Wilczyca (Lentinellus vulpinus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Russulales (Russulovye)
- Rodzina: Auriscalpiaceae (Auriscalpiaceae)
- Rodz: Lentinellus (Lentinellus)
- Typ: Lentinellus vulpinus (Wilcza mucha)
:
- Filc piły
- wilcza mucha
- Agaric lisa
- Lis Lentinus
- Hemicybe vulpina
- Panellus vulpinus
- Pleurotus vulpinus
głowaŚrednica: 3-6 cm, początkowo nerkowata, potem językowa, ucha lub muszelkowa, z wywiniętym brzegiem, czasem dość mocno owinięta. U dorosłych grzybów powierzchnia kapelusza jest białawo-brązowa, żółtawo-czerwona lub ciemno płowa, matowa, aksamitna, podłużnie włóknista, drobno łuszcząca się.
Czapki są często zrośnięte u podstawy i tworzą gęste, podobne do gontów skupiska.
Niektóre źródła podają rozmiar kapelusza aż 23 centymetry, ale ta informacja wydaje się autorowi tego artykułu nieco wątpliwa.
Noga: boczny, szczątkowy, około 1 centymetra lub może być całkowicie nieobecny. Gęsty, brązowawy, brązowy lub prawie czarny.
Talerze: opadająca, częsta, szeroka, z nierówną ząbkowaną krawędzią, charakterystyczną dla błonkówek. Białawy, białawo-beżowy, potem lekko rumieniec.
Proszek zarodników: biały.
Miazga: biały, białawy. Sztywny.
Zapach: wyraźny grzyb.
Smak: żrący, gorzki.
Grzyb uważany jest za niejadalny ze względu na ostry smak. Ta „kwasowość” nie ustępuje nawet po długim gotowaniu. Brak danych dotyczących toksyczności.
Rośnie na martwych pniach i pniach drzew iglastych i liściastych. Występuje rzadko, od lipca do września-października. Ukazuje się w całej Europie, europejskiej części Naszego Kraju, Kaukazie Północnym.
Uważa się, że wilczą muchę można pomylić z boczniakiem, ale ten „wyczyn” jest wyraźnie tylko dla niedoświadczonych zbieraczy grzybów.
Niedźwiedź zwyczajny (Lentinellus ursinus) – bardzo podobny. Różni się całkowitym brakiem nóg.