Lactarius aquizonatus (Lactarius aquizonatus)

Systematyka:
  • Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
  • Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
  • Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
  • Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
  • Zamówienie: Russulales (Russulovye)
  • Rodzina: Russulaceae (Russula)
  • Rodz: Lactarius (mleczny)
  • Typ: Lactarius aquizonatus (Lactarius aquizonatus)

Zdjęcie i opis mlecznej strefy wodnistej (Lactarius aquizonatus)Opis:

Kapelusz do 20 cm średnicy, biały z żółtawym odcieniem, lekko oślizgły, owłosiony brzeg, zawinięty. Na powierzchni kapelusza widoczne są słabo widoczne koncentryczne, lekkie, wodniste strefy. Z wiekiem kapelusz nabiera kształtu lejka.

Miąższ jest elastyczny, gęsty, biały, nie przebarwia się po złamaniu, o specyficznym, bardzo przyjemnym zapachu grzybowym. Mleczny sok jest biały, bardzo żrący i natychmiast żółknie w powietrzu. Płytki są szerokie, rzadkie, przylegające do łodygi, biały lub kremowy proszek zarodników w kolorze kremowym.

Długość nogi grzyba wodnistego około 6 cm, grubość około 3 cm, równa, mocna, wydrążona u dorosłych grzybów, cała powierzchnia nogi pokryta płytkimi żółtawymi zagłębieniami.

Debel:

Ma pewne podobieństwa do białej gałązki (lactarius pubescens), ale jest znacznie większy. Wygląda również jak biały lub suchy grzybek mleczny (russula delica), który nie ma białego mlecznego soku, skrzypce (lactarius vellereus), które są zwykle większe, z filcową powierzchnią skuwki i białym mlecznym sokiem oraz prawdziwy grzyb mleczny ( lactarius resimus), który, jak się wydaje, nie rośnie na terenie Obwodu Leningradzkiego… Najważniejszym oczywistym wyróżnikiem jest sklejona pożółkła obwódka na dole kapelusza. Nie ma trujących odpowiedników, biorąc pod uwagę, że wszystkie te grzyby są warunkowo jadalne i są uważane za muchomory w Europie Zachodniej.

Uwaga:

Jadalność:

Dodaj komentarz