzie płucnym, a nawet skórze.

Ostra polekowa agranulocytoza pojawia się nagle i objawia się wybuchem wysokiej gorączki (powyżej 38,5 ° C) z dreszczami. W aplazji szpiku kostnego rozwój agranulocytozy może przebiegać stopniowo.

Agranulocytoza to nieprawidłowość krwi, którą należy szybko leczyć, aby uniknąć powikłań. Chociaż leczenie może się różnić w zależności od pochodzenia agranulocytozy, jej postępowanie opiera się na ogół na:

• izolacja w szpitalu w celu ochrony pacjenta;
• rozpoczęcie antybiotykoterapii w leczeniu infekcji;
• zastosowanie czynników wzrostu granulocytów do stymulacji produkcji granulocytów obojętnochłonnych.