Żółta pajęczyna (Cortinarius triumphans)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Cortinariaceae (pajęczyny)
- Rodz: Cortinarius (Pajęczyna)
- Typ: Cortinarius triumphans (żółta pajęczyna)
- Triumfalna pajęczyna
- Bolotnik żółty
- Triumf Pribolotnika
- Triumfalna pajęczyna
- Bolotnik żółty
- Triumf Pribolotnika
Żółta czapka pajęczynowa:
Średnica 7-12 cm, w młodości półkulista, z wiekiem półkulista; wzdłuż krawędzi często pozostają widoczne strzępy narzuty z pajęczyny. Kolor – pomarańczowo-żółty, w centralnej części z reguły ciemniejszy; powierzchnia jest lepka, chociaż przy bardzo suchej pogodzie może wyschnąć. Miąższ kapelusza jest gruby, miękki, biało-żółtawy, o prawie przyjemnym zapachu, nietypowym dla pajęczyn.
Dokumentacja:
Słabo przylegająca, wąska, częsta, w młodości jasnokremowa, z wiekiem zmieniająca kolor, przydymiona, a następnie niebieskawo-brązowa. U młodych osobników są całkowicie pokryte lekką pajęczyną welonem.
Proszek zarodników:
Zardzewiały brąz.
Noga:
Noga pajęczyny żółtej ma 8-15 cm wysokości, 1-3 cm grubości, w młodości silnie pogrubiona w dolnej części, z wiekiem nabiera prawidłowego cylindrycznego kształtu. U młodych okazów wyraźnie widoczne są przypominające bransoletki szczątki cortiny.
Spread:
Pajęczyna żółta rośnie od połowy sierpnia do końca września w lasach liściastych, tworząc mikoryzę głównie z brzozą. Preferuje suche miejsca; można uznać za towarzysza czarnego grzyba (Lactarius necator). Miejsce i czas najintensywniejszego owocowania tych dwóch gatunków często się pokrywają.
Podobne gatunki:
Żółta pajęczyna jest jedną z najłatwiejszych do zidentyfikowania pajęczyn. Jednak rzeczywiście istnieje wiele podobnych gatunków. Pajęczynowa żółć klasyfikuje się jedynie na podstawie kombinacji cech – począwszy od kształtu owocnika, a skończywszy na czasie i miejscu wzrostu.