Volkartia (Volkartia rhaetica)

Systematyka:
  • Oddział: Ascomycota (Ascomycetes)
  • Podobszar: Taphrinomycotina (Taphrinomycotaceae)
  • Klasa: Taphrinomycetes
  • Podklasa: Taphrinomycetidae (Taphrinomycetes)
  • Zamówienie: Taphrinales (Tafryny)
  • Rodzina: Taphrinaceae (Taphrinaceae)
  • Rodz: Volkartia (Wołkartia)
  • Typ: Volkartia rhaetica (Wołkarta)

Volkartia (łac. Volkartia rhaetica) to wyjątkowy grzyb. Jest to jedyny grzyb z rodzaju Volkartia. Jest to rodzaj grzybów ascomycete (rodzina Protomycium). Grzyb ten często pasożytuje na roślinach z rodzaju Skerda.

Rodzaj Volkartia został odkryty i wprowadzony do użytku przez R. Maira w 1909 roku, ale przez długi czas był synonimem rodzaju Taphridium. Ale w 1975 roku ten rodzaj (i grzyb) został ponownie usamodzielniony przez Reddy'ego i Kramera. Później zaakceptowano włączenie do tego rodzaju innych grzybów, które wcześniej należały do ​​Taphridium.

Volkarthia jest uważana za pasożyta. Grzyb powoduje ciemne plamy na liściach rośliny dotkniętej przez Volcarthia. Sam grzyb zwykle znajduje się po obu stronach liścia. Volkarthia ma szaro-biały kolor i zajmuje dość dużą część liścia rośliny.

Kilka słów o wewnętrznej strukturze grzyba.

Komórki askogenowe tworzą pod naskórkiem warstwę o wysokim uporządkowaniu komórkowym. Zwykle są kuliste, rozmiar 20-30 mikronów. Rosną jak synasci, nie ma okresu uśpienia. To właśnie wygląd synas jest cechą wyróżniającą, która pozwala nam oddzielić Volkarthia od grzybów z rodzaju Tafridium. Lokalizację komórek askogennych można uznać za różnicę między tym grzybem a przedstawicielami protomyces, w których rozproszone są komórki pod naskórkiem. Można dodać, że w protomyces powstawanie synas następuje po okresie uśpienia. Jeśli mówimy o synasach, to w Volcarthia są cylindryczne, ich wielkość wynosi około 44–20 µm, grubość bezbarwnej skorupy wynosi około 1,5–2 µm.

Zarodniki, podobnie jak muszla, są bezbarwne, wielkości 2,5–2 µm, okrągłe lub elipsoidalne, mogą być proste lub zakrzywione. Askospory często powstają już na etapie komórek askogennych. Zarodniki mają tendencję do wzrostu grzybni po zakończeniu okresu uśpienia.

Grzyb ten zwykle pasożytuje na Crepis blattarioides lub innych podobnych gatunkach skerda.

Grzyb występuje w Niemczech, Francji, Szwajcarii i Finlandii, a także w Ałtaju.

Dodaj komentarz