Polipor siarkowo-żółty (Laetiporus sulphureus)
- Podział: Basidiomycota (podstawczaki)
- Podział: Agaricomycotina (Agaricomycetes)
- Klasa: Agaricomycetes (Agaricomycetes)
- Podklasa: Incertae sedis (o niepewnej pozycji)
- Zamówienie: Polyporale (Polypore)
- Rodzina: Fomitopsidaceae (Fomitopsis)
- Rodz: Laetiporus
- Typ: Laetiporus sulphureus (Polipor siarkowo-żółty)
- grzyb z kurczaka
- kurczak grzybowy
- Siarka wiedźmy
- Do jego ręki
- Siarka wiedźmy
- Do jego ręki
Owocnik siarkowo-żółtego grzyba hubki:
W pierwszym etapie rozwoju siarkowo-żółty krzesiwo jest żółtawą masą w kształcie kropli (lub nawet „bąbelka”) – tak zwaną „formą napływową”. Wygląda na to, że przez pęknięcia w korze ciasto wydostało się z wnętrza drzewa. Następnie grzyb stopniowo twardnieje i przybiera postać bardziej charakterystyczną dla krzesiwa – wspornika, złożonego z kilku zrośniętych pseudokoperków. Im starszy grzyb, tym bardziej izolowane „czapki”. W miarę rozwoju kolor grzyba zmienia się od jasnożółtego do pomarańczowego, a nawet różowo-pomarańczowego. Owoc może osiągać bardzo duże rozmiary – każdy „kapelusz” dorasta do 30 cm średnicy. Miąższ elastyczny, gęsty, soczysty, w młodości żółtawy, później suchy, drzewny, prawie biały.
Warstwa zarodników:
Hymenofor, znajdujący się na spodzie „czapki”, drobno porowaty, siarkowo-żółty.
Sproszkowany zarodnik siarkowo-żółtego grzyba hubki:
Jasnożółty.
Spread:
Polipor siarkowo-żółty rośnie od połowy maja do jesieni na szczątkach drzew lub na żywych, osłabionych drzewach liściastych. Najliczniejsza jest pierwsza warstwa (maj-czerwiec).
Podobne gatunki:
Grzyb rosnący na drzewach iglastych bywa uważany za gatunek samodzielny (Laetiporus conifericola). Ta odmiana nie powinna być spożywana, gdyż może powodować łagodne zatrucia, zwłaszcza u dzieci.
Meripilus giganteus, uważany za niskiej jakości grzyb jadalny, wyróżnia się nie jasnożółtym, ale brązowawym kolorem i białym miąższem.
Film o grzybie Polypore siarkowo-żółtym
