Żółto-brązowy borowik (Leccinum versipelle) zdjęcie i opis

Borowik żółtobrązowy (Leccinum versipelle)

• Obabok o różnej karnacji
• Borowik czerwono-brązowy

Kapelusz:

Średnica kapelusza żółtobrązowego borowika to 10-20 cm (czasem nawet 30!). Kolor waha się od żółtawoszarego do jaskrawoczerwonego, kształt początkowo kulisty, nie szerszy niż nogi (tzw. „chelysh”; wygląda, wiesz, raczej wyblakły), później wypukły, czasem płaski, suchy, mięsisty . W przerwie najpierw zmienia kolor na fioletowy, a następnie staje się niebiesko-czarny. Nie ma szczególnego zapachu ani smaku.

Warstwa zarodników:

Kolor od białego do szarawego, pory są małe. U młodych grzybów często jest ciemnoszary, z wiekiem rozjaśnia się. Warstwa rurkowa jest łatwo oddzielana od nasadki.

Proszek zarodników:

Żółty brązowy.

Noga:

Do 20 cm długości, do 5 cm średnicy, lita, cylindryczna, pogrubiona u dołu, biała, czasem zielonkawa u podstawy, głęboko w ziemi, pokryta podłużnymi włóknistymi szaroczarnymi łuskami.

Spread:

Borowik żółtobrązowy rośnie od czerwca do października w lasach liściastych i mieszanych, tworząc mikoryzę głównie z brzozą. W młodych lasach można go znaleźć w bajecznych ilościach, zwłaszcza na początku września.

Podobne gatunki:

Jeśli chodzi o liczbę odmian borowików (a dokładniej liczbę gatunków grzybów zjednoczonych pod nazwą „borowiki”), nie ma ostatecznej jasności. Szczególnie wyróżnia się spokrewniony z osiką borowik czerwonobrązowy (Leccinum aurantiacum), który wyróżnia się czerwonobrązowymi łuskami na łodydze, niezbyt szerokim rozstawem kapelusza i znacznie solidniejszą budową, natomiast żółtobrązowy borowik teksturą bardziej przypomina borowik (Leccinum scabrum). Wspomina się także o innych gatunkach, rozróżniając je głównie ze względu na rodzaj drzew, z którymi grzyb ten tworzy mikoryzę, jednak tutaj oczywiście wciąż mówimy o poszczególnych podgatunkach Leccinum aurantiacum.

Jadalność:

Wielki grzyby jadalne. Nieco gorszy od białego.

Wszyscy kochamy borowiki. Borowik jest piękny. Nawet jeśli nie ma tak potężnego „wewnętrznego piękna” jak biel (choć i tak jest) – jego jasny wygląd i imponujące rozmiary mogą zadowolić każdego. Wielu grzybiarzom wspomnienie pierwszego grzyba kojarzy się z borowikiem – pierwszym prawdziwym grzybem, a nie z muchomorem i nie gołąbką. Bardzo dobrze pamiętam, jak w 83 roku wybraliśmy się na grzyby – na chybił trafił, nie znając miejsc i drogi – i po kilku nieudanych wypadach zatrzymaliśmy się w pobliżu skromnego młodego lasu na skraju pola. I tam!..