Borowik tundra (Leccinum rotundifoliae) zdjęcie i opis

Borowik tundra (Leccinum rotundifoliae)

:

• Piękne łóżko
• Piękne łóżko fa. brązowy dysk
• Leccinum scbrum subsp. tundra

Leccinum rotundifoliae (Singer) AH Sm., Thiers & Watling, The Michigan Botanist 6:128 (1967);

Borowik tundrowy, mający proporcje charakterystyczne dla borowika pospolitego, ma znacznie mniejsze rozmiary. Owoc, podobnie jak inne borowiki, składa się z łodygi i kapelusza.

głowa. W młodym wieku kulisty, z krawędziami dociskanymi do nogi, w miarę wzrostu staje się wypukły, półkulisty i wreszcie w kształcie poduszki. Kolor skóry kapelusza jest kremowy do brązowego, jaśniejący do jasnobrązowego, z wiekiem prawie biały. Średnica kapelusza rzadko przekracza 5 cm.

Miazga grzyb jest dość gęsty i mięsisty, prawie jak szorstki, biały, nie zmienia koloru po uszkodzeniu, ma przyjemny, delikatny grzybowy aromat i smak.

Hymenofor grzyb – biały, rurkowaty, wolny lub przylegający z nacięciem, nie zmienia barwy po uszkodzeniu, łatwo oddziela się od kapelusza na starość. Rurki są długie i nierówne.

proszek zarodników biały, jasnoszary.

Połóż osiąga 8 cm długości, do 2 cm średnicy, ma tendencję do rozszerzania się w dolnej części. Kolor nóg jest biały, powierzchnia pokryta drobnymi łuskami koloru białego, czasem kremowego. W przeciwieństwie do innych rodzajów borowików, miąższ łodygi z wiekiem nie nabiera charakterystycznej włóknistej „drzewistości”.

Borowik tundra (Leccinum rotundifoliae) rośnie w strefie tundry, rzadziej występuje w pasie środkowym, tworzy mikoryzę (w pełni uzasadniającą jej nazwę) z brzozami, głównie karłowatymi, występuje także obok brzozy karelskiej. Często rośnie w grupach pod płożącymi się gałęziami brzozy karłowatej na trawie, ze względu na swoją wielkość jest prawie niezauważalny. Owocowanie jest niezbyt obfite, w zależności od warunków pogodowych sezonu, od połowy czerwca do pierwszych przymrozków.

Подберезовик корековатый

Ma większy rozmiar, ciemniejsze łuski na łodydze i niebieski miąższ na kroju, w przeciwieństwie do borowika tundrowego, którego kolor miąższu nie ulega zmianie.

Borowik błotny (Leccinum holopus)

Ma znacznie luźniejszy i wodnisty miąższ oraz ciemniejszy hymenofor, różni się też miejscem wzrostu.

Borowik Tundra (leccinum rotundifoliae) to borowik jadalny kategorii II. Dzięki niezmiennej barwie miąższu, delikatnemu grzybowemu aromatowi i doskonałemu smakowi wielu grzybiarzy „polujących” w tundrze jest cenionych na równi z borowikami. Zwracają uwagę na jedyną wadę – rzadkość. W gotowaniu jest używany świeży, suszony i marynowany.