Płat białonogi (Helvella spadicea)
- Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
- Podział: Pezizomycotina (Pezizomycotyny)
- Klasa: Pezizomycetes (Pezizomycetes)
- Podklasa: Pezizomycetidae (Pezizomycetes)
- Zamówienie: Pezizales (Pezizales)
- Rodzina: Helvellaceae (Helwellaceae)
- Rodzaj: Helvella (Helvella)
- Typ: Helvella spadicea (Płat z białymi nogami)
- Helvella leucopus
Kapelusz: 3-7 cm szerokości i wysokości, z trzema lub więcej płatkami, ale często tylko z dwoma; o różnych kształtach: w formie siodła pod trzema różnymi kątami, a czasem po prostu przypadkowo wygięty; u młodych osobników krawędzie są prawie równe, dolna krawędź każdego płatka jest zwykle przymocowana do łodygi w jednym miejscu. Powierzchnia mniej lub bardziej gładka i ciemna (od ciemnobrązowej lub szarobrązowej do czarnawej), czasem z jasnobrązowymi plamami. Spód jest biały lub ma rozjaśniony kolor kapelusza, z rzadkimi kosmkami.
Noga: 4-12 cm długości i 0,7-2 cm grubości, płaskie lub pogrubione u podstawy, często spłaszczone, ale nie użebrowane lub ryflowane; gładkie (nie melanżowe), często wydrążone lub z otworami u podstawy; biały, czasem z wiekiem pojawia się lekki przydymiony odcień brązu; pusty w przekroju; z wiekiem staje się brudno żółtawy.
Miazga: cienka, raczej krucha, raczej gęsta w łodydze, bez wyraźnego smaku i zapachu.
Proszek zarodników: białawy. Zarodniki są gładkie, 16-23*12-15 mikronów
siedlisko: Płat białonogi rośnie od maja do października, pojedynczo lub w grupach w lasach mieszanych i iglastych, na glebie; preferuje gleby piaszczyste.
Jadalność: podobnie jak wszyscy przedstawiciele tego rodzaju, płat z białymi nogami jest warunkowo jadalny, trujący w swojej surowej postaci i dlatego wymaga długiej obróbki cieplnej. Jadalne po gotowaniu przez 15-20 minut. W niektórych krajach używa się go w kuchni tradycyjnej.
Powiązane typy: podobny do Helvella sulcata, który w przeciwieństwie do Helvella spadicea ma wyraźnie żebrowaną łodygę, a także może być mylony z Black Lobe (Helvella atra), który ma szarą lub czarną łodygę.