Pstrokata parasolka (Macrolepiota procera)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Agaricomycetidae (Agaricomycetes)
- Zamówienie: Agaricales (Agaric lub Lamellar)
- Rodzina: Agaricaceae (pieczarki)
- Rodz: Macrolepiota
- Typ: Macrolepiota procera (Pstrokata parasolowa)
- Parasol
- Parasol duży
- Parasol wysoki
- makrolepiota procera
- makrolepiota procera
Kapelusz:
Na parasolu kapelusz ma średnicę od 15 do 30 cm (czasem do 40), najpierw jajowaty, potem płasko wypukły, prostaty, parasolowaty, z małym guzkiem pośrodku, białawy, biało-szary, czasami brązowe, z dużymi opóźnionymi brązowymi łuskami. Pośrodku czapka jest ciemniejsza, brak łusek. Miąższ jest gęsty, kruchy (na starość bywa zupełnie „bawełniany”), biały, o przyjemnym smaku i zapachu.
Dokumentacja:
Pstrokata parasolka jest przytwierdzona do collarium (chrzęstnego pierścienia na styku kapelusza i łodygi), płytki są początkowo kremowobiałe, a następnie z czerwonawymi smugami.
Proszek zarodników:
Biały.
Noga:
Pstrokaty parasol ma długą łodygę, czasami 30 cm lub większą, do 3 cm średnicy, cylindryczną, wydrążoną, pogrubioną u podstawy, twardą, brązową, pokrytą brązowymi łuskami. Jest szeroki biały pierścień, zwykle swobodny – można go przesunąć w górę i w dół nogi, jeśli ktoś nagle zechce.
Spread:
Różnobarwny parasol rośnie od lipca do października w lasach, na polanach, przy drogach, na łąkach, polach, pastwiskach, w ogrodach itp. W sprzyjających warunkach tworzy imponujące „pierścienie czarownic”.
Podobne gatunki:
Parasol czerwieniejący (Macrolepiota rhacodes) jest podobny do parasola pstrokatego, który wyróżnia się mniejszym rozmiarem, gładką łodygą i zaczerwienieniem miąższu na załamaniu.
Jadalność:
Uważany jest za doskonały grzyb jadalny. (Spierałbym się z tym epitetem.) Zachodni ekscentrycy twierdzą, że nogi pstrokatego parasola są niejadalne. Kwestia smaku…